تل‌آویو؛ محاصره از چهارسو

به گزارش  خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ نخستین مواجهه علنی و قاطع امام خمینی(ره)، مقابل رژیم صهیونیستی به 13خرداد1342 برمی‌گردد. در آن سال امام در فیضیه قم در میان ابراز احساسات مردم، بالای منبر رفتند. ایشان در سخنرانی‌ با اشاره به درخواست سازمان امنیت(ساواک) از اهل منبر برای عدم سخنرانی درباره اسرائیل، تلویحا این رژیم را دشمن اسلام و ایران خواندند و از تلاش رژیم صهیونیستی برای قبضه اقتصاد، زراعت و تجارت ایران گفتند. پس از این سخنرانی، امام دستگیر و زندانی شدند، اما پس از آزادی از زندان در 16مهر1343، در حالی که انقلاب در آغاز راه بود، مبارزه با رژیم صهیونیستی را هم به‌عنوان یکی از رئوس اهداف انقلاب معرفی کردند.

در دورانی که امام درباره مبارزه با رژیم صهیونیستی صحبت می‌کردند، رژیم صهیونیستی در جنگ با ائتلاف کشورهای عربی، بر این کشورها غلبه کرده و دنبال توسعه سرزمین خود بود. 3 سال بعد آزادی امام خمینی از زندان، در 14تیر1346 دومین جنگ گسترده بین اعراب و رژیم صهیونیستی درگرفت. رهبر نبرد ارتش‌های عربی، جمال عبدالناصر رییس‌جمهور مصر بود. صهیونیست‌ها در این جنگ که 6روز طول کشید، صحرای سینا، کرانه باختری رود اردن، نوار غزه، ارتفاعات جولان و شهر قنیطره را اشغال کردند.

6 سال بعد در اکتبر 1973، رژیم صهیونیستی موفق شد حمله غافلگیرانه‏ مصر و سوریه را پاسخ دهد و در پایان دومین هفته تا 60 کیلومتری دمشق، پایتخت سوریه پیشروی داشته باشد. همچنین پیشروی نیروهای صهیونیستی تا 100‌ کیلومتری قاهره، پایتخت مصر ادامه یافت.

در شهریور 57 و چند ماه مانده به پیروزی انقلاب، رژیم صهیونیستی و انورسادات در مصر قرارداد کمپ دیوید را امضا کردند و مصر رسما رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت تا بزرگ‌ترین و قدرتمندترین ارتش کشور عربی، آرمان آزادسازی کامل فلسطین را به دست فراموشی بسپارد. این وضعیت بر سایر کشورهای عربی نیز تاثیر گذاشت تا آنان نیز از مبارزه با رژیم صهیونیستی ناامید شوند.

وقوع انقلاب اسلامی ایران در سال 1979، جهت‌گیري سیاست خارجی کشور را دگرگون کرد. ایران از غرب و آمریکا فاصله گرفت و بر عدم تعهد به استعمار و ضدیت با آن حرکت کرد و در این راستا رژیم صهیونیستی را غده سرطانی نامید که باید از میان برداشته شود و هرگونه روابط اقتصادي، سیاسی و فرهنگی با این رژیم را قطع کرد. امام خمینی در نخستین گام مساله قدس و فلسطین را از موضوعی صرفا «عربی» به موضوعی مهم و «اسلامی» تغییر دادند و مبارزه با رژیم صهیونیستی را در صدر برنامه‌هاي سیاست خارجی جمهوري اسلامی ایران قرار دادند. از دیدگاه امام خمینی(ره)، اگر تاسیس حکومت اسلامی، اولویت اول در ایران بود، در خارج از کشور، آزادي بیت‌المقدس و سرزمین فلسطین، مهم‌ترین دغدغه فکري و عمل سیاسی را تشکیل می‌داد. جمهوري اسلامی ایران از همان ابتدا اعلام کرد که سیاستش مبنی بر عدم مشروعیت اسراییل قرار دارد و بر این باور است که اسراییل باید از روي زمین محو شود. از این رو، طبیعی است که تلاش ایران در عرصه‌هاي مختلف بین‌المللی بر محور تضعیف موقعیت بین‌المللی اسراییل باشد. مهم‌ترین راهبرد جمهوري اسلامی ایران در غرب آسیا براي تضعیف رژیم صهیونیستی «مهار» این رژیم در مرزهاي خود بوده است. از یک‌سو ماهیت انقلابی و ضد‌اسراییلی جمهوري اسلامی ایران و از سوي دیگر فاصله جغرافیایی ایران و اسراییل، موجب شده که ایران براي مقابله عملی با رژیم اسراییل به فعالیت غیرمستقیم نه‌تنها در اطراف اسراییل (عمدتا در لبنان)، بلکه درون سرزمین فلسطین (کرانه باختري و نوار غزه) بپردازد. به دلیل تاثیري که شیعیان لبنانی و همچنین گروه‌هاي اسلامی فلسطین از انقلاب اسلامی ایران گرفته بودند، بهترین راهبرد براي ایران این بود که این گروه‌ها را در مقابله و منازعه با رژیم اسراییل تقویت کند. همچنین ایران براي مقابله با رژیم اسراییل، به برقراري نوعی اتحاد با کشور سوریه اقدام کرد. یکی از اهداف عمده اتحاد راهبردي ایران با سوریه، تقویت این کشور در مقابل رژیم صهیونیستی است. در حقیقت سوریه در این جبهه، عامل پیوند ایران با گروه‌های مقاومت است. (ایران و اسراییل از همکاري تا منازعه، الهام شهبازی)

نگاه امام خمینی به مساله فلسطین و رژیم صهیونیستی و تبدیل این موضوع به دغدغه جهان اسلام، ابتکار عمل را از دست صهیوینست‌ها گرفت و این رژیم کم‌کم حالت تدافعی به خود گرفت. آخرین پیشروی صهیونیست‌ها در منطقه به سال1982 بازمی‌گردد که آن‌ها توانستند جنوب لبنان را اشغال کنند. اما از این تاریخ به بعد و با تشکیل گروه‌های مقاومت، سیر صعودی گسترش سرزمین رژیم صهیونیستی، روند نزولی به خود گرفت. روند پیروزی‌های صهیونیست‌ها از سال2000 میلادی و با آزادسازی جنوب لبنان، به‌طور کامل متوقف شد و این رژیم، 52 سال پس از تشکیل جعلی، در سراشیبی سقوط قرار گرفت. برخلاف آنچه مارکس گفته بود: «تاریخ دوبار تکرار می‌شود؛ یک‌بار به‌صورت تراژدی و بار دیگر کمدی». برای صهیونیست‌ها بار اول تاریخ کمدی بود و حالا قسمت تراژدی آن فرارسیده است.

در 19سال گذشته صهیونیست‌ها در هیچ نبردی در منطقه پیروز نبوده‌اند. آن‌ها سال2006 به لبنان حمله کردند، ولی پس از 33 روز مجبور شدند به جنگ پایان دهند. 2 سال بعد، در جنگ 22روزه به غزه حمله کردند، ولی هیچ دست‌آوردی نداشتند و ناچار به آتش‌بس شدند. این روند همین‌طور ادامه پیدا کرده و آسیب‌پذیری این رژیم باعث شده جنگ‌های صهیونیست‌ها به روز و ساعت کاهش پیدا کند. آخرین نبرد آن‌ها در سال گذشته میلادی بود. در این نبرد پاسخ قاطع جبهه مقاومت باعث شد در کمتر از 2روز، صهیونیست‌ها اعلام آتش‌بس کنند.

اکنون در منطقه غرب آسیا این صهیونیست‌ها نیستند که معادلات منطقه‌ای را شکل می‌دهند؛ این معادله‌ها را ایران و محور مقاومت تعیین می‌کنند و آن‌ها باید در پازلی بازی کنند که ایران و محور مقاومت تعیین کرده‌اند. بر همین اساس صهیونیست‌ها که تا 3 دهه قبل دنبال توسعه مرزهای خود برای مهاجرت تمام صهیونیست‌ها به فلسطین اشغالی بودند، حالا باید برای امنیت همان محدوده کوچک سرزمین خود نگران باشند. در ادامه به بررسی وضعیت رژیم صهیونیستی در چهل سالگی انقلاب اسلامی می‌پردازیم. در شرایط فعلی این رژیم در حلقه محاصره چند وجهی قرار گرفته است. در جنوب با گروه‌های مقاومت که به سلاح‌های جدید تجهیز شده‌اند، درگیرند؛ در داخل و شرق با فلسطینی‌ها؛ در شمال با حزب‌الله لبنان و در شمال شرقی با دولت سوریه مواجه است.

 1- غزه

آنچه امروز در نقشه‌های غربی درباره فلسطین نوشته می‌شود، اشاره به دو منطقه جدا از هم به نام‌های کرانه باختری رود اردن و منطقه غزه دارد. کرانه باختری در شرق فلسطین و غزه در جنوب غربی آن است. نوار غزه در کنار دریای مدیترانه قرار دارد. این منطقه از جنوب‌غربی با مصر و از شمال و شرق با سرزمین‌های اشغالی هم‌مرز است. نوار غزه ۴۱کیلومتر طول و در بخش‌هایی از ۶ تا ۱۲کیلومتر عرض دارد. در این منطقه ۳۶۰ کیلومتر مربعی، در سال۲۰۱۴ بیش از یک میلیون و ۸۰۰ هزار نفر زندگی می‌کردند. تا پیش از تابستان۲۰۰۵، منطقه غزه در اشغال نظامی اسراییل بود، اما در این سال آن‌ها به‌اجبار مجبور به ترک این منطقه شدند. صهیونیست‌ها از این تاریخ به بعد در تمام جنگ‌های خود در نوار غزه، نه‌تنها پیروز نشدند، بلکه در مقابل پاسخ‌های موشکی مقاومت، ناچار به پذیرش آتش‌بس شدند. رژیم صهیونیستی در سال‌های 2008، 2009، مارس 2012، 2014 و  2018 به منطقه نوار غزه لشکرکشی کرد، اما برخلاف عناوین بزرگی که برای عملیات‌ها برگزیده می‌شد، آن‌ها دست‌آوردی هر چند کوچک نیز به دست نیاوردند.

صهیونیست‌ها در آخرین نبردشان در غزه که اواخر سال 2018 بود، فقط توانستند اندکی بیش از دو روز زیر حمله‌های زمینی و موشکی گروه‌های مقاومت تاب بیاورند و سرانجام تن به آتش‌بس دادند. در این جنگ، در مدت 48 ساعت، بیش از 400 موشک به سمت سرزمین‌های صهیونیست‌نشین شلیک شد. سامانه‌های مختلف و گران‌قیمت اسراییلی آن هم به اعتراف خودشان فقط توانستند 25 درصد از این موشک‌ها را رهگیری کنند و 300 موشک دیگر که قدرت انفجاری‌شان نسبت به جنگ‌های گذشته بهبود یافته بود، ترسی را بر شهرک‌های صهیونیست‌نشین تحمیل کردند که اثر آن حتی پس از جنگ نیز آن‌ها را آزار می‌دهد. این جنگ منجر به استعفای وزیر جنگ رژیم صهیونیستی شد و تبعاتش کابینه را تا مرز فروپاشی برد. بر همین اساس صهیونیست‌ها ناچار به قبول آتش‌بس شدند. پس از آتش‌بس، ارتش صهیونیستی متوجه شد مقاومت در غزه، قدرت و توان دارد هرچه را اراده کرد، مورد هدف قرار دهد. مقام‌های نظامی صهیونیست اکنون می‌دانند هر نبردی در غزه، منجر به موشک‌باران شهرک‌های جنوب سرزمین‌های اشغالی خواهد شد و آن‌ها باید بخش زیادی از نیروهای نظامی خود را برای آتش‌بسی دیگر در این بخش زمین‌گیر کنند.

حماس و موشک‌های «قسام»

جبهه غزه در جنوب فلسطین اشغالی چه توانایی‌هایی دارد که صهیونیست‌ها دیگر نمی‌توانند با عملیات‌های نظامی، خواسته‌های خود را محقق کنند؟ گروه‌های مقاومت فلسطین؛ یعنی جنبش حماس و جهاد اسلامی، در سال‌های اخیر موفق شدند با انتقال توانمندی‌های نظامی برخی کشورهای عربی و اسلامی، حامی پروژه مقاومت را به نوار غزه منتقل کنند و از آن در روند توسعه سامانه‌های موشکی خود استفاده کنند. جنبش حماس در این سال‌ها موفق شده چند موشک با قابلیت‌های مختلف را به انبار تسلیحاتی خود بیفزاید. این گروه مقاومت انواع موشک‌های سری «قسام» را در اختیار دارد. اولین نوع این موشک‌ها با کلاهک انفجاری نیم‌کیلویی، 3کیلومتر برد داشت.

نسل سوم این موشک‌ها، قسام3 نام دارد که با 10کیلوگرم کلاهک انفجاری، بردی بین 10 تا 12کیلومتر دارد. موشک قسام3 در جولای 2006 موفق شد شهرک صهیونیستی «عسقلان» را هدف قرار دهد. همچنین گفته می‌شود موشک قسام‌4 نیز تولید شده که برد آن بین 18 تا 22‌کیلومتر است. حماس علاوه بر این موشک‌ها، موشک جی80 با برد 80کیلومتر و موشک آر160 با برد 160کیلومتر را نیز در اختیار دارد که از طریق آن می‌تواند تمام سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار دهد.

 جهاد و موشک‌های قدس

در کنار حماس، جنبش جهاد اسلامی نیز موشک‌هایی با قابلیت‌های متفاوتی دارد. این جنبش نام موشک‌های خود را «قدس» و «براق» گذاشته است. اولین نمونه‌های موشک‌های قدس 23.5 کیلوگرم وزن، 150سانتی‌متر ارتفاع، 90‌میلی‌متر قطر و 6‌ کیلومتر برد داشتند. جدیدترین موشک‌های سری قدس، 42‌ کیلوگرم وزن، 200‌ سانتی‌متر ارتفاع، 127‌میلی‌متر قطر و 9‌کیلومتر برد دارد. وزن کلاهک انفجاری این موشک، 8 کیلوگرم است. یکی دیگر از موشک‌های جهاد اسلامی، موشک «براق70» با برد 70 کیلومتر است.

علاوه بر این دو گروه، کمیته‌های مقاومت مردمی نیز موشک مدل «ناصر» را تولید می‌کنند. این موشک شش نوع دارد. موشک ناصر انواع بلند و کوتاهی دارد. موشک بلند آن 30 کیلوگرم وزن، قطر 90 میلی‌متر و طول 160 سانتی‌متر دارد. برد این موشک به 9 کیلومتر می‌رسد. موشک ناصر3 کوتاه 25‌ کیلوگرم وزن و 90 میلی‌متر قطر دارد. طول این موشک 90سانتی‌متر و برد آن 6کیلومتر است. موشک ناصر چهار 40کیلوگرم وزن دارد و طول آن 180سانتی متر است. قطر این موشک 115 میلی‌متر و برد آن 9 کیلومتر است.

با این انبار تسلیحاتی در نوار غزه و توسعه فن‌آوری‌های موشکی، رژیم صهیونیستی در هیچ نبردی در غزه، پیروز میدان نخواهد بود و گروه‌های مقاومت همواره تهدید بالقوه‌ای برای رژیم صهیونیستی به شمار می‌روند.

 2- جبهه شرق و جبهه داخلی

اما همه چیز محدود به جبهه جنوبی و گروه‌های مقاومت نمی‌شود. رژیم صهیونیستی یک درگیری هم در جبهه شرق و داخلی سرزمین‌های اشغالی، یعنی «کرانه باختری رود اردن» و «سرزمین‌های 1948» دارد. ویژگی متفاوت این منطقه از جبهه جنوبی، زندگی فلسطینی‌ها کنار صهیونیست‌هاست. این، یک فرصت ویژه برای آن‌ها و یک تهدید بالقوه برای صهیونیست‌هاست. کرانه‌ باختری‌ رود اردن‌ با مساحتی‌ بالغ بر 5 هزار و ‌۸۷۹ ‌کیلومتر مربع بین‌ اردن‌ و فلسطین‌ اشغالی‌ واقع است‌ و بیشتر جمعیت‌ آن‌ را فلسطینی‌‌ها تشکیل‌ می‌دهند. جمعیت‌ این‌ منطقه‌ فلسطین‌ بین‌ یک‌ میلیون‌ و 700 هزار نفر تا دو میلیون‌ و نیم‌ تخمین‌ زده‌ شده‌ است‌. به‌‌جز فلسطینی‌ها حدود ‌500‌ هزار نفر از صهیونیست‌های‌ شهرک‌‌نشین‌ نیز در این‌ منطقه‌ زندگی‌ می‌کنند که‌ بر‌اساس‌ تخمین‌های‌ سال‌‌‌ 2006، جمعیتی بالغ بر 220 هزار نفر از آن‌ها‌ در بیت‌المقدس‌شرقی‌ حضور دارند‌. بیت‌‌المقدس‌شرقی،‌‌ رام‌‌ا‌‌لله، تولکرم‌‌، نابلس‌‌، الخلیل‌ و جِنین،‌ مهم‌ترین‌ شهرهای‌ این‌ منطقه‌ است. این منطقه با وجود تدابیر شدید امنیتی، در چند ماه گذشته، به یکی از جبهه‌های جدید علیه صهیونیست‌ها تبدیل شده است. در این مدت وسعت عملیات‌ فلسطینی‌ها در این مناطق افزایش چشم‌گیری داشته است. آخرین عملیات آن‌ها در این منطقه آذر سال جاری بود که در آن، یک مبارز فلسطینی، جمعیت صهیونیست‌ها را به رگبار بست و 9 نفر را زخمی کرد.

اکنون حدود 10درصد از تمام صهیونیست‌ها در این منطقه زندگی می‌کنند که در مرکز فلسطین اشغالی و کنار نواحی پرجمعیت رژیم صهیونیستی است. حداقل فاصله غزه با تل‌آویو پایتخت رژیم صهیونیستی، 70 کیلومتر است. نیروهای مقاومت برای هدف قرار دادن این شهر و تاسیسات آن نیاز به موشک‌هایی با برد 80 تا 100 کیلومتر دارند که ساخت و پنهان‌سازی آن‌ها سخت‌تر از موشک‌های کوتاه‌برد است، ولی اگر قرار باشد از طریق منطقه کرانه باختری، تل‌آویو و دیمونا مورد هدف باشند، دیگر نیازی به موشک‌هایی با برد بلند نیست و به موشک‌های کوچک با برد 15 تا 20 کیلومتر نیاز دارند. این موشک‌های کوچک، ارزان‌تر است و با قابلیت تولید بیشتر، پنهان‌سازی بالاتر و تحرک بهتر نسبت به موشک‌های با برد بلند کار می‌کنند.

جبهه شرقی، مانند سلاح آماده شلیک، همواره یکی از خطرهای امنیتی برای صهیونیست‌‌ها به شمار می‌رود. اما فعال شدن جبهه کرانه باختری در جناح شرقی سرزمین‌های اشغالی و در چند کیلومتری صهیونیست‌ها، اثرهای مخرب دیگری هم دارد؛ ازجمله فعال شدن جبهه داخلی‌تر در سرزمین‌های اشغالی که موسوم به 1948 است؛ جایی که هنوز یک میلیون و 800 هزار عرب درون مرزهای مورد ادعای رژیم صهیونیستی زندگی می‌کنند. در کرانه باختری، شهرهای فلسطینی‌ها در کنار شهرک‌های صهیونیست‌نشین است. اما درون مرزهای 1948، این محله‌های فلسطینی‌ هستند که در کنار محله‌های صهیونیست‌نشین واقع شده‌اند و هرگونه تحرکی از سوی آن‌ها می‌تواند رژیم صهیونیستی را درگیر جبهه‌های شرق و جنوب کند. فعالیت فلسطینی‌های داخل مرزهای 1948 که در نواحی شمالی و الجلیل تمرکز بیشتری دارند، به آزادسازی این مناطق توسط حزب‌الله لبنان در جنگ آتی کمک زیادی خواهد کرد. از سوی دیگر پس از فعال شدن کرانه باختری و فلسطینی‌های ساکن در مرزهای 1948، فلسطینی‌های ساکن کشور اردن که 55 درصد از جمعیت 8 میلیون نفری این کشور را تشکیل می‌دهند، همراه دیگر اعراب اردن نسبت به رژیم صهیونیستی بی‌تفاوت نخواهند نشست. همان‌‌طور که در شرایط مختلف، واکنش‌های شدیدی علیه رژیم اشغالگر قدس از خود نشان داده‌اند. آخرین واکنش اعراب این مناطق مخالفت با خط لوله گاز اسراییل به اردن بود که توسط شهروندان اردنی تخریب شد.

 3- حزب‌الله در جبهه شمال

یکی از اصلی‌ترین جبهه‌هایی که در چند مرحله طعم شکست را به صهیونیست‌ها چشانده، جبهه شمالی رژیم صهیونیستی در مرز لبنان است. جنبش حزب‌الله لبنان اکنون یک تشکیلات مستحکم نظامی است که با توسعه قابلیت‌های نظامی خود توانسته موشک‌های مورد نیازش را در لبنان تولید کند. این گروه مقاومت با بیش از 150هزار موشک زمین به زمین و موشک‌های ضدکشتی، مانعی جدی در برابر تجاوزگری‌ها و توسعه‌طلبی صهیونیست‌ها در منطقه است. «مساحت کم» و «زیرساخت‌های در تیررس» همواره یکی از چالش‌های اساسی صهیونیست‌ها خواهد بود. این برای حزب‌الله که نسل‌های جدیدی از موشک‌های نقطه‌زن را در اختیار دارد، فرصت ایده‌آلی است برای پیروزی در تمام نبردها.

حزب الله لبنان در سال هاي اخير به موشک‌هايي با دقت بيشتر از سال۲۰۰۶ مجهز شده و مي‌تواند با موجي از اين موشک‌ها، گنبد آهنين رژيم صهيونيستي را بي‌اثر کند. قطعا اين پيشرفت‌ها مايه نگراني تل‌آويو است. مقام‌هاي اسرایيلي هشدار داده‌اند که حزب‌الله مي‌تواند در درگيري‌های آينده، روزانه هزار و20۰ موشک شليک کند. ۱۲ سال قبل، اين رقم، ۱۰۰ راکت در روز بود. نکته مهم دیگر این‌که حزب‌الله به موشک‌های نقطه‌زن دست پیدا کرده است. سال ۲۰۰۶ احتمال اين‌که اين راکت‌ها به جاي برخورد با هدف، در زمين‌هاي خالي فرود بيايند و خسارتي وارد نکنند، زياد بود، اما اکنون به‌واسطه موشک‌هايي مانند فاتح‌۱۱۰، دقت حمله‌های آتي حزب‌الله به مراتب بيشتر از قبل خواهد بود. حزب‌الله با این توانمندی به‌طور حتم قادر خواهد بود در هر نبردی شهرها، پایگاه‌های نظامی، نیروگاه‌ها، منابع آب، فرودگاه‌ها و بنادر صهیونیست‌ها را هدف قرار دهد. موشک‌های ضدکشتی حزب‌الله می‌تواند امنیت ترانزیتی این رژیم را از بین ببرد و هرگونه کشتی حامل سوخت، مواد خوراکی و سلاح را در بنادر این رژیم هدف قرار دهند.

 4- جبهه شمال شرق جولان

بین تمام همسایگان رژیم صهیونیستی، هیچ دولتی به اندازه سوریه در برابر رژیم صهیونیستی ایستادگی نکرده است. تا پیش از بحران سوریه، دولت سوریه به‌صورت ویژه از حزب‌الله لبنان پشتیبانی می‌کرد. این پشتیبانی تا جایی بود که حتی گفته می‌شد برخی از سلاح‌ها و تجهیزات حزب‌الله از طریق سوریه تامین می‌شود. ارتش 170 هزار نفری سوریه با حمایت 100 هزار نفر از گروه‌های حامی آن، توانسته در جنگی 7 ساله که صهیونیست‌ها در آن نقش ایفا کردند، بسیاری از مناطق کشور را از دست تروریست‌ها خارج کند و در جنوب، با پاک‌سازی کامل دوباره به مرزهای خود با فلسطین اشغالی برسد. با پایان بحران، سوریه ارتش خود را به‌روز و انبار تسلیحات را تقویت خواهد کرد. شاید بخش عظیمی از توانمندی‌های نظامی سوریه در این نبرد 7‌ ساله از بین رفته باشد، اما تجربه جنگی ارتش سوریه، آن‌ها را در نبرد با صهیونیست‌های جنگ‌ندیده، در موضع برتر قرار می‌دهد.

مجموع این شرایط نشان می‌دهد رژیم صهیونیستی که در زمان تاسیس دنبال گسترش سرزمین و افزایش فتوحات خود برای جا دادن تمام صهیونیست‌ها در فلسطین اشغالی بود، امروز به مرحله‌ای رسیده که نه‌تنها توان گسترش مرزهای خود را ندارد، بلکه برای تامین امنیت در مرزها نیز ناتوان است. اگر صهیونیست‌ها در آینده مرتکب خطای استراتژیک شوند و بیش از یک جبهه وارد جنگ شوند، 2 جبهه دیگر نیز فعال خواهد شد تا سریع‌تر این رژیم به سمت زوال هدایت شود. نکته مهم این‌که این شرایط بدون در نظر گرفتن ایران، به‌عنوان محور مقاومت است.

منبع: رجانیوز (ویژه نامه چهل سالگی انقلاب اسلامی مجله سروش)

اتنتهای پیام/