به گزارش خبرگزاری بسیج، ۱۰ سال پیش که مسجد خدیجه(س) در منطقه هاینرزدورف برلین ساخته شد، اعتراضات زیادی علیه ساخت این مسجد رخ داد. در حال حاضر نه تنها از این اعتراضات خبری نیست، بلکه به نظر می‌رسد مسجد حضرت خدیجه در ارتقاء تعاملات اجتماعی در این منطقه نقش زیادی دارد.
شبکه برلین-براندنبورگ در گزارشی مطرح می‌کند: صدای اذان پنج بار در روز در مسجد خدیجه شنیده می‌شود، اما در بیرون از مسجد صدایی به گوش نمی‌رسد. در حالی که هر روز تعداد معدودی از اعضا برای خواندن نماز در مسجد حضور دارند، معمولاً در روزهای جمعه و تعطیلات اسلامی مسجد شلوغ می‌شود.
سیداحمد عارف امام مسجد خدیجه می‌گوید: از مخالفان عصبانی که ۱۰ سال پیش علیه ساخت مسجد تظاهرات می‌کردند، هیچ اثری نیست.
این مرد ۳۳ ساله که در پاکستان متولد و در ویسبادن بزرگ شده، پنج سال است که مدیریت جامعه مسلمان احمدیه را بر عهده دارد، ادامه می‌دهد: هیچکدام از ترس‌ها و نگرانی‌های معترضان واقعی نبود. ساخت مسجد نه باعث ایجاد ترافیک در منطقه شد و نه مسلمانان منطقه مسکونی پانکوو را کامل در دست گرفتند. ما حداکثر شش یا هفت خانواده هستیم که در پانکوو زندگی می‌کنیم. سایر اعضای مسجد در برلین و یا حومه این شهر زندگی می‌کنند.
ساندرا کاسپرس که حدود ۵۰۰ متر دورتر از مسجد زندگی می‌کند، نیز درباره این مسجد ابراز می‌دارد: در منطقه مسکونی پانکوو و هاینرزدورف مسلمانان کمی زندگی می‌کنند. به همین دلیل بسیاری این سؤال را می‌پرسند که چرا مسجد خدیجه (س) در این منطقه ساخته شده است. قیمت مناسب املاک، یکی از دلایل انتخاب این محل بود، اما بسیاری نمی‌خواهند این استدلال را بپذیرند.
کاسپرس که طراح گرافیک است، به یاد می‌آورد که پس از اعلام ساخت مسجد، شهروندان معترض گروهی تشکیل دادند و لحن اعتراضات به یکباره تند شد. به همین دلیل است که کاسپرس گروه «هاینرزدورف آغوش خود را برای همه باز کن» را تأسیس کرد.
وی می‌افزاید: اینکه ما با ساخت یک مسجد کنار آمدیم، بدین معنا نبود که ما واقعاً از وجود آن خوشحال بودیم: ما به مسجد نیاز نداشتیم، هیچکدام از ما مسلمان نیست، اما اگر مسجد ساخته شده و دلایلی برای ساخت آن وجود داشته، پس باید با آن کنار بیاییم. اما در آن زمان درگیری میان شهروندان بالا گرفت و مشخص شد که نه تنها همه با وجود مسجد موافق نیستند، بلکه برخوردهای کاملاً متفاوتی با این مسأله وجود دارد.
آخرین تظاهرات در روز افتتاحیه صورت گرفت. از آن زمان، مسجد و ۵۰۰ عضو آن شرایط آرامی دارند. در واقع، ارائه تورهای منظم در مسجد خدیجه، رسیدگی به بی‌خانمان‌ها و محکوم‌کردن خشونت توسط اعضای مسجد باعث ایجاد آرامش در مسجد و اعضای آن شده است.
با این حال، امام جماعت مسجد می‌گوید:من متوجه ترس در جامعه آلمان هستم. اما گاهی اوقات با یک مکالمه ساده، اعتماد طرفین جلب می‌شود. این اعتمادسازی به معنای پیروزی یک طرف بر طرف دیگر نیست. بلکه صرفاً به معنای یک ارتباط و خروج از بحران است.
با این وجود امروز، رابطه میان اهالی هاینرزدورف و مسئولان مسجد خدیجه براساس یک همزیستی مسالمت‌آمیز است که بعضی اوقات، منجر به همکاری دو طرف برای برگزاری جشنواره‌های شهری یا کاشت درخت می‌شود. گروه «هاینرزدورف آغوش خود را برای همه باز کن» در حال حاضر به یک انجمن تبدیل شده است که رویدادهای مختلف را سازماندهی می‌کند.
*آغاز کمپین کارت پستال برای مقابله با اسلام‌هراسی در شهر مونیخ
مسئولان شهر مونیخ کمپین کارت پستال با شعار «من اهل مونیخ هستم، من مسلمانم» راه‌اندازی کرده‌اند. هدف از این کمپین، همبستگی با مسلمانان و مقابله با اسلام‌هراسی عنوان شده است.
ارکان یکی از مسلمانان مونیخ در این کمپین است: من اینجا متولد شدم و در این شهر رشد کردم. به همین دلیل، فکر می‌کنم که مونیخ خانه من است. با این حال، همواره احساس می‌کنم که از شهروندان مونیخ نیستم.
روزنامه زوددویچه آلمان با اشاره به اینکه این مرد ۴۲ ساله، فردی تحصیلکرده و دوست‌داشتنی در مونیخ است، او و خانواده‌اش را متعلق به جامعه مونیخ دانسته و می‌افزاید: ارکان در عین حال مسلمان است و می‌گوید که پسر یازده ساله او همواره به دلیل حجاب مادرش احساس خطر می‌کند.
نژادپرستی مدت‌هاست که در مونیخ هم دیده می‌شود. به همین دلیل شهروندان مونیخ دیگر احساس امنیت نمی‌کنند، آنها به خاطر اعتقادات بسیار خصوصی خود، مورد توهین و سوء‌استفاده قرار می‌گیرند.
میریام هایگل مسئول گروه تخصصی دمکراسی در شهرداری مونیخ می‌گوید: تحقیقات دو سال گذشته در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان نشان داد که تقریباً نیمی از پاسخ‌دهندگان به سؤالات محققان در مونیخ، نسبت به ارتباط با مسلمانان تردید دارند.
بنابراین مسئولان شهر کمپین کارت پستال با شعار «من اهل مونیخ هستم، من مسلمانم» را راه‌اندازی کرده‌اند. برای طراحی این کارت‌پستال‌ها از چهره هشت نفر از مسلمانان، استفاده شده است. مسلمانان در این کارت‌‌ها که در حال حاضر در سراسر شهر و در موسسات فرهنگی و مدارس نیز توزیع شده، درباره چیزهایی که باعث انس آنها با شهر مونیخ شده است، معنای اسلام برای آنها و همچنین آنچه آنان برای زندگی در مونیخ نیاز دارند، توضیح داده‌اند.
به عنوان مثال، مروه مسلمان است. این دختر ۲۷ ساله متولد مونیخ و محقق علوم سیاسی است. او که محجبه است، می‌گوید: مهم است که من نشان دهم که فقط دختری محجبه نیستم، من بخشی از جامعه مونیخ هستم، من یک زنم، من آزاد و قوی هستم. به همین دلیل او در کمپین شرکت کرده است، او تا پیش از این احساس می‌‌کرد که باید اعتقاداتش را پنهان کند و نمی‌تواند به راحتی و به صورت آزادانه زندگی کند.
هشت نفری که در حال حاضر به عنوان نماینده مسلمانان در کمپین مونیخ معرفی شده‌اند، شرح حال بسیار متفاوتی دارند، سن آنها بین ۲۵ تا ۷۰ سال است، اکثراً در مونیخ متولد شده‌اند، اما برخی هم از تونس، بورکینافاسو و مراکش به آلمان مهاجرت کرده‌اند.
با اینکه آمار دقیقی از تعداد مسلمان در مونیخ اعلام نشده است، اما براساس برآورهای تقریبی در حال حاضر حدود شش درصد جمعیت مونیخ را مسلمان تشکیل می‌دهند.
