شهید مطهری در حالی که از سال‌های آغازین دهه 30 به تدریس در مدرسه مروی و دانشکده الهیات دانشگاه تهران پرداخت اما هیچگاه ارتباط خود را با حوزه علمیه قم قطع نکرد و همواره به اعتلای این حوزه مبارکه اهتمام داشت.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، حوزه منوره علمیه قم در طول حیات مبارک شهید مطهری، شخصیت‌های کم نظیر فراوانی را به خود دیده و در خود پرورش داده است، اما برخی از این شخصیت‌ها، شخصیت‌های بی‌نظیری بوده‌اند که علاوه بر توان والای علمی و عملی خود، نقشی فراموش نشدنی در شکل‌گیری و پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی و همراهی با نهضت خمینی کبیر داشته‌اند.
بدون تردید یکی از این شخصیت‌های بی‌نظیر، استاد علامه شهید مرتضی مطهری است، آنکه در حوزه علمیه قم شاگردی کرد و بعد از آن، به شکل مستمر به تدریس و تحقیق و تبلیغ روی آورد و در اوج اقدامات خود، حضوری موثر و بی‌بدیل در پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی داشت.
حضور او در حوزه علمیه قم، وی را به استفاده از درس علمای بزرگواری سوق داد که برخی از این استادان برای او، نقش مراد و راهنما هم داشتند.
یکی از این استادان، حاج میرزا علی آقا شیرازی بود که مطهری به شکل اتفاقی با ایشان آشنا شد و تعبیر «نهج البلاغه مجسم» را برای وی به کار برد. در حقیقت، بسیاری از آثاری که استاد مطهری درباره شخصیت آسمانی امیرالمومنین علیه السلام به رشته تحریر درآورده است، مرهون آشنایی با ایشان و درس استاد حاج میرزا علی آقاست.
استاد و مراد دیگر مرتضی مطهری، علامه طباطبایی است که درس ایشان نیز، مطهری را به وجد می‌آورد و البته حضور این شاگرد در کلاس درس، برای استاد هم نشاط آفرین و وجدآور بود و یادآور جمله معروف علامه طباطبایی درباره ایشان است که می‌فرماید وقتی مرتضی مطهری در درس حضور داشت، مطمئن بودم که هیچ مطلبی هدر نمی‌رود.
همچنین بعدها هم درسی خصوصی از سوی علامه برپا شد که با حضور محوری مرتضی مطهری همراه بود و کتاب ارزشمند و ماندگار «اصول فلسفه و روش رئالیسم»، حاصل همان درس پربار بود.
مطهری چنان علامه را به وجد می‌آورد که وقتی پیشنهاد برپایی جلساتی با موضوع پاسخگویی به شبهات مکاتب مختلف درباره دین به ایشان شد، بدون تردید آن را پذیرفت؛ جلساتی به یاد ماندنی که با حضور بزرگانی دیگر مانند حضرات آیات سید محمدحسین بهشتی، حسن حسن زاده آملی، عبدالله جوادی آملی، ابراهیم امینی، ابراهیم خسروشاهی و امام موسی صدر هم همراه بود.
و اما بدون تردید، حضرت روح الله، خمینی کبیر، برای مرتضی مطهری، والاترین استاد و مراد بود که وی را «روح قدسی الهی» می‌دانست و البته امام هم، نگاهی ویژه به این شاگرد استثنائی خود داشتند. نقل است که هر وقت مطهری در حضور امام سخن می‌گفت، امام سراپا گوش می‌شدند. همچنین مأموریت امام در پاریس به علامه مطهری درباره تشکیل دادن شورای انقلاب اسلامی، نشان از اوج اعتماد امام به این شاگرد دوراندیش و کاردان است.
از طرف دیگر درس اخلاق امام در روزهای پنجشنبه و جمعه چنان برای مطهری طرب انگیز بود که خود نقل می‌کند که این درس، چنان مرا به وجد می‌آورد که تا هفته بعد، اثر معنوی آن را در خود احساس می‌کردم.
همچنین مرحوم حاج سید احمدآقا خمینی، فرزند برومند امام درباره اطلاع یافتن امام از شهادت شاگرد خود، نقل می‌کند که در همه قضایای نظیر بمب‌گذاری‌ها، شهادت دوستان امام و افرادی که با امام از قبل سابقه آشنایی داشتند؛ ندیده است که امام مانند شهادت آقای مطهری ناراحت شده باشند.
اینگونه است که باید مریدی و مرادی مرتضی مطهری و امام را مسئله‌ای دو سویه دانست.
مطهری البته هیچگاه فراق امام را تاب نمی‌آورد و به هر شکلی که بود، حتی برای لحظات، ساعات یا روزهایی خود را به استاد و مرادش می‌رساند.
او حتی در زندان رژیم ستمشاهی پهلوی هم در فراق امام تاب نمی‌آورد و این شعر را سروده و به ایشان تقدیم کرده که در تاریخ ماندگار است:
«ز منزلگاه آن محبوب، یاران را خبر نبود
همی آید به گوش از دور، آواز جرس ما را
صبا از ما ببر یک لحظه پیغامی به روح الله
که ای یاد تو مونس روز و شب در این قفس ما را
به رغم کوشش دشمن نخواهد بگسلد هرگز
میان ما و تو پیوند، تا باشد نفس ما را
سزاوار تو ای جان، کنج زندان نیست منزلگه
سزد گر خون ببارد از دو دیده هر نفس ما را
رواق منظر دیده مهیای قدوم تو
کرم فرما و بپذیر از صفا این ملتمس ما را
تمام ملت ایران فکنده چشم بر راهت
به راه عدل و آزادی نه باک از هیچ کس ما را.»
امام البته به خوبی می‌دانستند که شاگردشان، امید آینده نظام و انقلاب و حاصل عمر و پاره تن ایشان است و همین بود که پس از شهادتش، جملاتی ناب و بدون مجامله از امام درباره آن شخصیت بزرگ منتشر شد که مرور همیشگی آنها، هیچگاه خالی از لطف نیست:
«آثار ، قلم و زبان او بی‌استثناء آموزنده و روانبخش است و مواعظ و نصایح او که از قلبی سرشار از ایمان و عقیده نشأت می‌گرفت برای عارف و عامی سودمند و فرح زاست.
... شخصیتی که عمر شریف و ارزنده خود را در راه اهداف مقدس اسلام صرف کرد و با کج‌روی‌ها و انحرافات مبارزه سرسختانه کرد، تسلیت در شهادت مردی که در اسلام شناسی و فنون مختلفه اسلام و قرآن کریم کم نظیر بود. من فرزند بسیار عزیزی را از دست دادم و در سوگ او نشستم که از شخصیت‌هایی بود که حاصل عمرم محسوب می‌شد. در اسلام عزیز با شهادت این فرزند برومند و عالم جاودان، ثلمه‌ای وارد شد که هیچ چیز جایگزین آن نیست.
من گرچه فرزند عزیزی را که پاره تنم بود از دست دادم، لکن مفتخرم که چنین فرزندان فداکاری در اسلام وجود داشت و دارد، مطهری که در طهارت روح و قوت ایمان و قدرت بیان کم نظیر بود رفت و به ملاء اعلی پیوست، لکن بدخواهان بدانند که با رفتن او شخصیت اسلامی و علمی و فلسفی‌اش نمی‌رود.
آثاری که از او هست بی استثنا همه آثارش خوب است و من کسی دیگری را سراغ ندارم که بتوانم بگویم بی‌استثنا آثارش خوب است، ایشان بی‌استثنا آثارش خوب است، انسان ساز است.
اکنون شنیده می‌شود که مخالفین اسلام و گروه‌های ضد انقلاب در صدد هستند که با تبلیغات اسلام شکن خود، دست جوانان عزیز دانشگاهی را از استفاده از کتب این استاد فقید کوتاه کنند؛ من به دانشجویان و طبقه روشنفکران متعهد توصیه می‌کنم که کتاب‌های این استاد عزیز را نگذارند با دسیسه‌های غیراسلامی فراموش شود.»
همچنین رهبر فرزانه انقلاب، جملاتی منحصر به‌فرد درباره میراث معنوی این علامه شهید دارند که اشاره معظم له به مبنای فکری بودن آثار استاد شهید برای نظام جمهوری اسلامی و گره گشا بودن افکار و اندیشه‌های ایشان، از جمله این بحث‌هاست.
حضرت آقا همچنین دو عبارت بسیار مهم هم درباره ضرورت مطالعه و پیگیری اندیشه و آثار شهید مطهری به‌ویژه در نظام حوزه علمیه دارند که این دو رهنمود راهبردی را با هم مرور می‌کنیم:
«این آثار قادر هستند مطهری‌‌های دیگری را تولید کنند؛ زیرا تنفس در فضای فکری برآمده از آرا و اندیشه‌های علامه شهید، قالب‌های ذهنی انسان را با آن همسو و هماهنگ می‌سازد و به نوعی "مطهری" را بازتولید و تکثیر می‌کند.
اگر بنده می‌خواستم برنامه حوزه علمیه قم را بنویسم، بلاشک یکی از مواد برنامه را این می‌گذاشتم که کتاب‌های آقای مطهری خوانده شود، خلاصه نویسی شود و امتحان داده شود.»
و اما حیات پربار مرتضی مطهری از سال‌های آغازین دهه 30 با مهاجرت ایشان به تهران و تدریس در مدرسه مروی و دانشکده الهیات دانشگاه تهران ادامه می‌یابد؛ اما ایشان هیچگاه ارتباط خود را با حوزه علمیه قم قطع نکرد و همواره به اعتلای این حوزه مبارکه می‌اندیشید و تلاش کرد تا طرح‌هایی هم برای اصلاحات لازم در حوزه و ارتقای جایگاه آن ارائه کند. طرح‌هایی که در برخی از کتاب‌های معظم‌له به یادگار ثبت شده است.
دشمنان اما حضور او و هدایتگری فکری اش را، خطری برای خود بر می‌شمردند و در کمتر از 80 روز پس از پیروزی انقلاب و در شامگاه یازدهم اردیبهشت 1358 ایشان را به شهادت رساندند.
پس از آن پیکر مطهر استاد مرتضی مطهری به قم انتقال می‌یابد و پس از تشییعی باشکوه که با شعار ماندگار «معلم شهیدم راهت ادامه دارد» همراه است در مسجد بالاسر حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها و پایین پای استاد و مرادش، علامه سید محمدحسین طباطبایی به خاک سپرده می‌شود.
حسن شیخ حائری
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
