90 درصد مفاسد اقتصادی کشف نمی شود
حجت الله عبدالملکی عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (علیه السلام) و کارشناس مسائل اقتصادی در گفتگو با خبرگزاری بسیج با بیان اینکه دو مشکل اساسی در برخورد با مفاسد اقتصادی وجود دارد گفت: دلیل اول عدم وجود سیستم اطلاع رسانی جامع در چارچوب اطلاعات اقتصادی است تا در برخورد با مفاسد، این موارد را به صورت هوشمند بیرون آورد، این اولین مسئله است ونتیجه این می شود که مفسدین اقتصادی یک حاشیه امن برای خود ایجاد می کنند و این حاشیه امن، فقدان اطلاعات دقیق است در واقع مفسدین اقتصادی از اینکه تراکنش های اقتصادی و مالی آنان در بین میلیاردها تراکنش اقتصادی و مالی گم می شود و امکان رهگیری و بررسی دقیق آنها وجود ندارد سوءاستفاده های زیادی می کنند، در واقع این فقدان اطلاعات یکی از مهم ترین مسائل در عدم برخورد جدی با مفسدین است.
وی ادامه داد: به اعتقاد بنده دلیل دوم در عدم برخورد با مفاسد اقتصادی، فسادستیز نبودن بخشی از مدیران ارشد قوای سه گانه است، اصلا بحث این نیست که این افراد با مفسدین اقتصادی همکاری می کنند بحث این است که این افراد فساد ستیز نیستند به این معنا که با برخی از مفاسد که مشاهده می کنند و در جریان آن هستند برخورد جدی نمی کنند و کارهایی جدی در حد رئیس قوه، معاون قوه، وزیر و امثال اینها صورت نمی گیرد و طبیعتا با این رویه، فرهنگ فسادستیز نبودن در کل این سیستم به سرعت ترویج می شود.
این کارشناس مسائل اقتصادی با بیان اینکه در فرایند تشخیص مفاسد مشکل داریم اظهار داشت: در قوه قضائیه پرونده کسانی که به عنوان مفسد اقتصادی شناسایی می شوند رسیدگی می شود درست است که این رسیدگی ها در حالت ایده آل نبوده ولی در کل به نحو مطلوبی بوده است بنابراین بیشتر مشکلات ما در این زمینه این است که در دستگاه قضا مفاسد مشخص و شناسایی نمی شوند.
عبدالملکی تصریح کرد: در واقع 90 درصد مفاسد به دلیل فقدان بانک جامع اقتصادی اصلا مشخص نمی شوند و در رابطه با آن 10 درصد هم که کشف می شود به دلیل فسادستیز نبودن تعدادی از مدیران ارشد، برخوردی صورت نمی گیرد.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (علیه السلام) خاطرنشان کرد: همین تسامح که در سطح مدیران ارشد قوا وجود دارد کافیست تا فرهنگ فسادستیز نبودن در کل مجموعه اشاعه پیدا کند، به عنوان مثال فرض کنید که بنده معاون وزیری هستم و می بینم که وزیر در مورد دو سه تا مفسده ای که دیده اقدامی انجام نداده است، من نیز به طور ناخودآگاه به این نتیجه می رسم که نباید کاری بکنم پس من نیز وقتی ده تا مفسده ببینم برخوردی نخواهم کرد بنابراین زیرمجموعه من هم به تبعیت از من با مفاسدی که شاهد است برخوردی نمی کند و این رویه تا پایین این مجموعه ادامه می یابد یعنی کافیست رئیس یک دستگاه اجرایی این روحیه فساد ستیز نبودن را از خودش حتی در یک حد کمی بروز دهد تا این نوع تفکر در کل سیستم منتشر شود و یک فضای کاملا امن برای مفسدین اقتصادی ایجاد شود تا به راحتی جولان دهند و هر کاری که دوست دارند انجام دهند و حتی در شرایطی این جرات را پیدا کنند تا کسانی که پیگیر مفاسد هستند را تهدید کنند، متاسفانه این اقدامی است که در حال حاضر تاحدودی صورت می گیرد، در مجموع باید گفت برخی از مسوولین اراده لازم برای مقابله با مفاسد را ندارند ولی این به این معنا نیست که خودشان فاسد هستند.
