صابر حیدری کارشناس مسائل فرهنگی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج استان مرکزی در فراهان؛ با اشاره به نقش مهم والدین در تربیت فرزندان گفت: پدر و مادر به عنوان مربی و تربیت کننده فرزندان باید سه ویژگی مهم را داشته باشند تا بتوانند کودکشان را تربیت کنند.
وی اولین ویژگی را صفت «حلم و تحمل» دانست و افزود: در هنگام بروز مشکل اگر از حلم کافی برخوردار نباشیم نمی‌توانیم درست تصمیم بگیریم و برخورد شتابانه با موضوع خواهیم داشت که این شتاب باعث می‌شود به مقصد نرسیم و چه بسا از مقصدمان هم دور شویم.
این کارشناس مسائل فرهنگی تصریح کرد: «حلم» در همه امور به ویژه در ارتباط با دیگران و به ویژه در ارتباط با فرزندان بسیار مهم است. اصل اول در برخورد با هر مسئله‌ای که با فرزندان‌مان مرتب است باید این مهم را توجه داشته باشیم؛ اگر از فرزندمان برخوردی سر زد شتاب نکنیم و حلیمانه آنچه که پیش آمده را تحلیل کنیم و این حلم و تحمل زمینه‌ای برای انجام امور بعدی می‌شود.
حیدری «تدبیر» را دیگر ویژگی تربیتی بیان کرد و گفت: پدر و مادر در برخورد با کودک باید اهل تدبیر باشند، بعد از اینکه «حلم» شکل گرفت مسأله را تحلیل و بررسی و درباره آن تفکر کنند. ریشه‌ها و علائم را شناسایی و برای رفع آن بهترین راهکار یا راهبرد را تدبیر کنند.
وی با بیان اینکه در بسیاری موارد خانواده بدون ریشه یابی برخورد کرده اند گفت: گاهی بدون اینکه ریشه یابی و مشورت گرفته باشیم با مشکل برخورد می کنیم و معمولا هم این برخوردهای چکشی و بدون تدبیر فاصله ها را زیاد می کند هم زبانی را از بین می برد ارتباط ها را آسیب می زند بعد به جایی می رسد که این جوان شما نوجوان شما به دیگران پناه می برد با دیگران خیلی راحت حرف می زند ولی با پدرش نمی تواند حرف بزند. چرا چون بد برخورد کرده است.
وی‌ادامه داد: باید ظرفیت خود را در برخورد با فرزندان بالا ببریم تا اگر برای فرزندان مشکلی پیش آمد، به او مجال دهیم که به ما بگوید. برخوردهای قبلی به گونه ای نباشد که دیگر اصلا نتواند بیاید به ما بگوید و فوری او را سرزنش کنیم.
کارشناس خانواده گفت: باید ظرفیت ارتباط و گفتگویتان را کم نکنید، رفتارب نکنید که دفعه بعدی دیگر نتواند این مشکل را به تو بگوید. می گویند پدر و پسر باید رفیق باشند مادر و دختر باید رفیق باشند که رازدار همدیگر باشند دختر راحت بتواند بیاید حرف هاش را به مادر بزند پسر راحت بتواند بیاید حرف هاش را به پدر بزند؛ اساسش این است آنی که محدود می کند برخوردهای غلط ماست.
حیدری تصریح کرد: گاهی دیده می شود با بچه های دیگر خیلی گرم برخورد می کنیم در خانه که می آییم با فرزند خودمان نه. این هم یک زمینه ای است که آن رفاقت را از بین می برد دوستی را از بین می برد.
وی ادامه داد: باید سعی کنیم ارتباط با فرزندان را تقویت کنیم. این جوان کم تجربه است و اشتباه می کند. این طبیعی دانستن باعث می شود من تحمل کنم و بعد بدانم تدبیر کنم.
حیدری «ظرافت در برخورد» را مورد سوم بیان کرد و افزود: وقتی تدبیر کردیم باید با ظرافت حرفم را منتقل کنیم، ظرافت یک پایه اش این است که روحیه و حساسیت طرف مقابلت را در نظر بگیرید و طبق روحیه او و ظرفیت های او برخورد کنید.
کارشناس فرهنگی در پایان خاطرنشان کرد: گاهی شما کودکت که اشتباه می کند با ظرافت باید کمک کنید تا آن مشکل برطرف شود چون روحیه اش شکننده است. اما گاهی فرزند در این زمینه خیلی اشتباه کرده الان اقتضا می کند که یک حدی در چهره توبیخ و ناراحتی شما را ببیند یک وقت هم می بینید سطح بالاتری دارد.
