به گزارش خبرگزاری بسیج، کشور بوسنی و هرزگوین با ترکیب سه قومیت بوسنیایی، صرب و کروات با برگزاری رفراندم استقلال خود را در 6 آوریل 1992 از کشور یوگسلاوی سابق اعلام کرد؛ اما شادی این استقلال ساعتی بیش دوام نیاورد و نتیجه رفراندم دستاویزی برای صرب‌های بوسنی شد تا با حمایت مالی و نظامی صربستان جنگ با مسلمانان بوسنی را آغاز کنند. صرب‌های ساکن بوسنی به‌قصد اشغال مناطق بوسنی در شرق و غرب و الحاق آنها به صربستان، نبردهای مسلحانه گسترده‌ای را در سرتاسر این سرزمین آغاز کردند و این جنگ تا اواخر سال 1995 ادامه یافت.
از آوریل 1992 تا نوامبر 1995 و یا به‌عبارتی در 1335 روز جنگ بنا به آنچه در منابع مختلف بوسنیایی آمده است حدود 77000 تا 104000 نفر کشته شده‌اند که از این میزان 1600 نفر کودک بوده‌اند. این حادثه یکی از فجیع‌ترین حوادث تاریخی به شمار می‌رود که به نسل‌کشی، قتل‌عام و کشتار گروهی مسلمانان انجامید. این درگیری‌ها در ژوئیه 1995 با کشتار سربرنیتسا به اوج خود رسید. جنگ بوسنی باعث مهاجرت اجباری 2.2 میلیون مسلمان و کشته شدن 200 هزار نفر از آنان شد. بین 20 تا 50 هزار زن هم مورد تجاوز قرار گرفتند. این بزرگترین جنایت ضد بشری و قتل عام در اروپا پس از جنگ جهانی بود.
«فرمانده شهید علی أحمد فیاض» ملقب به ”علاء البوسنة» از اهالی روستای انصار در جنوب لبنان از فرماندهان ارشد نیروهای حزب الله لبنان بود. فیاض که سابقه درخشانی در مشارکت در عملیات‌های محور مقاومت دارد، در جریان عملیات فتح «خناصر» در حلب به شهادت رسید. رسانه‌های عربی اعلام کردند که او از زمان آغاز جنگ تکفیری‌ها علیه دولت و ملت سوریه به میدان جهاد رهسپار شد. «علی احمد فیاض» پیش از شهادت، پنج مرتبه در معرض شهادت در سوریه قرار گرفت. شهید علی فیاض (علاء البوسنه) همان طراح کمین مشهور غوطه شرقی بود که بیش از 175 تروریست یکباره نابود شدند.
وقتی صرب‌ها به بوسنی حمله کردند، عده‌ای مثل حاج علاء برای دفاع از مسلمانان بوسنی به آنجا شتافتند. شهید علی فیاض با اسم نظامی علاء یکی از نیروهای حزب الله لبنان بود که در بوسنی به دفاع از مسلمانان این کشور پرداخت و دو سال پیش در سوریه به شهادت رسید. اما مدافع مسلمانان سنی مذهب بوسنی، متهم شد که سنی های سوریه را می‌کشد.
سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان در سخنرانی خود در مراسم هفتمین روز شهادت "علی فیاض" معروف به حاج علاء از فرماندهان حزب‌الله در سوریه در معرفی این شهید گفت: «علاء از همان عنفوان جوانی به مقاومت پیوست و از همان ابتدا به عنوان یکی از رزمندگان جبهه جنوب حاضر شدند. بخش اعظم عمر خود را در میادین جنگ گذراندند و سرانجام نیز به عنوان یکی از فرماندهان جبهه به خیل شهادت نائل آمدند. هر یک از عملیات مقاومت را که بخواهیم به یاد آوریم در آن اثری از حاج علاء به چشم می‌خورد. این شهید فرمانده در بیش از یک محور در جبهه های جنوب شرکت داشت و بیش از یک نوع عمل جهادی را از این شهید ما می‌دیدیم تا این که به سرعت به عنوان یکی از فرماندهان مقاومت و یکی از نخبگان رزمنده تبدیل شد.
این شهید فرمانده با جانفشانی‌هایش و جانفشانی تمام رزمندگان مقاومت و شهدای مقاومت توانستند پیروزی سال 2000 میلادی را محقق سازند و طولی نگذشت که در سال 2006 به یکی از فرماندهان دلاور مقاومت تبدیل شد. در بخش دیگری از فعالیت‌های این شهید می‌توان او را یکی از فرماندهان زیر ساخت‌های توان مقاومت دانست. او در کنار شهید حاج عماد مقنیه برای پیشبرد توان و قدرت بازدارندگی مقاومت تلاش کردند تا این که این مقاومت رشد کرد، بزرگ شد پیشرفت کرد تا این که اکنون به یک قدرت واقعی تبدیل شده به گونه‌ای که دشمن اسرائیلی از آن واهمه دارد و حساب آن را می‌کند.
این همان مقاومتی است که از سال 2000 تا 2006 پیروزی آفرین بود حاج علاء نماینده نسلی از جوانان لبنانی است که گزینه مقاومت را برگزیدند. بعد از سال 1982 و یورش دشمن صهیونیست جوانان لبنانی می‌توانستند گزینه‌ها و مقاصد مختلفی را برای خود انتخاب کنند. علاء و برادران او همچون سایر رزمندگان در جنبش امل و دیگر گروه‌های مقاومت در انتظار راهبرد عربی مشترک نبودند، یعنی آنها در انتظار تصمیم‌های اتحادیه عرب نماندند و حتی منتظر رسیدن عرب‌ها به یک اجماع کلی نبودند.»
سید حسن نصرالله درباره حضور حاج علا در بوسنی در همان مراسم گفت: «حاج علاء و برخی از برادرانش لبنان را به مقصد بوسنی به سرزمینی که هیچ چیزی از آن نمی‌شناختند عزیمت کردند. این عزیمت تنها جنبه انسانی و اخلاقی داشته است. در آن زمان ما قادر نبودیم هزاران نفر را اعزام کنیم یا به آنجا سلاح بفرستیم...جوانان ما در آن سرزمین برای مدت طولانی حضور یافتند و در کنار رزمندگان بوسنی جنگیدند... مسلمانان در بوسنی همه از اهل سنت و جماعت بوده و هستند، علاءیی که امروز در مراسمش حضور داریم خانواده و مقاومت و سرزمین اشغال شده خود را رها کرد و به سمت بوسنی رهسپار شد، عازم شد تا برای دفاع از شرف برادران مسلمان اهل سنت و جماعت در بوسنی بجنگد.»
