به گزارش خبرگزاری بسیج، کریم مجتهدی عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ساعتی پیش (دوشنبه ۵ مهر ماه) در مراسم آغاز سال تحصیلی جدید در این پژوهشگاه که با حضور دانشجویان برگزار شد، عنوان کرد: این امکان که به شما دانشجویان برای تحصیل داده شده، یک امتیاز است نه یک حق! افراد زیادی در این کشور هستند که از من و شما با استعدادتر هستند اما یا به دلیل امکانات مادی یا مسائل دیگر هرگز این شرایط برایشان پیش نیامده است.
وی در ادامه افزود: پس اگر این امتیاز به شما دانشجویان یا من معلم داده شده که تدریس کنم -که البته الان دیگر تدریس نمی‌کنم- برای این است که این صرف امتیاز است و باید آن را به جد در نظر بگیرید. دانشجو شدن و دانشجو بودن اصلا آسان نیست یک چهره با شخصیت فقط می‌تواند دانشجو باشد بقیه می‌توانند در دانشگاه بازی کنند و وقت دیگران را بگیرند.
مجتهدی با بیان اینکه تصمیم بگیرید از امروز از هیچ چیزی دیگر نترسید مخصوصا اینکه شما مورد پسند دیگران قرار می‌گیرید یا خیر، توضیح داد: اراده کامل داشته باشید که بیاموزید، آموختن بسیار مهم است حال برای چه باید بیاموزیم؟ باید این مسئله از درون شما برخیزد اینکه صرفا من به دانشگاه آمده‌ام تا شغلی در جامعه پیدا کنم، نباید صرف هدف باشد یا اینکه یک رفاهی برای خانواده ایجاد کنم، این نباید تصمیم اساسی شما باشد، البته این هم هست اما در عین حال با توجه به شرایط اجتماعی، اقتصادی، امکانات و ... خودتان بگویید که این حق من است و این امتیاز من است.
وی در ادامه افزود: پس حق همه ما است که بیاموزیم تنها حق ما بعد از حق زندگی، آموختن است من نمی‌توانم زندگی کسی را از او سلب کنم زندگی حق همه است اما حق بعدی ما حق آموختن است و باید آن را با چنگال حفظ کنیم و این وظیفه خود ما است و این وظیفه را ما نسبت به بقیه داریم. ما باید از جهل به هر ترتیبی دوری بورزیم و دانش را حفظ کنیم.
مجتهدی اظهار داشت: یک خواهشی از همه شما دارم رشته من فلسفه غرب بوده البته خودم غربزده نیستم، ممکن است ایران‌زده باشم اما به هر ترتیب از همه شما دانشجویان، اساتید و کارمندان خواهش می‌کنم که فراموش نکنید ما ایرانی هستیم و یکی از عناصر هویت ما زبانمان است البته در جامعه ما لهجه‌های مختلفی وجود دارد خود من آذربایجانی هستم اما زبان فارسی پشتوانه عظیم همه ما است.
وی در پایان گفت: این نکته را به عنوان شاعر، نویسنده، دانشجو و ... مدنظر داشته باشیم که این زبان، عظمتی در درونش دارد و سعی کنیم آن را با سهل‌انگاری و آنچه بیماری اجتماعی ما شده، لغت خارجی از بین نبریم، با اینها مبارزه کنیم. زبان هندوستان هم مثل ما زبان فارسی بوده اما انگلستان کوشید که آن زبان را بردارد اما زبان فارسی در هندوستان مقاومت کرد، هرچند شاید جای زیادی امروز دیگر در آنجا نداشته باشد. پس از همین ابتدای درس تعصب داشته باشید و زبانتان را مفت از دست ندهید. ما زبانمان فارسی و ادبیاتمان اصیل است، نکته‌های خیلی کهن و عمیقی دارد، اینها را فراموش نکنیم.
