دخترکی که برای به آغوش کشیدن این‌همه درد و رنج، قامت نحیفی داشت. اگر چه تبار هاشمی و صلابت فاطمی‌اش سبب شد از این میدان غم همچون خاندان ثبورش، سربلند بیرون بیاید.
و چه سوزناک است قصه آسمانی شدنش؛ چرا که آورده‌اند، رقیه(س) شبی پدر را در خواب دید و هنگامی که از خواب بیدار شد، بسیار گریه و بی‌تابی می‌کرد و پدر را می‌خواست. یزید با شنیدن صدای گریه او، دستور داد سر مبارک امام حسین(ع) را نزد او ببرند. این دختر با دیدن این منظره ناراحتی‌اش بیشتر شد و به سبب غم و داغ پدر و خانواده اش شهید شد.
او دختر خورشید ولایت بود که خرابهنشین جهل دشمنان شد و اینک به پاس قدوم کوچکش، عرش را به بال ملائکه مفروش کردهاند تا جراحت پاهایش التیام گیرد و خاطره تلخ خارهای بیابان را به فراموشی بسپارد و به یزیدیان ثابت شود، کوفه لایق درک حرمت این قدم‌ها نبود.و حال زمان وصالش به آغوش پدر فرا رسیده تا عمه جانش زینب(س) را تنها بگذارد و در گوشه خرابه شام آرام گیرد.
رقیه سه ساله ترجیع‌بند بلند عاشورای حسینی و مکتب زینب(س) است که در اوج کودکی به اسارت رفته‌اش، با هق‌هق بی‌رمق یتیمی، خواب آسوده یک شهر را برهم میزد. او که سیاه‌پوش مظلومیت حسین(ع) است، حال با رفتنش زمین را سیاه‌پوش می‌کند.
رقیه ابوذری دانش آموز خبرنگار بسیج
