مردم دیار عاشقان اهل بیت(ع) که برسر سفره علی علیه السلام و آل علی(ع) نسل به نسل نشسته اند و جیره خوار این خاندان کرم هستند، این روزها همراه با کاروان اسرای اهل بیت(ع) همدل با قافله بی سالار به سمت صحرای کربلا عازم شده اند.
شور و شوق زائران کوی عشق حال و هوای خاصی به شهرها داده است به طوری که دل هر بیننده ای را به سمت گنبد و بارگاه امام عشق هوایی می کند.
اربعین حسینی با کاروان سراسر مصیبت زده اهل بیت رسول الله(ص) تداعی کننده هویت انقلابی است که سیدالشهدا(ع) برای آن با تمام اهل بیتش، زن و فرزندان کوچک و بزرگ، و با بهترین اصحاب و یارانش به کربلا رفت، تا اسلام ناب محمدی زنده بماند.
اربعین یادآوری این پیام از بلندترین نقطه زمین در ته گودال است که« اگر دین جدم جز با کشته شدن من زنده نمی ماند ، پس ای شمشیرها مرا دریابید.»
این سخن رسای حسین بن علی(علیه السلام) برای دفاع از نهضت اسلام است ؛اسلامی بر علیه اسلام سازش و تسلیم، اسلام التقاط، اسلام سرمایه داری منهای عدالت، اسلام مرفهین بی درد ،اسلام رفاه و تجمل و در یک کلام اسلام شیطانی بود.
اربعین فرصتی است برای مرور چرایی عاشورا و آنچه که زمینه ساز عاشورا بود و باعث این واقعه بزرگ تاریخ زمین شد.
اربعین بازگشت به سیره حسینی و زنده نگه داشتن حقیقت همیشه زنده ای ست که خورشید هر روز از افق چشمانش برسر نیزه، طلوع می کند.
اربعین کربلایی است که بعد از یک چله به بلوغ عقلانی رسیده است تا این پیام به مردم مخابره شود که اگر خون های پاکی در غریبانه ترین روز زمان و در گمنام ترین روز زمین در لحظات پر عطش بر خاک تفتیده کربلا ریخته شد جز در مسیر رهایی از یوغ ظلم و ستم نبود و نیست.
اربعین چله مقاومت پیام بر حماسه سازی است که با علم خونین نهضت حسین(ع) عالمی را با صبر زینبی اش بیدار کرد و به دنیا نشان داد که در زیر شدیدترین مصیبت ها و در آتش باران تیرها و نیزها هم می شود ایستاد و تن به سایه ظلم نسپرد.
اربعین خطابه های به چله نشسته علی بن الحسین حضرت سجاد(ع) است که در منابر شام و کوفه تاریخ آینده بشریت را روشن نگاه داشت.
اربعین تصویر یک چله آب به گل نشسته فرات از گریه های شرمنده عباس(س) مظهر وفا و ولا است و تا ابد مشک های اشکی که به سمت امام عشق روانه است را سیراب می کند.
اربعین آمده است تا قافله ای زخم خورده از پیکرهای قطعه قطعه شده و سرهای به آسمان آویخته ،پاهای پرآبله،پهلوی های شکسته و معجرهای سوخته از جاده های شام تا کربلا را راویت کند و دست دسته گل واژه های اشک را نثار قتلگاه کند .
اربعین آمده است تا بگوید زنده نگه داشتن راه و رسم شهادت ، ایستادگی و مقاومت در هر زمان و مکانی را باید از علمدار قافله بی سالار حضرت زینب(س) آموخت.
اربعین آمده است تا صحیفه جرعه نوشان مشک عطش سقای تشنه لب را به روی دیدگان بشر باز کند همان شهدای که برای ماندگاری اسلام مُحرم حریم آل الله شدند و با چند قطره از اقیانوس شهامت وارثارن زمین را به اهل عالم نشان میدهند.
اربعین آمده است تمرینی باشد از دعوت اهالی زمین منتظر و زمان مضطر تا بگوید زخم عاشورا تا آن یار نیاید همیشه تازه است و عطرخونین آن کهنه پیراهن هر صبح از گلدسته ها به مشام زمین و آسمان می رسد.
"علی ابراهیمی گتابی"
