دولتمردان ما کشاورزی و دامداری را رها کرده و به واردات میلیاردی کارخانه از خارج روی آورده اند

به گزارش خبرنگار استان تهران خبرگزاری بسیج؛ محمد رضا فولادی تولید کننده دام سبک در شهر قدس، در گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری بسیج، گفت: بی ثباتی قیمت ارز و وابستگی کشور به واردات گوشت دام از سایر کشورها مشکلاتی را برای اقتصاد ما بوجود می آورد؛ که تنها راه مبارزه با این چالش حمایت از تولید کننده های داخلی و تقویت دامپروری در کشور است.     

 وی دامداری و دامپروری را از جمله عرصه هایی می داند که از یک سو با سلامت مردم ارتباطی تنگاتنگ دارد و از سوی دیگر به دلیل سهم ویژه محصولات دامی در سبد غذایی خانوار، بستر مناسبی برای کارآفرینی است. او رمز موفقیت خود را خواستن به معنای واقعی کلمه، اراده کردن و به جنگ مشکلات رفتن می داند.

 فولادی با تاکید بر فرمایشات مقام معظم رهبری در زمینه حمیات از تولید داخلی و حمایت از کالای ایرانی درباره پرورش دام سبک، می گوید: بعد از اینکه احساس کردم زمینه های اقتصادی فراوانی در کشور ما وجود دارد که یکی از این عرصه ها پرورش دام سبک است، استارت کار را زدم. خیلی از کشورهای آسیای جنوب شرقی و... در بحث دام وارد نشده اند و توان بالایی در این زمینه ندارند. در واقع در مناطق گرمسیری بحث دام   آنچنان جا نیفتاده و علاوه بر اینکه در بحث ذبح شرعی و... هم این کشورها رعایت مسائل شرعی را نخواهند کرد و کیفیت گوشت کشورهای دیگر با ایران بسیار متفاوت است.

از طرف دیگر با توجه به بی ثباتی قیمت دلار در چند سال گذشته مشاهده خواهیم کرد که با افزایش قیمت دلار قیمت گوشت برزیلی هم به طبع مقرون به صرفه نخواهد بود و در نتیجه روی آوردن به این عرصه از نظر بنده مفید بود. مورد بعد اینکه در چند سال گذشته متأسفانه خیلی از روستائیان یا منطقه مکانی خود را ترک کردند یا فرزندان آنها برای کار یا تحصیل به شهرهای بزرگ مراجعه نمودند که همین امر باعث رکود روستاها و مهاجر نشینی و به طبع کم کاری در زمینه امور دام و... در این مناطق شده است. خیلی ها هم در کل نه علاقه ای به این کار دارند و نه دل به این کار می دهند و همین امر باعث کمبود دام در بازار خواهد شد.

وی در مورد انتخاب این عرصه  بین عرصه های اقتصاد مقاومتی گفت: علاقه به بعضی کارها در ذات انسان است؛ من دوست ندارم چیزی را که با زحمت و تلاش به دست می آورم با التماس و خواهش بفروشم چون برای کار خود ارزش قائل هستم. در خیلی از عرصه ها مثل پرورش بلدرچین باید در یک تایم خاص محصول خود را بفروشید در غیر این صورت سودی نخواهید کرد و خیلی ها مجبور می شوند محصول خود را پایین تر از قیمت بازار بفروشند. ضمن اینکه نیاز جامعه به گوشت گوسفند خیلی بیشتر از عرصه های دیگر است.

 گوسفند را این ماه نخرند ماه دیگر به قیمت بالاتری می توانید به فروش برسانید حتی اگر چند ماه هم به فروش نرود باز سنگین تر خواهد شد و می توان در نهایت با قیمت مناسب به بازار عرضه کرد. ضمن اینکه کمبودی در بازار گوشت گوسفند وجود داشت. ضمن اینکه گوشت، پوست، کود و... گوسفند کلا درآمد محسوب می شود برای همین منظور تولید دام سبک را انتخاب کردم.

 این دامدار شهر قدسی درباره نحوه ورودش به عرصه پرورش دام سبک، خاطرنشان می کند: 42 سال پیش در اکبرآباد تهران متولد شدم و به هیچ عنوان با امور دام آشنایی نداشتم. در واقع کار خدا بود که بنده وارد این عرصه شوم. من حتی نمی دانستم گوسفند چه نوع علفی را می خورد!؟ یا اولین باری که دام خریدم و نگهداری کردم وقتی گوسفندها را برای فروش بردم بعد از چند ماه خریدار گفت این دام، کیلویی 7000 هزار و این کیلویی 6000 هزار تومان وقتی علت را جویا شدم، گفت این گوسفند ماده و این گوسفند نر است در واقع من حتی نمی توانستم جنسیت گوسفند را تشخیص دهم!؟ اما تجربیاتی که کسب کردم برایم لذت بخش بود.  

این فعال عرصه اقتصاد مقاومتی معتقد است: در کل چند اصل که من را به این نقطه رساند یکی تلاش و پشتکار و علاقه خودم بود و دیگر تحقیق و مطالعه در این کار یا آموزش از دیگران که از هر کسی مطلبی آموختم.

وی افزود: در اصل خودم تجربه می کردم و بی تفاوت نبودم یعنی اگر مشکلی برای حیوان پیش می آمد علت را پیدا می کردم. حتی می شد که شکم حیوان را شکاف میدادم تا علت مرگ گوسفند را بفهمم که دفعه دوم اشتباه را تکرار نکنم. در واقع بنده از تکرار اشتباه متنفرم بنده تجربیاتی بدست آوردم که چون دیگران توجهی نکرده بودند این شاید علت موفقیت من بود.

حساسیت و توجه به اون چرایی ها باعث پیشرفت کار من می شد. مثلا چرا دیر زایید؟ چرا تلف شد؟ چرا وزن دام سبک شد؟ و تمام چراهایی که پیش می آمد من را خیلی جلو انداخت و باعث شد من اشتباه ها را تکرار نکنم. در واقع شاید بتوان گفت ابتکار بنده در همین کار بوده است.

 مثلا اولین باری که گله گرفتم بعد از زاییدن گوسفند دقت کردم که گله هر روز لاغر تر می شود و مادر نیز کم شیرتر میشد. بعد رفتم تحقیق کردم و فهمیدم دوره بارداری آنها 5 ماهه می باشد. بعد فکر کردم که چطور دوره بارداری را عقب بندازم که مرداد ماه به دنیا نیایند. کاری که کردم حدود 40 روز قوچ ها را از گله گرفتم که بره ای تیر و مرداد به دنیا نیاید. اینطور تجاربی خیلی کار در این عرصه را پیش برد.

این فعال اقتصاد مقاومتی تأکید می کند: بنده از 22 راس گوسفند در مساحتی حدود 50 متری شروع کردم و در حال حاضر بالای 400 رأس گوسفند دارم. خیلی از دوستان و همکاران وقتی کار بنده را دیدند و تلاش و پشتکارم را نظاره گر بودند آنها نیز تشویق شدند که به این عرصه ورود پیدا کنند. به خاطر ایمان به کارم و عشق و علاقه در این کار ماندم و حتی چندین بار هم ضرر دادم ولی حتی آن ضررها هم برای بنده تجربه گرانبهایی محسوب می شد.

ایشان با بیان اینکه سازوکار حاکم بر وام های بانکی متأسفانه ظالمانه می باشد تاکید داشتند؛ بیشتر از اینکه سود به تولید کننده برسد به جیب بانک ها خواهد رفت. بنده هم به ناچار چندتایی وام گرفتم. البته وامی نیز از بسیج سازندگی گرفتم برای پیشرفت کارم. منزل خود را نیز اجاره دادم و مقداری از دیگران تهیه نمودم.

او ادامه می دهد: در حال حاضر 3 نفر مستقیم در این مجموعه کار میکنند. ولی ان شاء ا... به فکر هستم که برای امسال با چندتا شرکت قرار داد بسته و گوشت مورد نیاز آنها را تأمین نمایم و به احتمال زیاد چند نفر دیگر به نفرات اضافه شود.

آقای فولادی در مورد مشاوره به دیگران معتقد است: افرادی که وارد عرصه کار آفرینی شوند باید از شکست ها ناامید نشوند و با صبر و پشتکار و انگیزه بالا و توکل بر خداوند کار خود را آغاز کنند. در زمینه شروع کار هم بستگی به طرف دارد اگر فردی بخواهد کوتاه مدت نگه داری کند فصل خاص خود را دارد و اگر بلند مدت نگهداری کند فصل دیگر. اسفند یا اول بهار خرید میش و بره بهتر هست چرا چون علف و ... هست و ییلاق می برند و وزن زیادی هم خواهند گرفت. ولی اگر نیت یه دوره پرواری باشد خب به طبع علوفه را هم تأمین کرده باشد بجز فصل سرما چون حیوان به سرما و رطوبت حساس هست. بخصوص رطوبت اگه دقت هم کرده باشید مشاهده میکنید که مثلا در شمال با وجود این همه سرسبزی ولی این عرصه رشد چندانی نداشته است که به خاطر رطوبت موجود در آن مناطق می باشد.

ایشان می افزاید: در فصل سرما دیگر پرواری نمیزنیم. بنده نژآد شال رو انتخاب کردم. زیرا یکی از برترین نژاد های دنیاست. الان اگر در اینترنت جستجو کنید که برترین نژاد گوسفند معمولاً میزنند رومانف ولی چون خودم شال نگه میداشتم برای من باعث تعجب بود چرا شال ما شبیه رومانف می باشد! بره شال و خود شال تغییر رنگ و بزرگ شدنش جثه و.. همه مثل نژآد رومانف بود. حتی درصد دوقولویی زایی آن نیز مشابه بود. چون شال بیشترین درصد دوقولو زایی را بین 25 نژادی که در ایران هست دارد. تا اینکه به اینجا رسیدم که شال حاصل تلاقی میش شال ایران با نژاد قوچ رومانف کانادا می باشد.

این دامدار نمونه درباره این نژآد توضیح دادند: کل دنیا نژاد عالی ما را میبرند و بر روی آن تحقیقات انجام میدهند و ما غافل مانده ایم. من از همان اول به این نژاد ایمان داشتم و الان خدا رو شکر همه گوسفندان من نژآد شال می باشد و جزء بهترین گوسفندان می باشد. ما قوچ هایی داریم در حال حاضر که قیمتش بالای 4 میلیون می باشد. ما بره قوچ داریم که 2 میلیون هم الان قیمت دارد. این نوع جزء بزرگ جثه ها می باشند که تا 150 کیلو هم خواهند رفت. که ان شاء ا... در جشنواره به نمایش خواهیم گذاشت.

ایشان در ادامه افزودند: من چند ساله فقط دنبال تجربه بودم و مشغول سبک و سنگین کردن کار بنده چون بر روی نژاد کار میکنم و صبر و حوصله این کار را هم خدا به من اعطا کرده و این نژاد تا یک سال و نیم هم رشد می کند. اگر نفر بدنبال سود می باشد بعد از شال بنده قزل را قبول دارم البته نژادهایی مثل مغان و مهربان و... نیز هست.

آقای فولادی در مورد میزان درآمد زایی در این عرصه اظهار می کند: درآمد در این عرصه عالی می باشد، میزان دوقلو زایی هم بالاست. بازار برای دامپروری آنقدر تقاضا دارد که همیشه سود آور خواهد بود.

این فعال اقتصادی در مورد خاطرات زیبا در این عرصه میگوید: من وقتی یه موجودی رو می دیدم که به دنیا می آمد و من زمینه این کار را فراهم می آوردم خیلی خوشحال می شدم از اینکه موجودی را به دنیا آورده ام و در تولید کشور من هم به نوبه خودم سهمی دارم. تولید کننده واقعا دوست دارد باعث پیشرفت جامعه شود و بتواند در زمینه اشتغال زایی کار مثبتی انجام دهد. بنده به دنبال این هستم که شناسنامه بگیرم و در زمینه ژنتیکی وارد شوم.

 وی با گلایه از دستگاه های اجرایی و نهادهای متولی در عرصه کشاورزی ابراز داشت: کشاورزان اگر پرورش ندهند و تولید نکنند اول صدای مردم در می آید و به تبع صدای مسئولین درخواهد آمد. ولی متأسفانه دولت مردان ما در این زمینه کم کاری کرده اند تمام پول ها را صرف کارخانه های میلیاردی که از خارج وارد میشود و اگر یک روز هم مواد اولیه نرسد ورشکست خواهند شد، می کنند و کشاورزی و تولید را رها نموده اند. کشاورزی که رکن اساسی می باشد. این همه امکانات و زمین و ... ولی حمایتی نمی شود در حالی که خیلی از کشورهای پیشرفته با همین تولیدات کشاورزی پیشرفت های قابل ملاحظه ای در بقیه موارد کرده اند. اگر می بینید که کشاورزی ما در سطح جهانی معرفی نشده از کم کاری مسولین می باشد. کشاورز نمیتواند به دنبال آزمون و خطا و آزمایش کردن و... برود، این وظیفه دولت هست که این کار را انجام داده و اطلاعات مفید را در اختیار کشاورزان قرار دهد. اینکه این زمین برای چه کشتی مناسب هست و ... از وظایف دولت هست که باعث رونق کشاورزی کشور خواهد شد.