داور بخش شعر کلاسیک سیزدهمین جشنواره ملی سرزمین نور:
اشعار برگزیده جشنواره سرزمین نورچندین برابر باکیفیت‌تر از سال گذشته بود
داور بخش شعر کلاسیک سیزدهمین جشنواره ملی سرزمین نور گفت: اشعار برگزیده جشنواره سرزمین نورچندین برابر باکیفیت‌تر از سال گذشته بود و این موضوع نشان دهنده رشد کیفیت آثار این جشنواره است.
به گزارش سرویس راهیان نور خبرگزاری بسیج،«محمد جواد شاه مرادی» با اشاره به اینکه همیشه کوشیده در داوری آثار جشنواره سرزمین نور تمام دقت خود را بکارگیری کند، گفت: من شخصاً همیشه کوشیده‌ام که با تنگ‌نظری و تعصّب به سراغ آثار نروم. فی‌المثل، شخصاً تکراری نبودن شعرها و اینکه قبلاً همین شعر در جشنواره‌ی دیگری برگزیده نشده باشد، برایم مهم است، نوآوری فرمی و مضمونی و نگاه تازه به موضوع هم برایم ارجمند است، ولی خودم در مواردی که می‌دانم پسندها و سلایق مختلفی درباره‌ی یک شگرد خاص یا یک کاربرد خاص زبانی، و… بین اصحاب امر وجود دارد، همیشه تلاش می‌کنم که با چشم‌پوشی و اغماض برخورد کنم و سخت نگیرم و بگذرم و نظر شخصی‌ام را به شعر تحمیل نکنم. نمی‌دانم که آیا در این باره موفّق بوده‌ام یا نه…
وی در ادامه با اشاره به ارزیابی اش از آثار ادبی جشنواره امسال افزود:سطح کیفی آثاری که امسال برای داوری در اختیار من قرار گرفت، در مقایسه با آثار پارسال، انصافاً بسیار بسیار بهتر بود. البته این را هم باید اضافه کنم که حجم و کمیّت شعرهای امسال، کم‌تر از پارسال بود. این یعنی آن که احتمالاً امسال شعرها با دقت و وسواس بیشتری داوری مقدماتی را پیش از رسیدن به دست من گذرانده بوده‌اند. هرچند اطلاعات دقیق کمّی باید توسط دبیرخانه جشنواره اعلام شود و من از آن بی‌خبرم. امسال، شعرها چندین برابر بهتر و باکیفیت‌تر و سالم‌تر از سال پیش بودند. برای همین هم غربال و دسته‌بندی و امتیازدهی به شعرها خیلی خیلی سخت بود و به قول معروف، رقابت بسیار تنگاتنگ بود و نظر دادن دشوارتر از پارسال.
شاه مرادی در ادامه با شرح نقاط ضعف و قوت آثار جشنواره و اینکه آیا اشعار ارسال شده توانسته بودند مضامین دفاع مقدس را به خوبی به مخاطب انتقال دهند گفت:اگر کمال‌گرا باشیم، همیشه شرایط بهتری در پیش رو هست که هنوز محقّق نشده است. بسیاری از نسل جوان شاعران که امروز شعر دفاع مقدّس می‌نویسند، جنگ را ندیده‌اند. تبعات بعد از جنگ را دیده‌اند و البته از طریق رسانه‌های تصویری و بازماندگان جنگ و فرهنگ ایثار با آن دوران ارتباط برقرار می‌کنند. به همین نسبت، ما هم باید انتظارات‌مان را کم‌کم از شعر دفاع مقدّس تغییر دهیم. از این منظر، برخی از شاعران تلاش می‌کنند سنّت شعر دفاع مقدس منسوب به دهه‌ی شصت را بدون دست‌کاری ادامه دهند که این منجر به خلق آثار تصنّعی می‌شود. موضوعی بودن جشنواره یک قید بیرونی لایتغیّر و ناگزیر است و برخی از شاعران یک قید درونی منجر به تقلید را هم به آن اضافه می‌کنند. به نظرم باید خود شاعران جسارت به خرج دهند و سراغ فضاهای شخصی‌تر و واقعی‌تر مختص نسل خودشان بروند که البته با جنگ هم نسبت داشته باشد. رگه‌هایی از این جنس شعرها در میان شعرهای جشنواره دیده می‌شود ولی عمومیت ندارد. این به نظرم باید از طرف خود شرکت‌کنندگان تقویت شود و دبیرخانه هم این رخصت و جسارت را به شرکت‌کنندگان بدهد. بقیه‌ی مختصات شعرها همه قابل قبول و قابل دفاع است. ولی در این مورد خاص که عرض کردم، باید فضاهای مربوط به بعد از جنگ، بازماندگان جنگ، جانبازان و خانواده‌های شهدا و مخصوصاً آرمان‌های شهدا و آن چیزی که از آن به عنوان «شعر اعتراض» یاد می‌شود، تقویت شود. این چیزی‌ست که می‌تواند پا به پای زمان هم به پیش برود و جشنواره را در سال‌های آتی از نفس نیندازد…
وی در ادامه با اشاره به ارزیابی اش از آثار ادبی جشنواره امسال افزود:سطح کیفی آثاری که امسال برای داوری در اختیار من قرار گرفت، در مقایسه با آثار پارسال، انصافاً بسیار بسیار بهتر بود. البته این را هم باید اضافه کنم که حجم و کمیّت شعرهای امسال، کم‌تر از پارسال بود. این یعنی آن که احتمالاً امسال شعرها با دقت و وسواس بیشتری داوری مقدماتی را پیش از رسیدن به دست من گذرانده بوده‌اند. هرچند اطلاعات دقیق کمّی باید توسط دبیرخانه جشنواره اعلام شود و من از آن بی‌خبرم. امسال، شعرها چندین برابر بهتر و باکیفیت‌تر و سالم‌تر از سال پیش بودند. برای همین هم غربال و دسته‌بندی و امتیازدهی به شعرها خیلی خیلی سخت بود و به قول معروف، رقابت بسیار تنگاتنگ بود و نظر دادن دشوارتر از پارسال.
شاه مرادی در ادامه با شرح نقاط ضعف و قوت آثار جشنواره و اینکه آیا اشعار ارسال شده توانسته بودند مضامین دفاع مقدس را به خوبی به مخاطب انتقال دهند گفت:اگر کمال‌گرا باشیم، همیشه شرایط بهتری در پیش رو هست که هنوز محقّق نشده است. بسیاری از نسل جوان شاعران که امروز شعر دفاع مقدّس می‌نویسند، جنگ را ندیده‌اند. تبعات بعد از جنگ را دیده‌اند و البته از طریق رسانه‌های تصویری و بازماندگان جنگ و فرهنگ ایثار با آن دوران ارتباط برقرار می‌کنند. به همین نسبت، ما هم باید انتظارات‌مان را کم‌کم از شعر دفاع مقدّس تغییر دهیم. از این منظر، برخی از شاعران تلاش می‌کنند سنّت شعر دفاع مقدس منسوب به دهه‌ی شصت را بدون دست‌کاری ادامه دهند که این منجر به خلق آثار تصنّعی می‌شود. موضوعی بودن جشنواره یک قید بیرونی لایتغیّر و ناگزیر است و برخی از شاعران یک قید درونی منجر به تقلید را هم به آن اضافه می‌کنند. به نظرم باید خود شاعران جسارت به خرج دهند و سراغ فضاهای شخصی‌تر و واقعی‌تر مختص نسل خودشان بروند که البته با جنگ هم نسبت داشته باشد. رگه‌هایی از این جنس شعرها در میان شعرهای جشنواره دیده می‌شود ولی عمومیت ندارد. این به نظرم باید از طرف خود شرکت‌کنندگان تقویت شود و دبیرخانه هم این رخصت و جسارت را به شرکت‌کنندگان بدهد. بقیه‌ی مختصات شعرها همه قابل قبول و قابل دفاع است. ولی در این مورد خاص که عرض کردم، باید فضاهای مربوط به بعد از جنگ، بازماندگان جنگ، جانبازان و خانواده‌های شهدا و مخصوصاً آرمان‌های شهدا و آن چیزی که از آن به عنوان «شعر اعتراض» یاد می‌شود، تقویت شود. این چیزی‌ست که می‌تواند پا به پای زمان هم به پیش برود و جشنواره را در سال‌های آتی از نفس نیندازد…
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
