مسئول نمایندگی ولی فقیه در سپاه چابهار:
سیره زندگی امام جواد(ع) ، بهترین اُلگو برای نسل جوان است
مسئول نمایندگی ولی فقیه درسپاه چابهار گفت: سیره علمی و اخلاقی جوادالائمه(ع) به عنوان جوان ترین امام، بهترین اُلگو برای نسل جوان است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از چابهار، حجت الاسلام خدامراد بامری مسئول نمایندگی، ولی فقیه در سپاه چابهار ضمن تسلیت شهادت مظلومانه امام محمد تقی (ع) و اشاره به این که ایشان پس از شهادت امام رضا (ع) در سن ۹ سالگی به امامت رسیدند، گفت: امام جواد (ع)، جوانترین امام شیعه است که این ویژگی جوانی در ابعاد مختلف میتواند الگو و اُسوهای برای نسل جوانی باشد میخواهند رهروی صادقی برای راه و سیره نورانی ایشان باشند.
وی افزود: مأمون عباسی، پس از شهادت حضرت رضا (ع) به ظاهر و برای عوام فریبی میخواست از آقا امام جواد (ع) دلجویی کند و از این رو پیشنهاد ازدواج با دخترش، ام فضل را به حضرت داد که در واقع نوعی اجبار کردن ایشان به این کار بود و لذا حضرت نیز به جهت مصلحت شیعیان و مسلمانان این مساله را قبول کردند، اما در طول زندگی با دختر مأمون اجازه ندادند که اهداف خلیفه ظالم عباسیان به این وسیله تحقق یابد.
مسئول نمایندگی، ولی فقیه در سپاه چابهار ادامه داد: البته مامون با نیرنگ خاص خود از هیچ کوششی به منظور ضربه زدن به جایگاه امام جواد (ع) در نزد افکار عمومی زمانه فروگذار نمیکرد چنان که در کتاب "المناقف" ابن شهرآشوب به این مساله اشاره شده که این خلیفه قدرتمند عباسی به هر شکل و حیلهای میخواست که در منظر عمومی، جواد الائمه (ع) را همچون خودش فردی اهل مسایل دنیوی و متمایل به امور فسق و لهو و لعب نشان دهد و حال آن که هیچ گاه به این هدف شوم خود دست نیافت.
وی گفت: نقل است که وقتی مامون میخواست دخترش ام فضل را به خانه حضرت بفرستد، دستور داد تا جمع قابل توجهی از زیباترین کنیزان در مراسم دامادی حاضر شده و با جامهای خاص و گران قیمت به استقبال ایشان بروند که حضرت در آن جا هیچ توجهی به کار و رفتار آن کنیزکان نداشت و همگان دیدند که امام جوان چقدر به این مسایل سخیف و ابتذال آلود بی توجه و بی رغبت است.
بامری همچنین با بیان این که معمولاً ما این امام هُمام را به دو صفت و ویژگی بارز " جواد " و " تقی " میشناسیم، اظهار داشت: جواد ریشه اش به کلمه "جود" برمی گردد که به معنای بخشش است و لذا معنای تحت اللفظی جواد یعنی بخشنده که خود از اوصاف پروردگار عالم است و علمای اخلاق بیان میدارند که منظور از جود آن صفتی است که دارنده آن در برابر چیزی که میبخشد، به هیچ وجه انتظار جبران ندارد و البته این صفت در بین همه ائمه (ع) وجود داشته، اما در سیره و زندگی حضرت جواد (ع) معنا و تبلور خاص تری پیدا کرده است.
وی یادآور شد: امام جواد (ع) به تصریح مکرر راویان موثق شیعی و اسلامی از همان دوران کودکی در جامعه زمان خویش به ایثار و بخشندگی شُهره بودند و حتی در روایتی آمده که از همان دوران طفولیت نیز، جمع قابل توجهی از نیازمندان در مقابل منزل حضرت اجتماع میکردند تا از ایشان حاجتی بخواهند و هیچ گاه نیز از درب منزل امام جواد (ع) نااُمید برنمی گشتند که این موضوع نیز البته ویژگی بارز همه حضرات معصومین (ع) و خاندان مطهر ایشان بوده است که به اذن الهی چه در دنیا و چه در آخرت، هوای نیازمندان و مستمندان مادی و معنوی را دارند و آنها را زیر پر و بال پرمحبت خویش قرار میدهند.
انتهای پیام/
وی افزود: مأمون عباسی، پس از شهادت حضرت رضا (ع) به ظاهر و برای عوام فریبی میخواست از آقا امام جواد (ع) دلجویی کند و از این رو پیشنهاد ازدواج با دخترش، ام فضل را به حضرت داد که در واقع نوعی اجبار کردن ایشان به این کار بود و لذا حضرت نیز به جهت مصلحت شیعیان و مسلمانان این مساله را قبول کردند، اما در طول زندگی با دختر مأمون اجازه ندادند که اهداف خلیفه ظالم عباسیان به این وسیله تحقق یابد.
مسئول نمایندگی، ولی فقیه در سپاه چابهار ادامه داد: البته مامون با نیرنگ خاص خود از هیچ کوششی به منظور ضربه زدن به جایگاه امام جواد (ع) در نزد افکار عمومی زمانه فروگذار نمیکرد چنان که در کتاب "المناقف" ابن شهرآشوب به این مساله اشاره شده که این خلیفه قدرتمند عباسی به هر شکل و حیلهای میخواست که در منظر عمومی، جواد الائمه (ع) را همچون خودش فردی اهل مسایل دنیوی و متمایل به امور فسق و لهو و لعب نشان دهد و حال آن که هیچ گاه به این هدف شوم خود دست نیافت.
وی گفت: نقل است که وقتی مامون میخواست دخترش ام فضل را به خانه حضرت بفرستد، دستور داد تا جمع قابل توجهی از زیباترین کنیزان در مراسم دامادی حاضر شده و با جامهای خاص و گران قیمت به استقبال ایشان بروند که حضرت در آن جا هیچ توجهی به کار و رفتار آن کنیزکان نداشت و همگان دیدند که امام جوان چقدر به این مسایل سخیف و ابتذال آلود بی توجه و بی رغبت است.
بامری همچنین با بیان این که معمولاً ما این امام هُمام را به دو صفت و ویژگی بارز " جواد " و " تقی " میشناسیم، اظهار داشت: جواد ریشه اش به کلمه "جود" برمی گردد که به معنای بخشش است و لذا معنای تحت اللفظی جواد یعنی بخشنده که خود از اوصاف پروردگار عالم است و علمای اخلاق بیان میدارند که منظور از جود آن صفتی است که دارنده آن در برابر چیزی که میبخشد، به هیچ وجه انتظار جبران ندارد و البته این صفت در بین همه ائمه (ع) وجود داشته، اما در سیره و زندگی حضرت جواد (ع) معنا و تبلور خاص تری پیدا کرده است.
وی یادآور شد: امام جواد (ع) به تصریح مکرر راویان موثق شیعی و اسلامی از همان دوران کودکی در جامعه زمان خویش به ایثار و بخشندگی شُهره بودند و حتی در روایتی آمده که از همان دوران طفولیت نیز، جمع قابل توجهی از نیازمندان در مقابل منزل حضرت اجتماع میکردند تا از ایشان حاجتی بخواهند و هیچ گاه نیز از درب منزل امام جواد (ع) نااُمید برنمی گشتند که این موضوع نیز البته ویژگی بارز همه حضرات معصومین (ع) و خاندان مطهر ایشان بوده است که به اذن الهی چه در دنیا و چه در آخرت، هوای نیازمندان و مستمندان مادی و معنوی را دارند و آنها را زیر پر و بال پرمحبت خویش قرار میدهند.
انتهای پیام/
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار