من از سال ها پیش رضایت نامه اهدای عضو را امضاء کرده ام و خیلی دوست دارم که بعد از مرگم اعضای بدنم به دیگران زندگی ببخشد. دوست داشتم در حادثه پنجم آبان شاهچراغ همه 15 نفری که شهید شدند، مجروح بودند و اعضای بدنم به آنها اهدا می شد تا زنده بمانند. وقتی که صحنه به رگبار بستن زنان و کودکان بی پناهی را که پشت سیستم سرمایشی حرم مطهر شاهچراغ پنهان شده و سنگر گرفته بودند، اما مرد داعشی ( بخوانید نامرد انگلیسی- آمریکایی – صهیونیستی) با بی رحمی تمام به هیچ کدامشان رحم نکرد و با قساوت تمام به طرز جنون آمیزی آنها را هدف گلوله های سرخ سربی قرار می داد ، گویا بازی کامپیوتری انجام می دهد، متاثر شدم به حال انسان هایی که از روی حماقت برای چند روز زندگی نکبت بار، خودشان را به «بهای سنگینی» ( میلیون ها دلار) می فروشند و آنقدر احمق هستند که نمی دانند قرار نیست بعد از این ماجرا زنده باشند و فریب وعده های دروغین را می خورند.
متاثر شدم از اینکه مهاجم مجروح شد اما با توجه به اینکه مجهزترین و بهترین بیمارستان های پیوند اعضای دنیا در شیراز قرار دارد؛ دوست ندارم تروریست حادثه حرم شاهچراغ جان خودش را از دست بدهد؛ من تمام اعضای بدنم را به او اهدا می کنم تا زنده بماند و بعد از ترخیص شدن از بیمارستان او را به مردم می سپارم تا خودشان از او به هر نحوی که صلاح می دانند و شایسته اوست پذیرایی کنند؛ اما خودم جلوی دروازه ورودی جهنم منتظرش می مانم؛ من حالا حالاها با او کار دارم.
علی اشرف خانلری
