خبرگزاری بسیج قزوین: ما کجا و یاران دیروز کجا؟
کاظم اخوان،صارمی، شهید رهبر،شهید کریمی و بهروز مرادی کجا؟
مانده ایم با تیتر های بی نشان و دروغ های بی شمار! ما و وعده های هزارگانه خوبان، چقدر سرد و بی روح می شود دستانی که قلم ها را لرزان می گیرد تا حقی را نا حق و یا سفیدی را سیاه جلوه دهد!
اینجا در پس سکوت هزاران فریاد وجود دارد،رازهایی ماندگار که شاید تا ابد هم فاش نشود.
پاهای خسته و دستان خالی و نگاه هایی که به آینده دورتر از مرگ دوخته شده تا شاید غباری از خاک بتواند مشکلات آنها را بپوشاند.
سازمان بسیج رسانه استان قزوین و روابط عمومی سپاه استان قزوین، برای بزرگداشت روزخبرنگاران همایش گرفته بودند،برخی از دوستان در تور شهرداری برای دیدن خرس و پلنگ رفته بودند، از مسئولان استانی هم خبری نبود،غریبانه و مظلومانه!
هرچند از هیچ مدیری انتظار نداریم جز اینکه به داد مردم برسند و به اندازه کافی از چهره مبارکشان مستفیذ شده ایم!
روزگارهمواره سختی های زیادی را بر دوش رسولان خبر گذاشته اند تا رنج تمام نا آگاهی ها را به دوش بکشند.
اما برای قشر مستضعف چه کسانی باید همایش و تکریم بگیرند؟
کودکانی که در دام یتیمی و اسیری فقر دست و پا میزنند! کاش می شد که همه برای مستضعفان و کودکان بی سرپرست هم یک روز همایش گرفت و بودنشان را به عنوان فرشته های الهی جشن گرفت!
در حین خروج از سالن پیرمردی را دیدم که دست کودکی را گرفته و در میان زباله ها به دنبال روزی می گردد.
تمام لحظه های شاد را تحت تاثیر قرار داد.شاید خدا آیینه ای از عدالت ما انسان ها را برایم تجسم کرد. ما خبرنگاران جشن نمی خواهیم و تا زمانیکه اعتبار و آینده را به مدیران گره بزنیم به وضعیت اقتصاد دچار هستیم.
کمی هم با خدا باشیم. انسانهای خسته از بی عدالتی را درک کنیم. روزی که همه در جشن و پایکوبی هستیم کودکی با چشم های گریان در خیابان خوابیده است و سرپناهی جز خدا ندارد. اما اسیر عدالت کیلویی ماست.
بنده از طرف خودم به تمامی مستضعفان جامعه امید می دهم شاید صاحب و وارث شما آمد تا کاخ های بی عدالتی را در هم بشکند.
خود را غمخوار تمام فقرا، ایتام و زخم خوردگان بی عدالتی می دانم.
اگر در روز خبرنگار لحظه ای از شما غافل بودیم با دعای خود ما را بدرقه راه درست نمایید.
والسلام.
1002/ت30/ب
