رفتارمان در مقابل همسر خود الگویی برای فرزندانمان باشد/ اگر همسری خوب نباشیم نمی توانیم پدر و مادری خوب بمانیم
به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ خانم دکتر پارسا در ادامه گفتگوی تفصیلی با خبرگزاری بسیج گفت: بچه ها را محتاج تأیید از بیرون بار نیاورید، این مسئله گریبانگیر خیلی از جوان هاي امروزي است به خصوص دختران که توجه از بیرون می خواهند، متأسفانه در روابط همسران هم همیشه خانم ها گله می کنند که همسرم به من توجه نمی کند! آقا هم می گوید: من توجه نمی کنم! پس تا دوازده نصف شب براي چه کسی کار می کنم؟!
وی افزود: معضلی که وجود دارد این است که آقایان کار را توجه به خانم ها می دانند ولی خانم ها زبان دیگري براي توجه می خواهند در نتیجه بین آنها مسئله پیدا می شود،در حالی که انسان تأیید را باید از درون بگیرد.
این کارشناس تربیت کودکان اظهار داشت: یک نکته اي که خیلی مهم است بحث بازي والدین با هم است، البته مطرح می شود بازي همسران با هم مخرب است یا سازنده است؟ بازي که با هم دارند "زندگی مشترك"، رابطه ي بین پدرومادر مخرب است یا سازنده؟ ما مرتب تأکید می کنیم که نمی شود پدرمادر با هم سرحال نباشند و بچه سرحال باشد! اگر رفتار پدرومادر با هم رفتار بر پایه ي مهر و محبت نباشد، میانشان شادمانی نباشد می شود بازي مخرب و بچه ها در این بازي مخرب مشارکت می کنند. مراقب باشید.
وی تأکید کرد: ما دومنزلت داریم: 1 -منزلت همسري 2 -منزلت پدر و مادري؛ اگر خداي ناکرده همسران خوبی براي هم نیستیم و اختلاف نظر،اختلاف عقیده و اختلاف سلیقه داریم اما یک وجه مشترك داریم که فرزند یا فرزندانمان هستند، پس باید پدر و مادرهاي خوبی باشیم.
این کارشناس تربیت کودکان بیان داشت: اگر احیاناً بازي مخربی بین پدر و مادرها هست، بچه ها را وارد این بازي نکنید بلکه در مقابل بچه ها سازنده بازي کنیم تا آن ها الگوي بازي سازنده داشته باشند، اختلافات ما سرجاي خودشان و حتی خداي ناکرده در جدایی ها هم باید بازي سازنده داشته باشیم که آسیبی به آنها نرسد.
وی در پایان این بخش از صحبت های خود خاطر نشان کرد: همیشه گفته ایم که ما نسل امروزي ها نگاه نیوتنی و نگاه جزئی نگر و مکانیکی داریم یعنی همه چیز را خرد می کنیم و بعد برخورد می کنیم،مثالی که در مورد نگاه نیوتنی خیلی بارز است، وضعیت آپارتمان هاي امروزي است که اتاق خواب و اتاق هریک از افراد خانواده جدا است، ناهارخوري جدا است و پذیرایی هم جدا است و هرچه قدر اتاق داشته باشیم باز هم جداجدا می کنیم، در نگاه کلی نگر زندگی یکپارچه است و همه ي اتاق ها را همه ي اعضاي خانواده استفاده می کنند و جدایی ندارند.
