به گزارش خبرگزاری بسیج خوزستان؛ شهید حاج ابراهیم مقامیانپور متولد سال ۱۳۴۳ که سال ۱۳۵۹ با عضویت ذخیره سپاه دزفول در جبهه های کرخه ، دشت عباس ، صالح مشطط در سن ۱۶ سالگی حضور پیدا میکند و در ادامه در عملیات های لشکر ۷ حضرت ولی عصر (عج) در گردان بلال حضور پیدا میکنند
همزمان با حضور در جبهه ها ، تحصیلات دانشگاهی را پی می گیرد . و به عنوان مهندس مکانیک از دانشگاه شهید چمران اهواز فارغ التحصیل شده با پایان جنگ تحمیلی در سنگر صنعت کشور وارد شرکت نورد و لوله اهواز شده ودر آنجا مشغول به کار می شود .
سال ۱۳۶۴ همزمان با عملیات والفجر ۸ پا به پای رزمندگان در منطقه فاو حضور پیدا کرده و در آنجا برای اولین بار طعم گازهای شیمیایی دشمن را می چشد و با عامل خون در شمار مجروحان شیمیایی در می آید .جراحت های تیر و ترکش و گاز های شیمیایی دشمن در فاو مانع از حضور ابراهیم در جبهه های جنگ و عملیات های بعدی نخواهد شد ، در کربلای ۴ لباس غواصی می پوشد تا جایگزین دوست نزدیکش شهید حسین انجیری زاده شود و دژ پوشالی دشمن را در جزیره سهیل می شکند .
دشمن بعثی به تلافی این کار ابراهیم بار دیگر او را در منطقه حلبچه در سال ۶۶ مورد حمله شیمیایی قرار می دهد اما او همچنان مقاومت می کند و تپه ریشن را که استراتژی ترین نقطه در منطقه عملیاتی والفجر ۱۰ بود از دشمن بازپس می گیرد .
تیر زهر آگین شیمیایی دشمن عاقبت در سال ۷۷ تاثیر خود را نشان می دهد و ابراهیم را راهی بیمارستان شریعتی تهران می کند . پزشکان بیماری او را سرطان خون و از تاثیرات و عوارض جراحات شیمیایی دوران دفاع مقدس تشخیص می دهند و مراحل درمان وی با انجام آزمایشات و شیمی درمانی آغاز می شود .
او در سال ۷۹ تحت عمل پیوند مغز استخوان قرار گرفت . دوران نقاهت بعد از عمل پیوند ، یکی از سخت ترین فراز های زندگی اوست .
رزمنده دلاوری که زمانی قوت قلب بچه های بسیجی و رزمنده بود اینک به انسان تکیده و ضعیفی تبدیل شده که کوچک ترین ویروس سرماخوردگی برایش سم مهلک و یک بیماری لاعلاج است !
چهارده سال تحمل رنج و درد های بعد از دوران عمل پیوند او را چنان خسته و رنجور می کند که مجددا در مرداد ماه ۱۳۹۲ شهید راهی بیمارستان می شود ، اما این بار دلاور جبهه ها خسته تر از آن است که بتواند با دشمن دیرینه بیماری شیمیایی که سال ها او را آزار داده است مقابله کند . سرانجام در تاریخ دهم مهرماه ۱۳۹۲ در سن ۴۹ سالگی روح بلند این رزمنده جانباز دوران دفاع مقدس ، تن خسته از درد و رنج را رها و بسوی یاران شهیدش پرواز میکند.
