چرا به دنبال برگزاری رفراندوم در خصوص اشغالگری هستیم؟

به گزارش سرویس بین الملل بسیج خبرگزاری بسیج «تسلی ریشف» عضو طرح «بعد از پنجاه سال اشغالگری، اکنون بایستی تصمیم بگیریم»، یادداشتی در روزنامه اسرائیلی «هاآرتص» به رشته تحریر درآورده است که به موضوع رفراندوم در فلسطین پرداخته است و اهداف طرح مذکور که به دنبال برگزاری رفراندوم در خصوص اشغالگری است را مرور نموده است.
«ریشف» در این یادداشت می نویسد:
طرح برگزاری رفراندوم به مناسبت پنجاهمین سالگرد اشغال(کرانه باختری و نوار غزه) با مخالفت تمام گروههای چپ گرا و راست گرای رژیم صهیونیستی مواجه شد.  صهیونیست هایی که نسبت به این طرح بدبین هستند و یا در مورد این طرح تردید دارند و به خصوص آنهایی که سلاح آنها، یاس و ناامیدی است و بهانه اصلی آنها این است که همه چیز مختوم به یاس و شکست است، با این طرح مخالفت نمودند.
آنها چنین استدلال می آورند که همه چیز، ناامید کننده است. {می گویند} ما اگر زنده بمانیم اندوه را از دل خود بیرون می کنیم، با هوشیاری تمام به این مسئله می نگریم و هر کس را که در صدد برگزاری چنین رفراندومی است به تمسخر می گیریم. اگر چه ما مسائل سرنوشت ساز و مهمی مثل آینده روابط اسرائیل با همسایگان خود و به خصوص روابط اسرائیل با ملت فلسطین که به مدت 50 سال تحت سلطه اسرائیل بوده است، را همیشه مد نظر قرار داده ایم اما این نوع رفراندوم را نمی پذیریم.
چرا حزب راست گرای اسرائیل، معتقد است که ادامه وضع موجود بهتر است درحالیکه این حزب بارها این سوال را از خود پرسیده است که آیا می توان برای همیشه به سیاست شتر مرغ ادامه داد؟ آیا بهتر نیست که برای یک بار هم که شده به این موضوع فیصله داد؟
حزب راست گرای اسرائیل معتقد است که برگزاری رفراندوم -در محافل عظیمی از توده های اسرائیلی- با ادامه سلطه اسرائیل بر مناطق اشغالی در تعارض شناخته می شود؛ زیرا اگر نتیجه رفراندوم این باشد که مناطق اشغالی در چارچوب و در سلطه یک دولت واحد قرار بگیرد این مسئله، خسارت های زیادی به بار می آورد.
از سویی دیگر؛ اگر نتیجه رفراندوم این باشد که اکثریت مردم، طرفدار راه حل دو دولت و جدایی این دو دولت از هم باشند این هم مسئله ای است که محقق نخواهد شد؛ زیرا حکومت اسرائیل به مذاکرات خود با فلسطینی ها ادامه خواهد داد تا وضعیت موجود را حفظ نماید و ممکن است که این اتفاق بیفتد و اسرائیل، وضعیت موجود را حفظ کند، همچنان که حکومت انگلیس، توانست برخلاف نتیجه رفراندوم عمومی، مانع خروج دولت خود از اتحادیه اروپا شود.
از سویی دیگر ما می دانیم که مذاکرات انگلیس با اتحادیه اروپا پیچیده تر از مذاکرات اسرائیل با فلسطینیان نیست؛ آن هم بعد از اینکه در رفراندوم، تصمیم نهایی برای خروج از مناطق اشغالی و تشکیل دولت فلسطین گرفته شود.
چرا تصمیم ملت انگلیس در خصوص رفراندوم، دارای اهمیت تاریخی است و این تصمیم منجر به ایجاد یک تغییر رادیکالی و افراطی در موضع گیری انگلیس می شود اما تصمیم اسرائیلی ها در خصوص پایان دادن به اشغالگری فاقد اهمیت است؟
به نظر می رسد کسی که مدعی این مسئله است اهمیت تاریخی تصمیم اسرائیلی ها که مربوط به ویژگی دولت اسرائیل و ارتباط آن با همسایگانش است را نادیده گرفته است؛ روزی که تصمیم گیری، امری مهم و سرنوشت ساز است و تلاش های زیادی برای اجرای این تصمیم صورت خواهد گرفت.
اقداماتی که بعد از این رفراندوم صورت خواهد گرفت همه جهان به خصوص جهان عربی و ملت فلسطین را  مبهوت خواهد کرد و باعث می شود که اسرائیل، تغییری اساسی در روابط منطقه ای خود ایجاد کند. حتی تصمیم عدم پذیرش خروج از مناطق اشغالی و راه حل دو دولت نیز دارای اهمیت زیادی خواهد بود؛ زیرا این تصمیم هم باعث تقویت حزب راست اسرائیل و جنبش شهرک سازی می شود؛ زیرا اسرائیل در آن موقع نیت خود را اعلام خواهد کرد و تاکید خواهد کرد که در صدد حفظ این مناطق است و به صورت عملی به ایجاد یک دولت واحد بین دریا و رود اردن می پردازد.
از سویی دیگر، اسرائیل می تواند در یک دولت واحد اسرائیلی-فلسطینی، تصمیماتی در خصوص شیوه حکومت خود اتخاذ کند و قبل از هر چیزی به مسئله شهروندی فلسطینیان پاسخ گوید و به آنها اجازه دهد که در داخل دولت بزرگی که تشکیل خواهد شد از حق مهاجرت برخوردار باشند و مسئله برابری حقوق و .. نیز حل می شود. در آن صورت تنها دولت دموکراسی در خاورمیانه تشکیل می شود و جامعه بین المللی هم طبق مصوبات خود با این مسئله برخورد می کند.
در پایان بایستی به استدلال مقامات فلسطینی بپردازیم. آنها معتقدند که شرط بندی با توده های اسرائیلی به منظور تعیین سرنوشت مناطق اشغالی، نوعی زورگویی و دیکتاتوری اشغالگران محسوب می شود. یکی از مقامات فلسطینی به نام «عوده بشارات» از این طرح انتقاد کرد و گفت: «به چه حقی شهروند اسرائیلی باید سرنوشت اراضی و زمین هایی که ما مالک آن هستیم را تعیین نماید؟»
مفاد این طرح این است: «بعد از50 سال از سیطره اسرائیل بر مناطق اشغالی، اکنون وقت آن رسیده است که تصمیم بگیریم: "دولت دو قومیتی و دو دولت" یا  "الحاق مناطق به هم و تشکیل یک دولت" یا "جدا شدن مناطق از هم؟ ما را رها کنید؛ ما اسرائیلی ها آینده مان را تعیین می کنیم و تصمیم می گیریم."
کاملا روشن است که مقصود از این طرح، یک راه حل اسرائیلی است که در همه حالات در صدد این است که با فلسطینیان مذاکره کند و فلسطینیان هم مجبور خواهند شد که تصمیم بگیرند؛ زیرا اگر اسرائیل تصمیم بگیرد که راه حل دو دولت را انتخاب نماید نیازمند این است که با مقامات منتخب فلسطینی مذاکره کند و اگر الحاق مناطق به هم و تشکیل یک دولت را انتخاب نماید درگیری را به سمت و سویی دیگر می برد.
اگر رفراندوم، تصمیم نهایی اسرائیل باشد توده های فلسطینی مجبور می شوند که انتخاب کنند که برای ایجاد یک دولت مستقل در کنار دولت اسرائیل بجنگند یا اینکه برای رسیدن به مساوات کامل در داخل یک دولت واحد بجنگند. کسانی که خواستار رفراندوم هستند تلاش می کنند موضع گیری اسرائیل و مقامات این رژیم را مد نظر قرار بدهند. این در حالی است که هدف ما این نیست که امیال و خواسته های خود را به طرف دیگر دیکته کنیم.
اگر حزب راست اسرائیل، علیه این پیشنهاد موضع بگیرد و مانع برگزاری رفراندوم شود این مسئله بیانگر این است که حزب راست می داند که موضع گیری مردم نسبت به مسئله ادامه اشغالگری و راه حل دو دولت چیست. اما اگر حزب راست با برگزاری رفراندوم موافقت کند تغییری تاریخی را ایجاد خواهد کرد. ما امیدواریم که رهبران عرب نیز مانع ایجاد این تغییر بزرگ نشوند.
مترجم: فاطمه کاظمی