حادثه تلخ گردنه "لای رز " نی ریز از آن سو تلخ تر از بقیه سوانح جاده ای در افکار عمومی حک شد که جانباختگان آن حادثه از سربازان و جوانان آینده ساز مملکت و نور چشمی های خانواده های چشم انتظار بودند که مدت ها از خانه و کاشانه دور بودند و اکنون با پایان دوره آموزش با دلی خوش قصد عزیمت به کانون گرم خانواده را داشتند که متاسفانه سفر آنها نیمه تمام ماند.
خبرگزاری بسیج_ ابوذر باقری: حادثه سقوط اتوبوس حامل سربازان ترخیص شده از دوره آموزشی مرکز آموزش 05 ارتش جمهوری اسلامی ایران در محور سیرجان _ نی ریز باعث شد علاوه بر مصدومیت و جراحات سنگین همه سرنشینان اتوبوس، حدود 20 نفر از هموطنانمان جان خود را از دست بدهند که از این کشته شدگان 13 تن سرباز بودند. سرهنگ کسری سیروسی رئیس پلیس شمال استان فارس مقصران این حادثه دلخراش را اینگونه برشمرد: ۵۰ درصد راننده اتوبوس به دلیل عدم توانایی در کنترل وسیله نقلیه ناشی از
تخطی از سرعت مطمئنه، ۲۵ درصد راهداری شهرستان مربوطه به علت عدم کفایت ایمنی
محل و عدم نصب گاردریل مناسب و ۲۵ درصد تعاونی مسافربری مربوطه به دلیل عدم
نظارت و کنترل لازم بر شرایط مطلوب اتوبوس قبل از اعزام (شامل کنترل مدیر
فنی و سایر جهات).
از صبح اطلاع رسانی خبر این حادثه، اکثر هموطنانمان در فضای مجازی با انتشار تصاویر آخرین اجتماعات و شادی سرنشینان اتوبوس قبل از سوار شدن و در حین جشن پایان دوره آموزشی و همچنین انتشار متون و دلنوشته های حزن انگیز از این واقعه تلخ و تراژیک به نوعی با بازماندگان و خانواده های این سربازان ابراز همدردی کردند.
در اینکه اگر مشابه این حادثه و فاجعه در هر کشور دیگری رخ میداد حداقل یک وزیر استعفا داده بود و تعدادی نیز محاکمه و مجبور به جبران خسارت می شدند شکی نیست اما چرا در سیستم اجرائی ما نباید پس از وقوع این گونه حوادث و سوانح برخوردی با مسئولان ذی ربط شود و تنها با ابراز تاسف و وعده رسیدگی به موضوع، خیلی آرام و شیک از عمق فاجعه به راحتی عبور می کنند.
وزارت راه و شهرسازی و سازمان های زیر مجموعه آن به عنوان متولیان حمل و نقل عمومی و جاده ای و زیر ساخت های تردد در کشور به عنوان مسئول مستقیم جان مسافران باید اکنون پاسخگو باشد که چرا پایانه های مسافربری و تعاونی های حمل و نقل از رانندگانی به عنوان راننده اتوبوس های مسافربری استفاده می کنند که توانایی کنترل خودرو خود را ندارند؟ آیا اینکه بخشی از صنف زحمت کش رانندگان خودروهای سنگین چه کامیون و چه اتوبوس برای اینکه شب ها حین رانندگی به خواب نروند از مواد مخدر استفاده می کنند صحت دارد؟ آیا آزمایش عدم اعتیاد به مواد مخدر در مورد رانندگان صوری است؟ آیا با متخلفان برخورد می شود؟
از صبح اطلاع رسانی خبر این حادثه، اکثر هموطنانمان در فضای مجازی با انتشار تصاویر آخرین اجتماعات و شادی سرنشینان اتوبوس قبل از سوار شدن و در حین جشن پایان دوره آموزشی و همچنین انتشار متون و دلنوشته های حزن انگیز از این واقعه تلخ و تراژیک به نوعی با بازماندگان و خانواده های این سربازان ابراز همدردی کردند.
در اینکه اگر مشابه این حادثه و فاجعه در هر کشور دیگری رخ میداد حداقل یک وزیر استعفا داده بود و تعدادی نیز محاکمه و مجبور به جبران خسارت می شدند شکی نیست اما چرا در سیستم اجرائی ما نباید پس از وقوع این گونه حوادث و سوانح برخوردی با مسئولان ذی ربط شود و تنها با ابراز تاسف و وعده رسیدگی به موضوع، خیلی آرام و شیک از عمق فاجعه به راحتی عبور می کنند.
وزارت راه و شهرسازی و سازمان های زیر مجموعه آن به عنوان متولیان حمل و نقل عمومی و جاده ای و زیر ساخت های تردد در کشور به عنوان مسئول مستقیم جان مسافران باید اکنون پاسخگو باشد که چرا پایانه های مسافربری و تعاونی های حمل و نقل از رانندگانی به عنوان راننده اتوبوس های مسافربری استفاده می کنند که توانایی کنترل خودرو خود را ندارند؟ آیا اینکه بخشی از صنف زحمت کش رانندگان خودروهای سنگین چه کامیون و چه اتوبوس برای اینکه شب ها حین رانندگی به خواب نروند از مواد مخدر استفاده می کنند صحت دارد؟ آیا آزمایش عدم اعتیاد به مواد مخدر در مورد رانندگان صوری است؟ آیا با متخلفان برخورد می شود؟
اتوبوسی که سربازان نگون بخت مسافر آن بودند از نوع و کلاس معروف جهانی و دارای استانداردهای اروپائی بوده ولی ضعف راننده به عنوان مقصر 50 درصدی حادثه باید بررسی و موشکافی شود.
آیا وزارت راه و شهرسازی و سازمان های ذی ربط توان پرداخت هزینه ناچیز نصب علائم راهنمایی و شب نما و گاردریل را در جاده و محور ترانزیتی و پرتردد استان های کرمان و فارس نداشته اند؟ این همه بودجه تخصیص یافته در وازرت راه و شهرسازی و سازمان پردرآمد پایانه های حمل و نقل صرف چه چیزی می شود؟ آیا در آن جا نیز حقوق های نجومی مدیران باعث شده که جایی برای هزینه کردن برای حفظ جان مردم باقی نماند؟ آیا مسئولان دولتی و خانواده هایشان هم از همین سیستم حمل و نقل فشل جاده ای استفاده می کنند؟
آیا وزارت راه و شهرسازی و سازمان های ذی ربط توان پرداخت هزینه ناچیز نصب علائم راهنمایی و شب نما و گاردریل را در جاده و محور ترانزیتی و پرتردد استان های کرمان و فارس نداشته اند؟ این همه بودجه تخصیص یافته در وازرت راه و شهرسازی و سازمان پردرآمد پایانه های حمل و نقل صرف چه چیزی می شود؟ آیا در آن جا نیز حقوق های نجومی مدیران باعث شده که جایی برای هزینه کردن برای حفظ جان مردم باقی نماند؟ آیا مسئولان دولتی و خانواده هایشان هم از همین سیستم حمل و نقل فشل جاده ای استفاده می کنند؟
آقای آخوندی وزیر محترم مسکن و شهرسازی بهتر است به جای بستن قرارداد با ایرباس و بوئینگ، اولویت وظایف خود را درست تشخیص داده و به فکر حل مشکلات راهها و سیستم حمل و نقل جاده ای باشد؛ سیستمی که عمده سفرهای مردم از طریق آن صورت می گیرد. هر چند کسانی که مسکن مهر را طرحی مزخرف و فاجعه می خوانند، طبیعی است که دغدغه شان سفر با هواپیما و مسافران هوایی باشد نه جاده و سفر با اتوبوس!
طبق گفته های بازماندگان این اتوبوس، راننده اتوبوس مسن بوده و با سرعت غیر مجاز حرکت می کرده و به تذکرات مسافران هم توجهی نداشته است؛ حتی چندین مرتبه نیز در بین مسیر، توقف و اجناس قاچاق در خودرو بارگیری نموده است. وی در شب حادثه، بیش از ده نفر بیشتر از ظرفیت در اتوبوس خود سوار کرده است. آیا نباید هیچ نظارت و کنترلی بر سودجویی و تخلف راننده و مالک اتوبوس که خود نیز در اتوبوس حاضر بوده صورت می گرفت؟ چرا باید عوامل نظارتی و امنیتی اینگونه نسبت به جان هموطنان بی تفاوت باشند؟
سهل انگاری پلیس راهور در برخورد با خودروها در شبها بیشتر مشهود است، سرعت بیش از حد مجاز و تخلفات رانندگی کامیون ها و اتوبوس ها معمولا در شب افزایش می یابد و رانندگان متخلف با علم به اینکه جاده تحت سلطه آنان است اقدام به رفتارهای پرخطر می کنند و بعضا شاهدیم که در شب با سبقت های غیرمجاز و زدن نور بالا در چشم راننده خودرو جلویی و استفاده از بوق های گوش خراش خودروهای سواری را از جاده به بیرون منحرف می کنند. در حالیکه با توجه به این مسائل دقت و مسئولیت پذیری مسئولان انتظامی و پلیس راهور باید در شب افزایش یابد و با ماموران متخلف انتظامی که بعضا بر تخلفات رانندگان به هر دلیلی چشم پوشی می کنند نیز برخورد قاطع صورت گیرد تا کسانی که مسئولیت جان سرنشینان بی گناه را بر عهده دارند با دقت و مسئولیت بیشتری انجام وظیفه کنند.
حادثه تلخ گردنه "لای رز " نی ریز از آن سو تلخ تر از بقیه سوانح جاده ای در افکار عمومی حک شد که جانباختگان آن حادثه از سربازان و جوانان آینده ساز مملکت و نور چشمی های خانواده های چشم انتظار بودند که مدت ها از خانه و کاشانه دور بودند و اکنون با پایان دوره آموزش با دلی خوش قصد عزیمت به کانون گرم خانواده را داشتند که متاسفانه سفر آنها نیمه تمام ماند. سربازانی که قرار بود حافظ جان و مال و ناموس ما باشند اکنون در پی بی کفایتی تمام مسئولان و مقصران این حادثه، در زیر خاک خواهند خفت.
افکار عمومی و نخبگان و کارشناسان باید این مطالبه را از مسئولان مربوطه داشته باشند که باید جوابگوی هزینه های دستگاه های زیر مجموعه خود باشند و برای مردم به عنوان صاحبان انقلاب توضیح دهند که چرا بعد از این همه سال و صرف هزینه های کلان چرا باید شاهد وقوع این حوادث تلخ و ناگوار باشیم. مردم باید مطلع باشند که چرا سازمان های تخصصی رفاهی و خدمات رسان به جای خدمت رسانی به مردم، باید در گیر و دار منافع حزبی و سیاسی باشند و با نگاه سیاسی و حزبی با جان و مال و زندگی مردم بازی کنند، صرف ابراز همدردی هیچ باری از دوش خانواده های داغ دیده کم نخواهد کرد و باید با برنامه ریزی و تلاش مستمر و احساس مسئولیت در حیطه وظایف سازمانی جلوی تکرار این حوادث گرفته شود تا شکاف بین مردم و دولت افزایش پیدا نکند.
سهل انگاری پلیس راهور در برخورد با خودروها در شبها بیشتر مشهود است، سرعت بیش از حد مجاز و تخلفات رانندگی کامیون ها و اتوبوس ها معمولا در شب افزایش می یابد و رانندگان متخلف با علم به اینکه جاده تحت سلطه آنان است اقدام به رفتارهای پرخطر می کنند و بعضا شاهدیم که در شب با سبقت های غیرمجاز و زدن نور بالا در چشم راننده خودرو جلویی و استفاده از بوق های گوش خراش خودروهای سواری را از جاده به بیرون منحرف می کنند. در حالیکه با توجه به این مسائل دقت و مسئولیت پذیری مسئولان انتظامی و پلیس راهور باید در شب افزایش یابد و با ماموران متخلف انتظامی که بعضا بر تخلفات رانندگان به هر دلیلی چشم پوشی می کنند نیز برخورد قاطع صورت گیرد تا کسانی که مسئولیت جان سرنشینان بی گناه را بر عهده دارند با دقت و مسئولیت بیشتری انجام وظیفه کنند.
حادثه تلخ گردنه "لای رز " نی ریز از آن سو تلخ تر از بقیه سوانح جاده ای در افکار عمومی حک شد که جانباختگان آن حادثه از سربازان و جوانان آینده ساز مملکت و نور چشمی های خانواده های چشم انتظار بودند که مدت ها از خانه و کاشانه دور بودند و اکنون با پایان دوره آموزش با دلی خوش قصد عزیمت به کانون گرم خانواده را داشتند که متاسفانه سفر آنها نیمه تمام ماند. سربازانی که قرار بود حافظ جان و مال و ناموس ما باشند اکنون در پی بی کفایتی تمام مسئولان و مقصران این حادثه، در زیر خاک خواهند خفت.
افکار عمومی و نخبگان و کارشناسان باید این مطالبه را از مسئولان مربوطه داشته باشند که باید جوابگوی هزینه های دستگاه های زیر مجموعه خود باشند و برای مردم به عنوان صاحبان انقلاب توضیح دهند که چرا بعد از این همه سال و صرف هزینه های کلان چرا باید شاهد وقوع این حوادث تلخ و ناگوار باشیم. مردم باید مطلع باشند که چرا سازمان های تخصصی رفاهی و خدمات رسان به جای خدمت رسانی به مردم، باید در گیر و دار منافع حزبی و سیاسی باشند و با نگاه سیاسی و حزبی با جان و مال و زندگی مردم بازی کنند، صرف ابراز همدردی هیچ باری از دوش خانواده های داغ دیده کم نخواهد کرد و باید با برنامه ریزی و تلاش مستمر و احساس مسئولیت در حیطه وظایف سازمانی جلوی تکرار این حوادث گرفته شود تا شکاف بین مردم و دولت افزایش پیدا نکند.
هر چند که بی تفاوتی دولت به خدمت رسانی به مردم و رسیدگی به مشکلات و دغدغه آن ها آرزویی دست نیافتی است.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
نظرات بینندگان
متاسفانه آقایون فکر پر کردن جیب خودشون هستندو بی خیال مردم.میگن ما باره خودمونو ببندیم وبی خیال مردم. اما همین آقایون نمیدونن اون دنیا چطور میخواهند جواب این جوانان از دست رفته وخانواده هاشون رو بدهند. امیدوارم خدا جواب همه ی کاستی هایی که این دولت در حق مردم میکنه را بدهد.
یا علی
یا علی
آخرین اخبار
