کارشناس مسائل تربیتی

اسلام مکتب تربیت است/تربیت نسلی باتقوا و خوداتکا عامل رشد و بالندگی جامعه اسلامی

کارشناس مسائل تربیتی گفت: اسلام مکتب تربیت است و والدین را به تربیت نیکوی خود و فرزندانشان ترغیب و تشویق نموده است.
کد خبر: ۸۸۰۸۵۸۴
|
۲۷ دی ۱۳۹۵ - ۲۰:۱۸

به گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ میرمحمدی روانشناس بالینی در همایش «تربیت فرزند» که در کانون ظهور به همت حوزه کوثر 2 برگزار شد با اشاره به اهمیت و جایگاه تربیت در رشد جامعه اسلامی گفت: تربیت مهمترین مسئولیت پدر و مادر نسبت به فرزند است و از سوی دیگر تربیت نسل علم گرا، با اخلاق، با تقوا و خوداتکا می‌تواند در رشد و بالندگی جامعه اسلامی اثرگذار باشد.

وی افزود: تربیت مهمترین مسئولیت پدر و مادر نسبت به فرزند است. آینده كودك در گرو رفتار صحیح والدین و نشان دادن عكس العمل‌های مناسب در موقعیت‌های خاص است که در عین حساس بودن تربیت صحیح، با عمل به چند نكته می توان با موفقیت بدان رسید.

این کارشناس تربیتی تصریح کرد: والدین بایستی فرزندانشان را به گونه‌ای ترغیب كنند كه از درون، احساس خوبی نسبت به خود داشته باشند و اعتماد به نفسشان تقویت شود. اگر فرزندان توسط ما در چنین شرایطی قرار گیرند دیگر برآورده نشدن نیاز به قدرت یا محبت، آنها را به سمت انحراف نمی كشاند.

میرمحمدی ادامه داد: یکی از بنیادی‌ترین عوامل رشد جامعه رشد سالم جمعیت است به‌گونه‌ای که افراد در این جامعه بتوانند ضمن تامین ضرورت‌های اولیه و ثانویه زندگی خود، جامعه را به سمت رشد و توسعه بکشاند.

وی افزود: در تحقیقات صورت گرفته مشخص شد که كودكانی كه والدینشان مرتبا در مراكز دینی شركت دارند و با كودكشان در مورد دین صحبت می‌كردند، نسبت به كودكانی كه والدینشان مذهبی نبودند نمره بهتری در مورد كنترل بر خود، مهارت‌های اجتماعی و تمایل به یادگیری كسب می کنند.

این روانشناس بالینی تصریح کرد: اسلام مکتب تربیت است و والدین را به تربیت نیکوی خود و فرزندانشان ترغیب و تشویق نموده است.

میرمحمدی با اشاره به سخن پیامبر درخصوص فرزندان گفت: پیامبر اسلام(ص) فرمود «فرزند شایسته، دسته گلی از جانب خداوند است که میان بندگان قسمت می‌کند.» بایستی برای رسیدن به چنین موهبت عظیمی، والدین با آگاهی تمام با تربیت صحیح کودکان، راه را برای رسیدن به چنین مرحله‌ای بگشایند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: مهم‌ترین وظیفه والدین نسبت به فرزندشان آن است که با احترام گذاشتن به او، همواره شخصیت فردی و اجتماعی او را حفظ کرده و او را در میان همسالان و همبازی‌هایش خفیف و خوار جلوه ندهند.

انتهای پیام/

ارسال نظرات