شهید احمد شهبازی در سال ۱۳۳۷/۱۰/۱ در روستای هپرو از توابع شهرستان باغملک نوری از آسمان بر خانه ای تابید و کودکی متولد شد و نامش را هم کنیه رسولش احمد نهادند که بعدها به مهمانی ملکوت دعوت میشود .
شهید در خانواده ای متدین و مستضعف متولد شد و از همان دوران کودکی از داشتن پدری دلسوز و مهربان محروم ماند و سرپرستی اش را مادرش به عهده داشت و به علت نداشتن مدرسه در روستای خود از داشتن سواد محروم ماند و در سن ۱۵ سالگی با وجود فقر فراوان و عدم شغل به شهرستان های همجوار جهت تأمین مخارج خانواده از راه کارگری امرار معاش می کرد و در سال ۱۳۵۸ ازدواج کردند که ثمره ی ازدواج سه دختر میباشد ، ولی متأسفانه آرزوی بزرگ کردن آنها را برای همیشه با خود به عرش اعلی برد.
شهید برای بار چهارم به جبهه اعزام می شود و در عملیات کربلای ٤ در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۴ به درجه رفیع شهادت نائل می گردد که پس از ده سال در سال ۷۵ پیکر مطهرش را به زادگاهش بازگشت دادند تا برای همیشه افتخار روستا و شهر و دیار خود باشد.
مرقد پاکش هم اکنون در دهستان هپرو ، زیارتگاه دوست و فامیل است.
بخشی از وصيت نامه
با سلام فراوان به روح پرفتوح امام خمینی(ه) و شهیدان اسلام که با نثار خون خود درخت اسلام را آبیاری نمودند ، آنکه جهان را آفرید و روح و جان را در من دمید ، همیشه و هرجا ورد زبان بنده بوده و همه چیز دست اوست و بنده هم با توجه به وظیفه ی انسانی و شرعی که دارم وارد جبهه حق عليه باطل شدم خدایا این ایثار و فداکاری را از من قبول کن.
اینجانب احمد شهبازی فرزند علی فتح قبل از ورود به جبهه های حق علیه باطل برادرانم را سفارش میکنم که جای خالی مرا برای فرزندانم پرکنند و راه بنده را ادامه دهند و نگذارید که غاصبان از خدا بی خبر وارد مملکت ما شوند و به برادران خود سفارش میکنم که همیشه حامی و پشتیبان اسلام و قرآن باشند هر چند بنده ناکام شهید شدم ، ولی از خدا سپاسگزارم که آرمان و آرزوی بنده را برآورده ساخت و به برادران خود توصیه میکنم در صورت مراجعه طلبکاری بدهی های بنده را پرداخت نمایند و سرپرستی خانواده ام را به عهده بگیرند و به همسر و فرزندانم هم سفارش میکنم که مادر و برادران بنده را احترام گذاشته و مرا از یاد نبرند و در آخر وصیت نامه خود شما را دعوت به تقوی و جهاد در مقابل غاصبان از خدا بی خبران میکنم ، مرا حلال کنید و شما را به خداوند حی و سبحان می سپارم.
احمد شهبازی ۶۳/۱۲/۲۰
