خبرگزاری بسیج، رقیه غلامی؛ صبح روز 12 بهمن سال 1365 دبیرستان زینبیه با شهادت دانش آموزان عطر بهشت گرفت و آبی آسمان حیاط آن، وسعت کهکشان ها را به تسخیر درآورد.
شهیده عزیزه فتحی از جمله شهدای مدرسه زینبیه میانه است که می گفت: «شهادت خیلی خوب است، به شهدا می گویند خوشا به حالتان» و پیش از شهادتش روی یک کاغذ عکس مزاری را کشیده و اسم خودش را نوشته بود: «شهیده عزیزه فتحی».
روایت پدر شهیده عزیزه فتحی:
عزیزه روزهایی که شهید می آوردند، دست و پایش را گم می کرد و زود خودش را به مراسم تشییع می رساند، همیشه می گفت: «ای کاش من هم شهید می شدم» و بالاخره به آرزویش که شهادت بود رسید.
وقتی می پرسیدیم چرا این همه از شهادت حرف می زنی، می گفت: «شهادت خیلی خوب است، به شهدا می گویند خوشا به حالتان».
روایت مادر شهیده فتحی:
شب روزی که عزیزه شهید شد تا صبح قرآن می خواند، قبل از بمباران خواب دیدم که عزیزه شهید می شود اما حرفی در این باره تا روز حادثه با کسی نزدم تا این که شهید شد، گویا برای شهادت آفریده شده بود، برای خودش هم مسلم شده بود که شهید می شود.
روایت حکیمه سلمانی از دوستان شهیده فتحی:
شهید «عزیزه فتحی» خیلی مؤمن بود، هم محله ما بودند، گاهی اوقات که برای درس خواندن به منزلشان می رفتم او به قدری با حیا بود که پیش پدر و مادرش هم با روسری بود،
او قبل از شهادتش روی یک کاغذ عکس مزاری را کشید و اسم خودش را نوشت: «شهیده عزیزه فتحی» و عکس چند چادری را کشیده بود که انگار سر مزار او آمده اند که بعد از شهادتش دست نوشته او را خواهرش به ما نشان داد.
