پایان چشم انتظاری فرزندان شهید عشریه / بابا به خانه آمد
به گزارش خبرگزاری بسیج از مازندران،دوباره مازندران عطر و بوی حرم گرفت و شمیم شهادت در دیار علویان پیچید .یکی دیگر از کبوتر خونین بال حرم آل الله شهید مدافع حرم ابراهیم عشریه این مجاهد عارف که شاهراه های آسمان را بهتر از زمین می دانست، پس از سه سال مظلومیت و غربت به آغوش پرمهر وطن بازگشت.
شهید ابراهیم عشریه سال 56 در شهرستان نکا متولد شد.دوران ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان را در نکا گذراند و خدمت سربازی را به تهران رفت. بعد از خدمت مقدس سربازی در رشته ریاضی محض در پیام نور شهرستان بهشهر مشغول به تحصیل شد و بعد از آن نیز در سال 92 کارشناسی ارشد را در تهران به پایان رساند.
شهید عشریه یکی از مربیان و اساتید برجسته تاکتیک فنون نظامی و فارغ‌التحصیل دانشگاه افسری امام حسین(ع) مربی نمونه جودو نیز بود. وقتی جنگ نیابتی علیه ایران اسلامی براه افتاد سرازپا نشناخت و با پوشیدن لباس مدافع حرم 20 اسفند سال 94 به سوریه رفت و در 25 فروردین ماه سال 95 در عملیات آزادسازی منطقه العیس در جنوب حلب به آرزوی خویش رسید .همای سعادت برشانه های ابراهیم نشست و شهادت را در آغوش کشید.
بعد از 54 روز خبر شهادت ابراهیم عشریه رسماً تأیید شد و در زمره شهدای جاویدالاثر قرار گرفت. ساره عیسی پور همسر شهیدعشریه با اشاره به بخشی از وصیت نامه شهید که خطاب به دخترانمان نوشتند: «زهرا خانم، زینب خانم و معصومه جان شیرین‌زبانم، نماز اول وقت را ترک نکنید و احترام به مادرتان که اگر مادرتان از شما راضی نباشد، خداوند نیز راضی نخواهد بود، مطیع امر ولایت‌فقیه باشید، در روضه شهادت ائمه شرکت کنید، در خانه روضه و مولودی برپا کنید، مسجد رفتن را ترک نکنید و سعی کنید کلاس‌های مسجد را شرکت کنید» اخلاق خوش، رحم کردن به یکدیگر، رعایت حجاب، اقامه نماز اول وقت، روزه و عبادت خداوند سبحان را از تأکیدات شهید عشریه دانست.
به اعلام خبری از معاون روابط عمومی سپاه کربلا مازندران با انجام رایزنی های لازم توسط سپاه و با استعانت از بی بی دوعالم حضرت فاطمه زهرا(س) در جریان تفحص اخیر در استان حلب سوریه، پیکر این شهید والامقام که در ماموریت مستشاری در سوریه به شهادت رسیده بود ، کشف و پس از انجام آزمایش DNA هویت آن شناسایی شد و به زودی به روی دستان قدرشناس مردم مازندران تشییع خواهد شد.
از شهید عشریه سه دختر به نام زهرا،زینب و معصومه به یادگار مانده است که بعد از سه سال چشم انتظاری برای در آغوش کشیدن پدر لحظه شماری می کنند.
گزیده ای از وصیت نامه عارفانه این شهید والامقام؛
خدایا، این ناچیز درگاهت دوستت دارد و عاشقانه تو را می‌پرستد. اگر علقه‌ای به دنیا و زن و فرزند دارد فقط به‌خاطر توست و تو را و محبت تو را در آن‌ها می‌بیند. تو خود بهتر از هرکس دیگری می‌شناسی‌ام، در اعماق وجودم با تمام خطاهایم تو را می‌خواهم و تو را دوست دارم و دیگر هیچ، مشتاقانه در آرزوی وصالت هستم. تلخی حضور در دنیا را با امید به شیرینی وصلت برایم قابل تحمل می‌کند، منتظرم تا نظر مبارکت برافتد که این حقیر را از این زندان برهانی و به سرای ملکوتم ببری و در جوارت بارم دهی، نمی‌گویم خالصانه فقط و فقط به‌عشق تو زیستم اما تلاشم این بود تا این‌گونه باشم و در تمام اعمالم رضایت تو را مدنظر داشته باشم، اما در بسیاری از موارد هوای نفس بر من غالب شد و از این بابت عذر می‌خواهم.
مولایم، همواره تو را رفیق خویش دانستم و مهربان‌تر از مادر، گرچه بی‌وفایی هم کردم ولی از تو می‌خواهم بر این بنده حقیرت به‌نظر عفو بنگری و او را ببخشی و او را با آقایش محمد صلی الله علیه و آله و سلم و خانم زهرا سلام الله علیها، مولایش علی علیه السلام و فرزندان طاهرش علیهم السلام محشور گردانی، سرورم بقیة الله الاعظم را سلامت بداری و در فرجش تعجیل بفرمایی. مولایم، به کمتر از شهادت راضی نمی‌شوم. تو به خدایی خود نگاه کن نه به بیچارگی این مسکین، پس به‌حق حسین شهید دعایم را مستجاب فرما به‌حق زهرای شهیده خواسته‌ام برآورده کن.
انتهای پیام/
