39.3 درصد هزینه خانوار صرف مصارف خوراکی و دخانی و 60.7 درصد صرف هزینه‌های غیرخوراکی شده که هزینه‌های خوراکی و دخانی خانوار نسبت به سال 93 معادل 1.3 درصد و هزینه‌های غیرخوراکی معادل 9.5 درصد افزایش داشته است.
«آرد، رشته، نان، غلات و فرآورده‌های آن» با 26 درصد، «گوشت» با 19.8 درصد و «میوه و سبزی‌ها» با 15.4 درصد بیشترین سهم را در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی خانوار روستایی داشته‌اند.
«خشکبار و حبوب» با 8.6 درصد، «آرد، رشته، نان، غلات و فرآورده‌های آن» با 5.1 درصد، «ادویه، چاشنی‌ها و سایر ترکیب‌های خوراکی» با 4.6 درصد با بیشترین افزایش نسبت به هزینه مشابه سال 93 روبه‌رو بوده‌اند.
«مسکن» نیز با سهمی معادل 29.6 درصد، «حمل و نقل و ارتباطات» با 19.3 درصد و «بهداشت و درمان» با 16 درصد بیشترین سهم را در هزینه‌های غیرخوراکی خانوار روستایی داشته‌اند.
در بین هزینه‌های غیرخوراکی «بهداشت و درمان» با 21.7 درصد، «مسکن» با 11.8 درصد و «کالا و خدمات متفرقه» با 11.5 درصد بیشترین میزان افزایش را نسبت به سال 93 داشته‌اند.
بررسی متوسط هزینه کل سالانه یک خانوار روستایی نشان می‌دهد که استان چهارمحال و بختیاری با 21 میلیون و 175 هزار تومان بیشترین و استان کرمان با 7 میلیون و 609 هزار تومان کمترین هزینه را در سال 94 داشته‌اند.
استان فارس با هزینه 15 میلیون و 585 هزار تومان پانزدهمین استان پرهزینه کشور بوده است که 9 میلیون و 678 هزار تومان از این هزینه برای موارد غیرخوراکی (62.1 درصد) و 5 میلیون و 907 هزار تومان برای موارد خوراکی و دخانی (37.9 درصد) هزینه شده است.
«مسکن» با 26.1 درصد بیشترین سهم را در بین هزینه‌های غیرخوراکی و ««آرد، رشته، نان، غلات و فرآورده‌های آن» با 29.3 درصد بیشترین سهم را در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی خانوار روستایی استان فارس داشته است.
استان البرز با 14 میلیون و 616 هزار تومان و استان سیستان و بلوچستان با 4 میلیون و 25 هزار تومان بیشترین و کمترین هزینه‌های غیرخوراکی سالانه یک خانوار روستایی را به خود اختصاص داده‌اند.
استان چهارمحال و بختیاری با 7 میلیون و 968 هزار تومان بیشترین و استان کرمان با 2 میلیون و 967 هزار تومان کمترین هزینه خوراکی و دخانی را به خود اختصاص داده‌اند.
درآمد
متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار روستایی در سال 94 برابر 16 میلیون و 103 هزار تومان بوده که نسبت به سال 93 معادل 15.8 درصد افزایش داشته است که 38.9 درصد این درآمد از محل «درآمدهای متفرقه»، 30.9 درصد از مشاغل «آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی» و 30.2 درصد از مشاغل «مزد و حقوق بگیری» تامین شده است.
خانوارهایی که درآمد اصلی محل کار سرپرست آنها «بهداشت و مددکاری اجتماعی» است با درآمد اظهار شده سالانه 29 میلیون و 699 هزار تومان و خانوارهایی که فعالیت اصلی محل کار سر پرست آنها بخش «ساختمان» است با درآمد اظهار شده 14 میلیون و 809 هزار ریال کمترین میزان درآمد را در سال 94 داشته‌اند.
استان آذربایجان شرقی با 23 میلیون و 684 هزار تومان بیشترین و استان سیستان و بلوچستان با 8 میلیون و 390 هزار تومان کمترین متوسط درآمد سالانه خانوار روستایی را به خود اختصاص داده‌اند.
استان فارس با متوسط درآمد سالانه خانوار روستایی 17 میلیون و 900 هزار تومان هشتمین استان پردرآمد کشور بوده است که 38.7 درصد این درآمد از محل «درآمدهای متفرقه»، 32.5 درصد از محل مشاغل «آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی» و 28.8 درصد از مشاغل «مزد و حقوق بگیری» تامین شده است.
براساس این آمار خانوار روستایی کشور در سال 94 دخل‌شان از خرج‌شان پیشی گرفته و هر خانوار یک میلیون و 405 هزار تومان پس‌انداز داشته است. روستاییان فارس خوش‌شانس‌تر بوده و موفق به پس‌انداز 2 میلیون و 315 هزار تومان از درآمد خود شده‌اند.
