به گزارش خبرگزاري بسيج از فارس، جانباز عبدالحسین پیروان، در خاطره‌ای به مناسبت سالروز عملیات والفجر ۸، نوشت: خبر عملیات والفجر ۸ همه را هوایی کرده بود تا دوباره با کوله پشتی خاطرات، راهی جبهه شویم. متن اين خاطره دلنوشته به شرح زير است:
خبر عملیات والفجر ۸ همه را خوشحال و هوایی کرده بود تا دوباره بار خود را به کوله پشتی خاطرات بر بندم و راهی جبهه شوم .و اینبار نیز گردان فجر پادگان امام خمینی جاده اهواز اندیمشک .
چند روزی بعد از رسیدن و انجام امورات متداول روزانه خبر از گرفتن خط پدافندی فاو توسط گردان فجر شد برای من دیدن ان منطقه خودش نعمتی بود چرا که دیدن ان بدون داشتن برگه تردد مشکل ساز بود . وحالا قرار است با جمعی از دوستان برای پدافند به انجا برویم .کنار دوستان بودن خود موجب تقویت روحیه و شادابی بیشتر می شد .اگر چه گاهی در همین مسیر ها دوستانی را از دست می دادیم اما باز حضور دیگر دوستان در کنار هم روحیه مان مضاعف می شد .
من با گروهان صمد فخار به معاونت رحیم قنبری و عبدالرضا راهنده و در مسولیت هم پیک و هم بیسیم چی درکنار اصغر شجاعی از پادگان راهی منطقه اروند شدیم.
اینبار با اتوبوس می رفتیم اکثر مواقع سهم همه کامیون بود که هیچ امکانات اسایشی نداشت انگار قرار بود در همه صحنه ها از ابتدا تا انتها بچه ها به درد و رنج همراه باشند تا اجرشان در پیشگاه خدا بیشتر شود .
اما اینبار اتوبوس اسایش بهتری برای عزیزان هموار کرده بود این بود که تا رسیدن به مقصد گاهی به نوحه و‌گاهی به شوخی می گذشت .جایم ردیف اخرصندلی اتوبوس انتخاب کردم با جمعی دیگر از دوستان هم نوا.
تا رسیدن به ابادان مسیر بارها دیده شده بود از ورود به جاده ابادان -اروندکنار چشم ها به اطراف دوخته می شد تا هم مسیر را ببینیم و هم نخلستان هایی که گاهی نیمی از سر نخل هایش قطع شده بود و محل استقرار توپخانه ایران در حاشیه اروند از طرف ایران .
در بین راه اصغر شجاعی مثل همیشه دم گرفت و اشک به چشمانمان اورد؛ اما وقتی داشت نوحه ای می خواند از یاران درون اتوبوس جواب می خواست(گفت عباس علمدار پسر علی ع منم ) کم کم جواب را تغییر دادم و از اخر اتوبوس تغییر شروع شد بعد از هر بند در پاسخ جواب چیز دیگری گفته می شد که وقتی همه اتوبوس در پاسخ همراه شدند او دفتر نوجه را بطرفم پرت کرد و گفت این کار فلانی است (برای حفظ اسرار تغییر نوحه گفته نخواهد شد )،چون کار به شوخی کشیده شد رحیم قنبری از وسط اتوبوس برخواست ودفتری در دست و گفت میخواهم نوحه بخوانم ولی همه همکاری کنند اول احساس می شد که کار جدی است اما وقتی چند بند نوحه خواند همه از خنده روده بر شدند (شعر به اینکه خانه ای خراب شده و شهرداری میخاد اوارش را بار کندو ..)
تا رسیدن به نهر حاج محمد به همین منوال با گریه و خنده گذشت .نزدیک غروب بود که به محل هایی برای استراحت شب رسیدیم خانه های بدون پنجره و حفاظت از پشه ها .
نماز مغرب وعشا خوانده شد و بعد از شام سوره واقعه انجام شد و قرار بر استراحت و خواب بود اما مگر پشه ها می گذارند مهمانان تازه وارد استراحت کنند حتما باید از انان با نیش سوزنی خویش پذیرایی کنند .اتش و دود نیز نتوانست انان را از منطقه فراری دهد .به هر صورت شب به صبح نزدیک شد .در هنگامه نماز صبح وقتی برای وضو به سمت نهر رفتم اب با سرعت زیادی به اروند می رفت که باترس کمی از نهر پایبن رفتم و وضویی ساختم و سریع بالا امدم .صبح وقتی به دیدن محل دیشب رفتم شکر خدا کردم که پایم لیز نخورده بود و به درون اب نرفتم و الا کسی نمی دانست چگونه و‌چه سرنوشتی داشته ام
از همین مورد فهمیدم که اروند داستان جذر و مدش تفاوت دارد .پس باید عملیات والفجر ۸ ویژگی های خاص خودش را داشته باشد و باید عبور از اروند وحشی در تاریخ جنگ و دفاع همیشه ماندگار بماند .
به خط شدیم و بطرف سوار قایق ها رفتیم تا به سمت دیگر اروند برویم روز روشن اروند با امواجش ابهتش را به رخت می کشید که لحظه بی مبالاتی و کم دقتی ممکن است تو را به قعر اب فرو برد .حالا در شب با اضطراب گلوله واتش و خون چه صحنه های پیش خواهد اورد .
به انطرف اب رسیدیم و سوار بر تویوتا تا محلی بعنوان یک مقر تاکتیکی که بصورت سوله بود رسیدیم و باید خود را سریع در ان پناه می دادیم تا از ترکش در امان باشیم باز در اخر های سوله سهم ما چند دوست شد حبیب سیاوش قاسم بوستانی اصغر شجاعی و.......
یک روز و یا دوروز در سوله بودیم که قرار شد نیمه های شب به خط برویم .باید خط را از یک گردان که بنظرم بچه های جهرم بودند تحویل بگیریم چون در صبح توجیه کننده ما لهجه اش جهرمی بود .
عبدالحسین پیروان بهمن ۹۹
انتهاي پيام/
