تفکیک کتابهای کتابخانه ملی اقدام درخشان مولاوردی/ سطح توقع زنان نخبه بیش از یک تالار است
این مراسم که در روز 30 فروردین ماه، مصادف با سخنرانی رهبر معظم انقلاب در جمع بانوان نخبه در سال 1393 و صدور فرمان تاسیس نهاد فراقوه ای زنان بود، صورت گرفت.
بیشتر از آنچه مطالبه زنان در حوزه های مختلف مدنظر باشد، تصور می‌شد که در این روز مهم در حوزه تخصصی زنان و در سطح نخبگان، معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری اقدامی قابل توجه انجام دهد، در حالیکه این توقع برآورده نشد!
معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده در اردیبهشت سال 94(یک سال قبل) از موافقت با اختصاص تالاری برای منابع تخصصی زنان در کتابخانه ملی در تفاهم‌نامه‌ای که بین معاونت امور زنان و خانواده با سازمان ملی اسناد به امضاء رسید، خبر داده بود.
مولاوردی ابراز امیدواری کرده بود که افتتاح این تالار، مقدمه‌ای برای جمع‌آوری اسناد و مدارک مربوط به زنان و خانواده در سراسر کشور و همچنین استفاده از ظرفیت‌های پژوهشی موجود باشد.
این تالار در جهت اهداف مندرج در سند چشم انداز 20 ساله نظام و مطابق با تفاهم‌نامه کتابخانه ملی در چارچوب ماده 230 قانون برنامه پنجم توسعه بود.
پس از یک سال این تالار به گفته رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، سیدرضا صالحی امیری، با نام «کتابخانه تخصصی زنان» و حدود 13 هزار جلد کتاب در حوزه زنان گردآوری شد. (31 فروردین95 در گفتگو با ایبنا)
اما «کتابخانه تخصصی زنان» که در هیاهوی رسانه‌های تبلیغاتی افتتاح شد، در حقیقت چه بود؟ بخشی از کتابخانه ملی و تالاری در کنار دیگر تالارهای کتابخانه ملی، همچون تالار کتاب کودک و کتاب علوم و فنون!!
شهیندخت مولاوردی، معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده در مراسم نکوداشت بانو منیرگرجی، با اشاره‌ی دوباره به امضای این تفاهم نامه با رئیس کتابخانه ملی در زمینه ایجاد این کتابخانه(!) از صالحی برای عمل به وعده‌اش سپاسگزاری کرد در حالیکه بزرگترین زحمت وی در تجهیز این کتابخانه، به گفته خودش(در مصاحبه با خبرنگاران) جمع آوری کتابهای پرمراجعه، به این تالار است.
هرچند که به گفته صالحی قرار است تعداد کتابهای این کتابخانه به سه میلیون جلد هم برسد اما همین 13 هزار جلد فعلی کتابخانه هم بدون تقسیم بندی مشخص در قفسه‌ها قرار گرفته و در نگاه اول هم ایراد بزرگ کتابخانه تخصصی! مشهود است.
به گفته صالحی، اقدام جالب! دیگر کتابخانه ملی، انتقال همه کتابهای جدید مربوط به حوزه زنان به این تالار است، آیا با چنین اقدامی و منحصر کردن کتابهای حوزه زنان به این تالار، تحقیق و پژوهش در سایر حوزه ها محدود نمی‌شود؟! به طور مثال اگر کسی بخواهد در زمینه تاریخ مطالعه کند، باید کتابهای تاریخی را در یک جا و کتاب های تاریخی حوزه زنان را در این تالار مطالعه کند؟
علی رغم تبلیغات گسترده در بازگشایی این کتابخانه، صالحی‌امیری استفاده از این کتابخانه را به بانوان پژوهشگری که از سوی معاونت امور زنان و خانواده معرفی شوند، محدود کرده است، به عبارت دیگر اگر پژوهشگر آزادی بخواهد از این منابع استفاده کند دو راه بیشتر ندارد یا از هفت خان رستم در کتابخانه‌ای با نام ملی، که در واقع محدود به افراد دارای تحصیلات خاص(فوق لیسانس به بالا و در حوزه نیز سطح 3 به بالا همراه با دادن هزینه‌های مختلف برای استفاده از حق عضویت از آن است) باید عبور کند و یا اینکه از معاونت امور زنان ریاست جمهوری معرفی نامه ببرد!
به نظر می‌رسد مهمترین دستاورد مولاوردی در تفاهم نامه با کتابخانه ملی و تالار زنان همین ارسال نامه تایید پژوهشگر به کتابخانه باشد.
نکته دیگری که قابل توجه است، رسانه‌ای شدن افتتاح این تالار و دعوت بیش از 500 زن نخبه برای افتتاح آن است، در حالیکه این تالار شاید بتوان به جرات گفت سومین کتابخانه(!) در سطح کشور است و بسیار پیشتر کتابخانه مرکز تحقیقات زن و خانواده بدون امضای هیچ تفاهم نامه‌ای در سال 1393، با 14هزار جلد کتاب افتتاح شده بود و همچنین کتابخانه تخصصی زن در خود معاونت امور زنان، زمانی که هنوز تبدیل به معاونت نشده بود! نیز با تعداد عظیمی از کتابهای تخصصی کار خود را آغاز کرده بود! اینها همه با نادیده گرفت فعالیت کتابخانه‌های تخصصی در پژوهشکده زنان در دانشگاه الزهرا(س)، تهران و کتابخانه شورای عالی زنان است.
در اینجا این سوال پیش می آید که در روز فرمان رهبر معظم انقلاب به تشکیل نهاد فراقوه ای زنان، نهایت سعی و تلاش معاونت امور زنان در حد افتتاح یک تالار آن هم پس از 1 سال از گذشت تفاهم نامه است؟
انتهای پیام/ز
