چرا کوفیان با امام حسین علیه السلام وارد جنگ شدند
امت مسلمانی که با دو چشم خویش در ظهر غدیربلندای دست علی(ع)را در دستان پیامبر دیدند.اینک اما درعصر عاشورا سر حسین (ع)را برنیزه کرده و دفع فتنه امام حق علیه امام باطل را به یکدیگر تبریک می گفتند!
به راستی امت پیامبر آخرالزمانی را چه شد که بر حکومت طاغیان و یزیدیان گردن نهادند؟! مگر مهمترین و بزرگ ترین رسالت پیامبر اسلام رهانیدن بشر از یوغ بردگی و اسارت بندگی غیر خدا نبود؟! به قول مولانا: احمقان سرور شدستند و ز بیم عاقلان سرها کشیدن در گلیم. حقیقت تکیه زدن آزادشدگان به دست پیامبر در صدر اسلام بر منبر ایشان و سوار شدن بر مرکب جهل مردم چه بود؟
به گواه تاریخ، شواهد و روایت های گوناگون؛ پیشینه این چنین پرسش هایی به همان اعصار باز می گردد. بانگاهی هرچند گذرا به محتوای غنی زیارت عاشورا و تبیین مواضع ائمه معصومین(ع)می توان به این نکته پی برد که ژرف ترین و قانع کننده ترین پاسخ را امامان معصوم(ع) ایراد فرموده اند.
یکی از این پاسخ های روشن و صریح را امام حسین(ع)در جواب سوال امام سجاد(ع) عنوان فرمودند. در روز عاشورا حضرت امام زین العابدین (ع) از پدر بزرگوار خویش سوال کردند که چه شد کار این امت با شما بدین جا ختم شد. امام فرمودند: (نسوالله فانسیهم انفسهم ))(سوره مبارک حشر آیه 19) خدا را فراموش کردند خدا هم آنان را دچار خود فراموشی کرد.
به راستی که خود فراموشی انسان را از شناخت حق و تمیز دادن آن از باطل محروم می کند. هر کس خود را نشناسد و به حقیقت انسان بودنش معرفت نیابد از شناخت حقیقت خدا محروم خواهد شد. چرا که شناخت انسان از خود لازمه دست یافتن به قلب توحید و حقیقت معبود است. ذکر این مهم لازم است که فراموشی خدا پذیرش ولایت شیطان را در پی دارد.
آن چنان که خداوند در سوره مبارکه بقره آیه هفتم می فرماید: (ختم الله علی قلوبهم وعلی سمعهم و علی ابصارهم غشاوه ولهم عذاب عظیم.) خداهم بر قلب و گوش و چشم او مهر می زند که تنها باعذاب دردناک دوزخ آن مهر سرباز می کند.اینگونه است که اگر جامعه اسلامی خدارا فراموش کند برحکومت یزیدیان و معاویه صفتان گردن نهاده و ولایت الله جای خودرا به ولایت شیطان می دهد و ظالمین را اولی الامرشان قرارخواهد داد.
به قلم: علیرضا مالمیر
انتهای پیام/ل
