منتظران امام زمان(عج) با دوستِ او عاشقانه دوست هستند و با دشمنانِ او خصمانه مخالف اند
به گزارش خبرگزاری بسیج از کرج، الناز رحمت نژاد در سلسله یادداشت های مهدوی برای این خبرگزاری با بهره گیری از احادیث گوناگون به تولّی و تبری در زمان غیبت آن یوسف دوران پرداخته است. امید آنکه خداوند متعال در ادای تکلیف نسبت به ساحت مقدس حضرت ولیعصر(عج) همه دوستان و یاران واقعی آن بزرگوار را توفیق دهد و همه را یاری کند و از شیعیان و منتظران واقعی آن امام قرار دهد.
دوست داشتن خدا و اهل بیت(علیهم السلام) و دشمن داشتن دشمنان و بدخواهان آن ها یکی از تکالیف و وظایف مهم عموم مسلمانان است.
اما این وظیفه و تکلیف در دوران غیبت حضرت ولی عصر(عج) ضرورت بیشتری پیدا می کند و از اهمیت خاصی برخوردار است، چرا که از این طریق تا حد زیادی گرفتاری های پیروان اهل بیت(ع) برطرف می گردد.
لذا دوستی با دوستان امام زمان(عج) و دشمنی با دشمنان ایشان از ویژگی های پیروان آن بزرگوار است که در زمان غیبت در انتظار به سر می برند.
تولّی و تبری یعنی انسان از لحاظ عاطفی و قلب خود را از محبت و علاقه خدا، پیامبران و ائمه(ع) و جانشینان بر حق آن‌ها که فقها و مومنان اند پُر کند و در عین حال بغض و کینه دشمنان آن‌ها را به دل بگیرد و از نظر سیاسی و اجتماعی، سرپرستی، رهبری، دوستی و حکومت الهی را بپذیرد و از حکومت دشمنان اسلام دوری جوید.۱
در متون روایی به مساله تولّی و تبری در دوران غیبت اشاره شده است، چنانچه حضرت رسول(ص) فرمودند:" خوشا به حال منتظرانی که به حضور قائم برسند. آنان که پیش از قیام او نیز پیرو او هستند. با دوست او عاشقانه دوست هستند و با دشمنان او خصمانه مخالف اند."۲
امام محمد باقر(ع) می فرمایند:" خوشا به حال کسی که دوستان قائم اهل بیت(ع) را در دوران غیبت دوست بدارد و با دشمنان آن حضرت به مخالفت برخیزد. چنین کسی از دوستان و محبان من است و در روز قیامت از بهترین افراد امت من محسوب خواهد شد."۳
خداوند تبارک و تعالی، شب معراج در معرفی تک تک ائمه(ع) به پیامبراکرم(ص)، هنگامی که نوبت به حضرت قائم(عج) می رسد می فرمایند:" این قائم(عج) است. او را دوست بدار، زیرا من، او و کسانی که او را دوست بدارند، دوست دارم."۴
دوست داشتن دوستان امام زمان(عج) و دشمنی با دشمنان آن بزرگوار از چنان اهمیت و درجه ای برخوردار است که از آن به عنوان تمامیت ایمان یاد شده است و به عبارت دیگر دین و ایمان چیزی جز دوستی ورزیدن و بیزاری جستن به خاطر خدا نیست.
فضیل بن یسار یکی از یاران امام جعفرصادق(ع) نقل می کند:
سالتُ اباعبداللهِ من الحُبِّ و البُغضِ امِنَ الایمانِ هوَ؟ از امام صادق(ع) پرسیدم: آیا دوستی و دشمنی از ایمان است؟
فقال: و هَلِ الایمانُ اِلّا الحُبُّ والبُغضُ. حضرت فرمودند: آیا ایمان جز دوستی و دشمنی چیزی دیگر است.
همچنین از آن بزرگوار نقل شده است که فرمودند: رسول خدا(ص) به یارانش فرمودند:" استوارترین دستاویزهای ایمان کدام است؟"
اصحاب و یاران گفتند: خدا و رسولش بهتر می دانند.
بعضی گفتند: نماز و بعضی گفتند: زکات، بعضی روزه را و بعضی دیگر حج و عمره را گفتند و دسته ای دیگر گفتند: جهاد می باشد.پس پیامبر خدا(ص) فرمودند:" برای هر آنچه فرمودید فضیلتی است، اما استوارترین دستاویزهای ایمان نیست، بلکه استوارترین دستاویز ایمان، دوستی در راه خدا، پیروی کردن از اولیاء خدا و بیزاری جستن از دشمنان خداست."۵
پیامبر اکرم(ص) در مورد تولّی و تبری در دوران غیبت امام عصر(عج) می فرمایند:" خوشا به حالِ کسی که قائمِ اهل بیتِ مرا درک کند در حالیکه در زمان غیبتش و قبل از قیامش اقتدا به او نموده و دوست بدارد دوستان او را و دشمنی کند با دشمنان او."۶
منابع:
۱. لغتنامه علی اکبر دهخدا، جلد۵، صفحه ۶۲۷۲
۲. خورشید مغرب، محمدرضاحکیمی، صفحه۳۷۵
۳.اکمال الدین،جلد۱، صفحه۲۸۶
۴. غیبت نعمانی، صفحه۷۷
۵. اصول کافی، جلد۲، صفحه ۱۲۵
۶.بحارالانوار، جلد۵۱، صفحه ۷۲
انتهای پیام/ ر
