نسبت به نیازمندان نهایت بخشش را انجام می داد
به گزارش خبرگزاری بسیج از کرج، حجت الاسلام امیدسبحانی، مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه در سپاه ناحیه جوادالائمه(ع) به مناسبت سالروز شهادت امام محمد تقی(جواد) (ع) در یادداشتی آورده است:
اوصاف الهی و کرامات بی نظیر حضرت، آنقدر شهره عام و خاص گشته که قلم ها از نوشتن فضائل حضرت عاجزند و زبان ها از بیان کراماتش درمانده‌اند. جواد الائمه (علیه‌السلام) به عنوان نهمین حجت خدا بر موجودات عالم هستی، امامی است که علاوه بر شیعیان، علمای اهل سنت نیز به بیان فضائل و کرامات ایشان پرداخته‌اند.
نام مبارک نهمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، "محمد" و کنیه مشهور ایشان «ابوجعفر ثانی» و «ابن الرضا» و ملقب به «جواد» و «تقی» است؛ بعد از وجود مقدس حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) که در اوایل جوانی به شهادت رسید، وجود مقدس امام جواد (علیه‌السلام) نیزدر سن 25 سالگی و در جوانی به شهادت رسید.
ایشان، 8 ساله بود که پدر بزرگوارش به شهادت رسید و مدت امامت جواد آل الله (سلام‌الله‌علیهم) 17 سال به طول انجامید. امام (علیه‌السلام) با وجود سن کم وعمر کوتاه، هرگاه در معرکه‌های علمی، با دانشمندان بزرگ زمان خود قرار می‌گرفت، سبب تعجب و حیرت حاضران می‌گردید، و مباحثات و مناظرات ایشان، پرده ازعلم بی‌نظیرالهی ایشان برداشته بود، تا آنجا که دیگران تحمل حضورش را نداشتند و نقشه شوم شهادتش را کشیدند. اما علاوه بر علمای شیعه، بزرگان اهل سنت نیز به تعریف و تمجید ایشان در منابع روایی خود پرداخته‌اند. به عنوان نمونه؛ ابن تیمیه حرانی که در دشمنی با شیعه و اهل بیت (علیهم‌السلام) کمترین کاستی و سستی انجام نداده و بغض و کینه او مشهور خاص و عام است، در مورد شخصیت جواد الائمه (علیه‌السلام) می‌نویسد: «محمد بن علی الرضا (ع) از بزرگان بنی‌هاشم، به سخاوت و پیشوایی و سروری معروف است، به همین خاطر ایشان جواد نامیده شد.»
امام محمد تقی(ع) در سن کودکی که به حج مشرف شدتد، یکی از حضرت سوال کرد چرا در این سن خودتان را به سختی انداخته اید؟ امام فرمودند:" مگر نشنیده ای کوچک تر از من هم از دنیا رفته است؟"
ایشان درسن کم به امامت رسید و باسختی های فراوان از طرف خلفای عباسی مواجه شد. مأمون عباسی حضرت امام جواد(ع) راتبعید کرد و دخترخود را به همسری آن حضرت درآورد تا امام(ع) را زیرنظر داشته باشد.
حضرت امام جواد(ع) توجه خاص به عبادت و بندگی برای خداوند متعال داشتند. نسبت به نیازمندان نهایت بخشش را انجام می داد و فقراء راکمک می کرد.
وجود نازنین حضرت در بیانی نورانی فرمودند:" مومن به سه چیز نیازمند می باشد، یک توفیق از طرف خداوند متعال، دو نصیحت گری از طرف خودش که از درون او را نصیحت کند و سوم پذیرش نصیحت از کسی که او را نصیحت می کند."
سرانجام روز آخر ماه ذی القعده سال ۲۲۰ هجری قمری، شهادت آن امام عزیز، به دستور معتصم عباسی، توسط همسرش مسموم و در بغداد به وقوع پیوست و به شهادت رسید و درجوار جد اطهرش(علیهم السلام) در کاظمین به خاک سپرده شدند.
انتهای پیام/ ر
