به گزارش خبر گزاری بسیج مازندران، حدود 600 سال از ظهور مسیح میگذشت و تعالیم او به خرافه و فراموشی سپرده میشد، جهان در آتش جهل و تزویر میسوخت، دخترکان معصوم به جای آغوش مادران در گورها زنده به گور میشدند.
شاهان خود را سایه خدا مینامیدند تا اینکه در هفدهم و به قولی دوازدهم ربیع الاول "عام الفیل" خداوند به عبدالله و آمنه از قبیله قریش فرزندی هدیه کرد که عبدالمطلب پدر بزرگش نام وی را محمد نامید.
با مولود آسمانیترین هدیه خداوند به بندگان خویش، بسیاری از پیشگوییهای بزرگان ادیان و پیامبران تعبیر شد و محمد(ص) به سرعت بزرگ و بزرگتر شد تا اینکه در 27 رجب پس از آرامش در غارحرا ناگهان جبرئیل به او فرمود: اقرا باسم ربک الذی خلق... که از آن زمان تعلیم و تربیت "ربانیت" از این آیه آغاز شد.
با آغاز رسالت الهی، نبی اکرم (ص) هدف از بعثت خود را، تتمیم و تکمیل مکارم اخلاق میداند و میفرماید: " من برای این مهم مبعوث شدهام که مکارم اخلاق را در شما به کمال برسانم و وجود شما را به صفات عالی انسانی بپرورم.
تعلیم و تربیت سیره پیامبر اکرم (ص)
تعلیم و تربیت از مباحث مهم اخلاق اسلامی است که قرآن کریم در آیات بسیاری بدان تکیه دارد و آنچه که عشق و عواطف و احساس و سجایای روحی انسان را کمال بخشیده "علم اخلاق و تربیت دینی و اسلامی است که قرآن کریم هدف از آفرینش انسان را به داشتن اخلاق نیکو میداند که حجت، احسان، شرف، شجاعت، سخاوت، نوعدوستی و مهرورزی، مظهر صفات الهی و سجایای اخلاقی است.
گرچه امروزه ملل جهان اخلاق را میستایند و در این زمینه کتب و نشریات بیشماری نوشتهاند و مینویسند اما با توجه به اینکه علم و اخلاق به دیده ی مادی نگریسته میشود و سعادت انسانها را تنها در بهتر زیستن و لذت بیشتر، خلاصه میکنند و معتقدندکه پس از مرگ نام نیک چه تاثیری در سعادت آنها دارد؟ به همین جهت پایبندی به مسائل اخلاقی تعلیم و تربیت در دنیای مادی بشر چندان از ثبات خوبی برخوردار نیست و این لازمه تعلیم و تربیت در خودشناسی است.
ولی در آئین دانش پرور اسلام، تعلیم و تربیت یک هدف غایی است که پاداش اخروی آن" جاودانه زیستن" است.
مساله فراگیری تعلیم و تربیت موضوعی نیست که فقط با خواندن و نوشتن میسر باشد بلکه در بسیاری از موارد اکتسابی است که رفتار و کردار و نوع گفتار و نگاه پیامبر به گونه ای بود که مردم از اخلاق و سعه صدر پیامبر اکرم (ص) در راحتی و آسایش بودند زیرا او برای مردم پدری مهربان بود و همگان نزد او از نظر حقوق در یک درجه و مرتبه قرار داشتند.
از بازگویی سخنان تفرقه انگیز پرهیز میکرد. با مردم با خلق نیک و خوشرویی معاشرت میکردند و از حال اصحاب و یارانش جستوجو و تفقد میکردند. نیکی را میستود و بدی را تقبیح و مورد شماتت و تحقیر قرار میداد.
تعلیم و تعلم و تربیت در لباس پرهیزگاری او نهفته بود. بزرگان مورد احترام و توقیر میشدند و کوچکها و خردسالان مورد رحمت و شفقت قرار میگرفتند و حاجتمندان را از دعای خویش ایثار میکردند.
در انسان استعدادهای بالقوهای وجود دارد که برای تکامل و رشد و شکوفایی و به فعلیت رسیدن آن نیاز به تعلیم و تربیت دارد و به منظور ظهور و شکوفایی گل ناشکفته نیاز به وجود مربیان و معلمان دلسوز است که بهترین و کاملترین برنامه تربیتی در راستای سالمسازی نسلها از ناخن پا گرفته تا موی سر تنها در دین مبین اسلام توسط خاتمالمرسلین حضرت محمد (ص) برای رهایی بشر از گمراهی تدوین شده است که پیامبر اکرم(ص) هدف از رسالت خویش را در مرتبه اولی ابلاغ تربیتی عنوان فرمودند.
تربیت به دو دسته "تربیت بشری و تربیت الهی" تقسیم شده که کارشناسان و صاحب نظران از بدو تولد کودک تا حدود 20 سالگی را عرصه تجلی تربیت میشناسند ولی تربیت الهی از حیث قلمرو بسی فراتر از تربیت بشری است: "اطلبو العلم من المهد الی اللحد"
تربیت بشری غالباً به تعلیم توجه تام دارد ولی تربیت الهی به دو مساله تعلیم و تزکیه را مورد توجه قرار میدهد که از مصادیق مهم صدقه جاریه براساس نظر رسول خدا (ص) آن است که فرزند شایستهای تربیت شود که تا در حق او، پس از مرگش دعا کند.
انصاف این نیست که برای تامین خوب زیستن و تهیه غذای جسم، بیشترین وقت و هزینه را داشته باشیم اما برای تهیه غذای روح، غفلت کنیم که بیشترین خسارات وارده بر جوامع بشری ناشی از بی مسئولیتی و مسامحه جبرانناپذیر، در حوزه تعلیم و تربیت است که در حقیقت جزیی از ماموریت نبوت رسولان بوده است.
در دنیای آشفته قرن ما که با پیشرفت تکنولوژی همراه است، معنویت با خطر اضمحلال و دچار انحطاط و سقوط مواجه شدو نابسامانیهای فکری، روحی و دینی زندگی را برای جامعه ناگوار کرده است، تنها میتوان"سیره نبوی" را چراغ راه زندگی خویش قرار دهیم تا دوباره روح تازه معنویت و حیات بخش اسلام ناب محمدی در کالبد انسانهای ماشینی دمیده شود و جهان را از بداخلاقی، خشونت، بیعدالتی، ظلم و جهالت متمدن و جدید رهایی سازد.