شیء ارزشمندی در قلاتگاه وجود ندارد
اورارتو شناس شهیر کشور و کاشف کتیبه «میرگه‌کاروان» گفت: « فکر می‌کنم الآن زمان آن فرارسیده که یک واقعیت علمی و تاریخی را برای آن دسته از افرادی که مشغول کاوش و حفاری شبانه و غیرقانونی قلعه تاریخی قلاتگاه اشنویه با ابزار و وسایل مختلف هستند، اعلام نماییم؛ اینجا در قلاتگاه هیچ‌چیزی نیست که به درد اینان بخورد.
دکتر حمید خطیب شهیدی در گفتگویی با خبرنگاران افزود: اینکه چرا اینجا اثری از گنج، طلا و عتیقه نیست؛ به دو دلیل مشخص و تاریخی است؛ حفاران تا امروز وارد یک دیوار اورارتویی شده‌اند، سنگ‌ها را خالی کرده و به ردیف‌هایی خشتی رسیده‌اند، دیوارهای اورارتویی معمولاً از دو طرف با سنگ‌های بزرگ و در میانه هم با ردیف‌هایی از خشت یا چینه معمولاً درست‌شده است. حفاران غیرمجاز، مغز دیوار که سنگ‌های کوچک دارد را تخلیه کرده و به خشت‌ها رسیده‌اند.
سرپرست هیأت کاوش محوطه تاریخی قلاتگاه اشنویه گفت: در سایر آثار اورارتویی کشور و ازجمله « دژ بسطام» که در آنها هیچ‌یک از خشت‌های به‌کاربرده، سالم نمانده( به‌جز یک اثر در جلفا) اما در قلاتگاه هر چهار ردیف خشت بکار برده در دیوار قلعه- حداقل آن قسمتی که حفاران کنده‌اند- سالم مانده است.
خطیب شهیدی گفت: این قلعه متعلق به قرن نهم پیش از میلاد بوده و سنگ‌های استفاده‌شده در آن، بسیار بزرگ و اکثراً تراش‌خورده است. من به همه مردم اعلام می‌کنم در این تپه به‌جز این دیوارها و اتاقک‌های نیمه ویران، هیچ گنجی پنهان نشده، هیچ عتیقه‌ای یافت نخواهد شد، وقتتان را بیخود صرف حفاری قلاتگاه ننمایید. اینجا همه‌چیز نابودشده است؛ به دو دلیل این سخن قطعی را می‌گویم.
دلیل اول، اگر قلاتگاه آنجایی است که «سارگن آشوری» در موردش چنین گفته است:«من آنجا را غارت کردم و بعد تمام چوب‌های سقف‌هایش را درآورده و آتش زده و از بیخ و بن برکندم». براین اساس، قلعه‌ای که 700 سال پیش از میلاد، مورد تاخت‌وتاز آشور قرارگرفته، به آتش کشیده شده و سپس تبدیل به یک ویرانه متروکه شده، نمی‌تواند دیگر چیز به‌دردبخوری برای کسی داشته باشد.
دلیل دوم به اضمحلال اورارتوها در 2700 سال قبل، برمی‌گردد؛ پس از اضمحلال این قلعه و سایر قلاع اورارتویی که معمولاً در بلندی ساخته‌شده‌اند، این بناها، بلااستفاده رسمی می‌شوند، ساختمانی که عرض دیوارهای دفاعی‌اش چهار متر و دیوارهای داخلی‌اش بیش از یک متر است، در طول یک و دو سال ویرانه نمی‌شود بلکه بیش از 200 سال طول می‌کشد تا این قلعه به فرض عدم حمله آشوریان و یا دیگر همسایگان اورارتو، خودبه‌خود تبدیل به یک ویرانه شود و تنها دیوارهای آن باقی بمانند. مستحضرید که در تمام این مدت هم، همواره مورد تاخت‌وتاز و عبور مرور لشکریان و حتی تجار و کاروان‌ها قرار داشته و رفته‌رفته تبدیل به یک تپه یا ویرانه شده است.
حمید خطیب شهیدی در پایان گفت: به‌زودی و با تفاهم‌نامه‌ای که بین میراث فرهنگی استان، فرمانداری و این‌جانب و همچنین براساس مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی کشور، تعیین عرصه و حریم محوطه تاریخی قلاتگاه اشنویه انجام می‌گیرد.
لازم به ذکر است، دژ قلاتگاه مربوط به هزاره اول قبل از میلاد – دوره اورارتوها- بوده و در شهرستان اشنویه، بخش مرکزی، دهستان اشنویه شمالی، در جوار روستای گندویلا و چشمه گل، در بالای چشمه مشهور ریک آباد واقع‌شده و این اثر در تاریخ ۱ فروردین ۱۳۴۷ با شماره ثبت ۸۱۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و تاکنون دو کتیبه از آن کشف‌شده است.
انتهای پیام
