درمان زودهنگام بهترین گزینه برای کودکان اتیستیک است/ علائم بیماری اتیسم
یک کارشناس اتیسم در مصاحبه با خبرنگار سرویس خبری بسیج علمی از یزد گفت: اتیسم اختلال عصبی رشدی است که با طیف وسیعی از علائم بروز پیدا می کند. از علائم اصلی این اختلال عدم توانایی در برقراری ارتباط به صورت کلامی و غیر کلامی، مشکل در برقراری روابط اجتماعی و انجام رفتارهای تکراری و کلیشه می توان اشاره کرد البته لازم به ذکر است در بعضی افراد اتیستک نقاط قوت و ویژگی های منحصر بفردی نیز مشاهده می شود.
فهیمه اکبری عنوان کرد: در حال حاضر هنوز علت مشخص و قطعی برای اختلال اتیسم یافت نشده است و بسیاری از پژوهشگران این اختلال را ناشی از ترکیب عوامل ژنتیکی و محیطی می دانند.
وی ادامه داد: طبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های ایالت متحده شیوع این اختلال 1 در 59 کودک می باشد و در پسران چهار برابر دختران بروز می کند. طبق گزارشات این مرکز یک سوم از افراد اتیستیک بدون کلام هستند و یک سوم از آنها معلولیت ذهنی دارند. مشکلات جسمانی و روانی مانند اختلالات خواب، مشکلات گوارشی، تشنج، مشکلات حسی، نقص توجه و بیش فعالی و اضطراب نیز در افراد اتیستیک رایج است.
وی اظهار کرد: علائم واضح و روشن اتیسم بین سنین 2 تا 3 سالگی ظاهر می شوند و قابل تشخیص هستند. در بعضی موارد این اختلال می تواند در قبل از 18 ماهگی نیز تشخیص داده شود. تاخیرات رشدی قبل از 18 ماهگی می تواند به عنوان زنگ خطری برای وجود اختلال اتیسم باشد.
این روانشناس تاکید کرد: عدم رشد گفتاری با توجه به سن، عدم توجه به صداها، عدم دلبستگی به نزدیکان به خصوص مادر، عدم توجه به بازی و همبازی، علاقه زیاد به یک مدل اسباب بازی به خصوص اسباب بازی های چرخشی می تواند از علائم اولیه این اختلال باشد. بنابراین والدین در صورت مشاهده چنین علائمی از کارشناسان حوزه اتیسم برای ارزیابی کودک کمک بگیرند.
اکبری تصریح کرد: مداخله و درمان زودهنگام اولین و بهترین گزینه برای کودکان اتیستیک است. به توصیه محققان بهترین سن درمان اتیسم قبل از 5 سالگی می باشد. البته برای این اختلال درمان قطعی وجود ندارد و درمان های موجود مانند دارو درمانی، کاردرمانی ، بازی درمانی و گفتار درمانی فقط علائم مربوط به اختلال را کاهش می دهند.
وی اذعان داشت: درمان اتیسم باید به محض تشخیص اختلال شروع شود و بهتر است والدین با تیم آموزشی و درمانی برای پیشبرد اهداف درمانی همراهی کنند و در مداخلات مشارکت فعال داشته باشند.
