بیانیه شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاههای شهرستان شاهرود
به گزارش خبرگزاری بسیج از شاهرود، به مناسبت 13 آبان شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاههای شهرستان شاهرود بیانیه ای به شرح ذیل صادر کرد:
بسم الله الرحمن الرحيم
الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی هَدانا لِهذا وَ ما کُنّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللّهُ
جهانی شدن، اسم خیلی قشنگی است و هر کشوری فکر میکند بازارهای جهانی به رویش باز میشود. اما جهانی شدن به معنای تبدیل شدن به یک پیچ و مهرهای در ماشین سرمایهداری غرب، نباید مورد قبول هیچ ملت مستقلی باشد
امروز «جهانی شدن» یا به تعبیر دقیقتر «جهانیسازی» یکی از مسائل مهم و مورد بحث در دنیا است؛ هرچند تئوریسینهای وابسته به قدرتهای سلطهگرِ جهانی تلاش میکنند جهانی شدن را بهعنوان پدیدهای جذاب به بشریت و بهخصوص ملتها و دولتهای مستقل معرفی کنند: «امروز تئوریسینها و تبلیغاتچیهای غربی درصددند خط ارتجاع به غرب خط برگشت به همان تحمیلپذیری غربی را دوباره برگردانند. تحت عنوان یک تئوری شبه روشن فکرانه؛ بهعنوان یک حرف نو؛ تئوری جهانی شدن.» اما حقیقت این است که: «جهانی شدن، گفتمان واقعبینی، گفتمان پیوستن به نظم نوین جهانی؛ یعنی سیاهی لشکر آمریکا شدن! این جهانی شدن، اسمش جهانی شدن است؛ اما باطنش آمریکایی شدن است.»
جهانی سازی ای که شبکه سرمایهداری جهانی، مطرح و دنبال میکند یعنی «یک مجموعه از قدرتهای جهانی؛ عمدتاً همان کسانی که استعمارگران دیروز دنیا بودند؛ چند کشوری که درصددند فرهنگ و اقتصاد و عادات و آداب خودشان را به همهی دنیا گسترش دهند؛ یک شرکت سهامی درست کنند که نود و پنج درصد سهمش در واقع مال آنهاست.
روشنفکران غرب زده که خیلی از آنها در دستگاههای حکومت ظالم حضور داشتند، با حرف خودشان و با عمل خودشان به مردم اینجور تفهیم کرده بودند که شما عرضه ندارید؛ عرضه هیچ کاری را ندارید؛ باید تقلید کنید. در علم تقلید کنید، در صنعت تقلید کنید، در فرهنگ تقلید کنید، در لباس تقلید کنید، در خوراک تقلید کنید، در حرف زدن تقلید کنید. حتّی کار را به جائی رساندند که یک وقتی گفتند: باید خط فارسی را تغییر بدهیم! ببینید چقدر یک ملت باید از استقلال و عزت نفس دور شده باشد که جرأت کنند کسانی بگویند خطّت را تغییر باید بدهید. خط فارسی که هزار سال میراث علمی ما با آن نوشته شده است، این را عوض کنیم، تغییر بدهیم، خط اروپائیها را بیاوریم و از آنها تقلید بکنیم؛ کار را به این جا رسانده بودند. امام آمد این روح حقارت را گرفت و در طول پانزده سال نهضت امام تا پیروزی انقلاب و از روز پیروزی انقلاب به نحو دیگری تا ده سال عمر بابرکت آن بزرگوار، دائم روح خودباوری را در این ملت دمید: شما میتوانید، ما میتوانیم، شما قادرید، شما بزرگید، شما قدرتمندید. این خودباوری و اعتماد به نفس ملی یکی از دو رکن اساسی پیشرفت هر کشور است. یک رکن، امکانات مادی است، اما امکانات مادی کافی نیست. یک ملت ممکن است امکانات مادی زیادی هم داشته باشد، اما به رشد و ترقی و تعالی نرسد؛ نتواند یک ملت عزیز و قدرتمند بشود. خوب، ما در دوران قبل از انقلاب همین نفت را داشتیم، همین گاز را داشتیم، همین معادن عظیم فلزات ذیقیمت را داشتیم، همین استعدادهای درخشان و نیروی انسانیِ بااستعداد را داشتیم؛ اما در عین حال یک ملت دست سوم، گمنام در دنیا، توسریخور قدرتهای بزرگ، زیر یوغ یک حکومتی که فاسد بود، دستنشانده بود، متصل به دشمنان ملت بود، زندگی میکردیم. پس امکانات مادی کافی نیست، مؤلفههای دیگری لازم است؛ مؤلفههای معنوی. یکی از مهمترین این مؤلفهها، همین خودباوری است، اعتماد به نفس است و اینکه یک ملت باور کند که میتواند. امام ملت ما را به این باور رساند که میتواند بایستاد؛ میتواند مقاومت کند؛ میتواند کشور خود را آزاد کند؛ میتواند نظامی را که خود به وجود آورده است، با کمال قدرت این نظام را حفظ کند؛ میتواند در دنیا، در سیاستهای بینالملل اثر بگذارد،
ایجاد یک گفتمان نو در سطح بینالملل اسلامی. همین گفتمان هویت اسلامی و سلطهناپذیری و استقلال را این نظام ایجاد کرد؛ گسترش داد. ما باید این کارآئی را افزایش بدهیم، با علم، با عقل، با عزم؛ سه تا «عین». عالمانه باید باشد؛ عاقلانه باید باشد؛ عازمانه باید باشد. باید با عزم همراه باشد؛ با سست عنصری و سست عهدی نمیشود پیش رفت. علم و عقل را به کار بگیرند و عزم ملی را مثل موتوری پشت سر اینها قرار بدهند. ما میتوانیم این کارآئی را افزایش بدهیم.
البته کشور ایران و ملت ایران و دولت جمهوری اسلامی مظلوم است. ما مظلوم واقع شدیم. مظلومیم، اما ضعیف نیستیم.
مانند امام مان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع)؛ مظلوم بود، اما از همهی مردان زمان خود قویتر بود. مثل همه اهل حق؛ مظلوم بودند، مورد انکار واقع شدند، ظلم شدند، اما ضعیف نبودند. ما ضعیف نیستیم، مظلومیم. این مظلومیت را هم نمیگذاریم تا آخر طول بکشد؛ تحمل نمیکنیم. تحمل نکردنش هم به همین است: بایستی عقلمان را و علممان را و عزممان را تقویت کنیم که اینها با ذکر الهی، همه حاصل خواهد شد.البته تهدید میکنند. تهدید اهمیتی ندارد.باید بدانند ما ایستاده ایم و این حضور پرشور شما هم یعنی ما ایستاده ایم، تا آخر هم ایستادیم به کوری چشم همه بدخواهان این نظام ان شاءالله.
«غفر الله لنا و لكم و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته»