سیزده سالگی طرح یکسان سازی لباس فرم مدارس در شاهرود و موفقیتی کشوری

به گزارش خبرگزاری بسیج از شاهرود، در حالیکه شاهرود، سیزده سالگی طرح یکسان سازی لباس فرم مدارس را پشت سر می‌گذارد، باید گفت: این طرح خود را در این شهر بسیار موفق نشان داده است... دلیل آن شاید به این بر می‌گردد که خاستگاه یکسان سازی، البته خود شاهرود بوده است!
حال چرا این طرح را موفق ارزیابی می‌کنیم، در حالیکه لباس فرم پیشینه بسیار قدیمی دارد و در مدارس پیش از انقلاب هم لباس فرم استفاده می‌شده است؟ در پاسخ باید گفت: در لباس فرم مدارس آنچه که امروز شاهرود را الگوی موفق کشوری معرفی می‌کند، واژه "‌یکسان سازی " است که در گستره مناطق شهری و روستایی شاهرود مانع بی برنامگی در کیفیت و تنوع لباس‌های فرم شده است، پیشتر‌ها گاهی اینگونه بود که کارگاه دوخت و طراحی شهری دیگر با مدرسه‌ای در شاهرود قرار داد می‌بست و بنا به توافق مدیر و شرایط قیمت‌ها نیز تعیین می‌شد و یا در مدرسه‌ای دیگر لباس فرم‌هایی نه چندان با کیفیت در اختیار والدین و دانش آموزان قرار می‌گرفت! اما مدیریت یکپارچه (که اتفاقا در اینجا شاهرود خوب جواب داده است) توانسته است با تشکیل کارگروهی هوشمند و مسلط به کار، ضمن برآورده سازی سلیقه خانواده ها، کمیت و کیفیتی مطلوب را با مناسب‌ترین قیمت تمام شده در اختیار خانواده‌ها قرار دهد.
امروز در بازدید نزدیک از سه تولیدی دوخت لباس که با مدیریت آموزش و پرورش شهرستان شاهرود قرار داد دارند، نکات در خور و ارزشمندی برای گفتن است که می‌توان به ترتیب آن‌ها را بازگو کرد:
الف) همسویی: همسویی با اهداف آموزش و پرورش که یعنی ارائه بهترین خدمات با مناسب‌ترین یا بعبارتی کمترین قیمت در اختیار خانواده‌های قرار گیرد از طرف کارگاه‌های دوزندگی به خوبی درک و همراهی شده است.. به گونه‌ای که صاحبان این صنف به خاطر مراعات خانواده ها، حاضرند بهترین کار را ارائه و انتظار سود بالایی را نیز نداشته باشند، کار با کیفیت و قیمت عالی یک فرهنگ در بین کارگاه‌های دوزندگان تبدیل شده است، آن‌ها به نوعی خیّر هم محسوب می‌شوند؛ وقتی اینقدر متفاوت به انجام کار نگاه می‌کنند.
ب) رشد و توسعه اقتصادی: یا به عبارتی کارآفرینی، با این که امروز (۱۱ محرم سال ۱۴۴۱ هجری قمری) شاهرود هنوز در عزاداری محرم به سر می‌برد و در این وقت صبح هنوز شهر بیدار نشده است، اما کارگاه‌ها با جدیت مشغول کارند، سفارش‌های مدارس نه تنها در کارگاه بلکه در خانه‌های نیز در حال انجام است، اقتصادی مختص به شاهرود و بر مبنای کارآفرینی شکل گرفته است.
ج) تعهد: کارگاه‌های مورد نظر، محصول خود را تضمینی و با خدمات و تعمیرات رایگان ارائه می‌کنند.
ج) رضایت: خانواده‌ها (بیش از ۹۰ درصد) از اینکه لباس فرم‌ها با قیمت تمام شده بسیار پایین و بالاترین کیفیت در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد بسیار راضی هستند، آن‌ها به تجربه درمی یابند تهیه یک لباس حتی لباس فرم به صورت انفرادی حداقل دوبرابر قیمت فعلی خواهد بود.
د) عدالت: (شما بخوانید تظاهر به برابری) لباس‌های فرم تنها شاخصه رفاه نمی‌تواند باشد، قطعاً خانواده‌های داراتر می‌تواند از لوازم تحریر گرانتری هم استفاده کند. اما لباس مهم‌ترین فاکتور شکاف طبقاتی و تفاوت‌ها را بیشتر و بهتر نشان می‌دهد. برای کودکان و دانش آموزان "‌عدالت"‌را باید "بهداشت روانی" خلاصه کرد، دلشان کمتر می‌شکند.
س) نظارت:، اما بازدید‌های دوره‌ای ناظران از کارگاه‌های دوزندگی و تهیه لباس فرم؛ گامی مهم و ارزنده است که تضمین کیفیت را به طور ثابت حفظ می‌کند و البته این ناظران هم مدیران منتخب مدارس هستند.
حداقل مزایای یکسان سازی از نظر گذشت، اما آیا همه نگاه‌ها همین گونه است؟ قطعا نه!
هنوز چند درصد از والدین یا همکاران منتقد این طرح هستند که معمولا پس از آشنایی با مزایای تهیه لباس فرم از کارگاه‌های طرف قرارداد آموزش و پرورش، آن‌ها نیز مدافع طرح می‌شوند، اما رسانه‌ها چطور؟ برخی از رسانه‌ها در استراتژی سنتی خود (بدون تحقیق، بدون علم) باور ندارند که در انجام این طرح به راستی، دست آموزش و پرورش پاک است، یعنی هیچ منفعت و سودآوری برای مدیریت آموزش و پرورش نداشته و ندارد و همچنین این طرح اجباری نیست حتی وقتی که دستور وزارتی هم شده است! و تصمیم نهایی با انجمن اولیاء و مربیان مدرسه است. رسانه‌های شاهرود باور کنند به دلیل حسن اجرای این طرح در شاهرود، هم اکنون یکسان سازی به عنوان، طرحی کشوری معرفی شده است! البته هنوز شهری هم به خوبی شاهرود؛ در یکسان سازی لباس فرم مدارس موفق نبوده است.
در توضیح اضافه‌ای نیز باید افزود اینکه برخی از رسانه ها، همکاران و والدین هنوز گاهی انتقادی را وارد می‌آورند شاید به این دلیل باشد که به روال سنت شده، اقدامی شایسته در تقدیر از عوامل و موفقیت‌های بدست آمده آنگونه که در اجتماع نیز بازتاب داده شده باشد صورت نگرفته است، شاهرود خالق و مبدع چندین طرح در کشور است از جمله طرح مشاورین مذهبی و یکسان سازی لباس فرم و... اماچه حاصل؟ که دستگاه رسانه‌ای وزارت خانه آموزش و پرورش نمی‌تواند صرف نظر از تشویقی درخور، آنگونه آن را بازنمایی کند که نه تنها دلگرمی را بیشتر کند و امکاناتی را به همراه بیاورد بلکه حداقل چیزی برای معرفی به مردم مهیا کند.
(" تشویق" حتی برای یک مدیریت هم لازم است) و این روز‌ها بیشتر از پیش هم مورد نیاز است تا جامعه [نه فقط " چند پرسنل رسمی"]در چند و، چون کار‌های بزرگ انجام شده قرار گیرند.

*غلامرضا محروقی- روابط عمومی آموزش و پرورش شاهرود