گفتگو با یک خادمیار افتخاری که ۵سال با هزینه شخصی زائرین را در جاده مداوا می‌کرد

ابوالفضل رجب‌نیا در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج در خراسان رضوی؛ می گوید: بیش از ۱۴ سال است که با گذراندن دوره های امداد و نجات و هلال احمر پزشکیار ورزشی هستم، اما به صورت تخصصی سه سال است که لیسانس خود را در این رشته دریافت کرده ام.

این خادمیار رضوی در ادامه وقتی توضیح بیشتری برای رشته تحصیلی اش می خواهم می گوید: جلوگیری از آسیب و بعد از آسیب بدنی در تخصص رشته ما است.

رجب نیا می افزاید: این رشته بسیار پرکاربرد است، برای من بسیار اتفاق افتاده که فردی در کوچه و بازار دچار ضعف و یا آسیب بدنی شده و من با تجربه ای که در این خصوص داشته ام به یاری او شتافتم و در برخی موارد حضور و کمک من موجب شده آن شخص دچار آسیب های جدی تری نشود.

او که بیش از ۵ سال است به زائران خدمت رسانی می کند؛ می گوید: سالهای قبل که هنوز موفق به ثبت نام و حضور در کانون های خادمیاری آستان قدس را نداشتم با تجهیزات و امکانات شخصی خودم مانند دستگاه ماساژور، تخت درمان و کمک های اولیه در جاده به زائران خدمت رسانی می کردم.

وی با ابراز رضایت از حضور در جمع خادمیاران افتخاری رضوی ادامه می‌دهد: بسیار خوشحالم که امسال با پیوستن به این کمپین به عنوان خادم الرضا مرهمی بر دردهای زائران اقا جانم باشم.

این خادمیار افتخاری بیان می‌کند: من قبل از این پنج سال نیز، علاوه بر کمک به زائران در پانسمان زخم ها و کمک های اولیه، آنان را با ماشین خود جابجا می‌کردم.

وقتی می پرسم که چه چیزی باعث شده که خدمت به زائران برای شما دغدغه باشد، می گوید: شاید یکی از خصلت های بچه های جنگ این است که دغدغه همه چیز و همه کس را دارند. به فرموده بزرگان "عبادت جز خدمت به خلق نیست" و من نیز این را سرلوحه زندگی خود قرار داده ام.

او درخصوص سابقه حضورش در دوران دفاع مقدس می‌گوید: در سال ۶۴ حدود ۱۴ سال سن داشتم که به جبهه رفتم و دو سال در جبهه های حق علیه باطل جنگیدم، مجروح جنگی هستم، حس تعهد، از خود گذشتن برای نجات دیگران، خود را ندیدن و ... در بچه های جنگ مشهود است، البته جوانان امروز نیز این خصلت ها را دارند، امثال شهید حججی‌ها نشان از صحت این گفته من دارد.

اقای رجب نیا ادامه می دهد: به نظر من وظیفه ما مشهدی ها است که به پاس همجواری با امام هشتم(ع) میزبان خوبی برای زائران اقا باشیم. حتی اگر مسلمان هم نباشیم در قبال چنین نعمت و موهبتی وظایفی داریم.

او می گوید: ما باید بدانیم خدمت به زائر و تکریم او موجب خوشحالی امام رضا(علیه‌السلام) است، مشهدی ها اگر چه در گذشته نیز میزبان خوبی بوده اند اما در چند سال اخیر برای زائران سنگ تمام گذاشتند، بسیار دیده ام خانواده ای که با امکانات کمی که دارد زائری را به خانه خود برده است و از این موارد زیاد است اما باز هم جای کار دارد و مردم باید بدانند که تمام ریشه کار خدمت به خلق است.

این خادمیار رضوی از حال و هوای خدمت به زائران می گوید: در این وادی هر کسی قرار گرفت به خوبی درک‌ می کند که چه غروری دارد وقتی به زائری خدمت می کنی و او اشک محبت می ریزد و یا با دعاهایش به تو انگیزه بیشتر می دهد.

او می گوید: برخی حس ها را نمی شود با زبان بیان کرد، باید خودت آن را تجربه کنی، مانند بچه ای که وقتی دستش بر روی آتش یا جسم داغ قرار می گیرد می سوزد و حس سوختن را درک می‌کند.

این ایثارگر خیر می گوید: مگر نه اینکه ما وقتی به میهمانی می رویم، بهترین لباس ها را می پوشیم و در منزل میزبان تلاش می کنیم رسم میهمانی را به جا اوریم، از زائران می خواهم و در داخل شهر از مجاوران نیز درخواست دارم که هر جا زباله های را می بینند بردارند و چهره شهر امام رضا(علیه‌‌السلام) را زیبا نگه‌دارند.