مصرف گرایی و تجمل بزرگترین آفت و سد راه تحقق اقتصاد مقاومتی

برای جامعه بلای بزرگی است که میل به مصرف روز به روز در آن زیاد شود و همه به بیشتر مصرف کردن، بیشتر خوردن، متوع تر خوردن، متنوع تر پوشیدن و دنبال مد و هر چیز تازه برای وسایل زندگی و تجملات آن رفتن تشویق شوند چه ثروت ها و پول هایی که در این راه ها هدر می رود و از مصرف شدن در جایی که موجب رضای خدا و رفع مشکلات جمعی از مردم است بازمی ماند.

یک روز عده ای غرب زده چشم های خود را بستند و گفتند ما باید همه چیز را از غرب بگیریم آن ها چه چیزی را از غرب گرفتند؟یکی از خصوصیات خوبی که اروپایی ها دارند خطرپذیری است منشأ عمده موفقیت های آن ها این بوده است.

آیا غرب زده های ما این را گرفتند و به ایران آورند؟ آیا ایرانی ها ریسک پذیر شدند؟ خصوصیت خوب دیگر آن ها عبارت از پشتکار و از کار نگریختن است آیا آنرا به ایران آوردند؟ بزرگترین و ماهرترین مکتشفان و دانشمندان غربی کسانی اند که سالهای متمادی با زندگی های سخت در اتاق خود نشستند و چیزی را کشف کردند انسان وقتی زندگی آنها را می خواند می بیند چگونه زندگی کردند.

آیا این روحیه تلاش خستگی ناپذیر فقط برای علم را به ایران آوردند؟ این ها بخش های خوب فرهنگ غربی بود این ها را نیاوردند پس چه چیزی آورند؟ اختلاط زن و مرد، عیاشی و پشت میز نشینی و ارزش کردن لذات وشهوات را آوردند!

رضاخان قلدر وقتی می خواست از غرب برای ما سوغات بیاورد اولین چیزی که آورد عبارت از لباس و رفع حجاب بود آن هم با زور و سرنیزه و همان قلدری قزافی خودش.

در بحث تجمل گرایی، به ویژه و در حکومت اسلامی نوک پیکان متوجه حاکمان و والیان کشور است حاکم جامعه باید از بعضی کارهای مشروع که به ظاهر، دنیادوستی، لذت گرایی، حب جاه و مقام و مانند آن خوانده می شود، پرهیز کند زیرا رفتار، کردار، طرز تفکر و زندگی او به خاطر موقعیت خاصی که در جامعه دارد، در نظر عموم به منزله معیاری برای خوبی و بدی رفتار به شمار می آید. به همین سبب، مردم از نوع خوراک، پوشاک، مسکن، اتومبیل و دیگر ظواهر زندگی او الگو می گیرند چه بسار روحیه دنیاطلبی و رفاه زدگی ریشه بسیاری از انحراف ها و ناهنجاری های فردی و اجتماعی است.

بازماندن از تولید در نتیجه تجمل گرایی و مصرف زدگی

تجمل گرایی، راه مصرف زدگی را هموار می کند و سرانجام، انگیزه تولید را از جامعه می گیردوقتی جامعه ای به اسراف و تجمل گرایی پرداخت و آزادانه و بدون کنترل به مصرف کننده صِرف تبدیل شد، به تدریج از قدرت تولید آن کاسته می شود؛ زیرا اگر منابع آن بیش از اندازه مصرف نمی شد، در اختیار نیروی تولید درمی آمد و در نتیجه، دستگاه ها و عوامل تولید افزایش می یافت. افزون بر آن، اندیشه ای که به مصرف گرایی خو کرد، اساسا از فکر و عمل تولید باز می ماند.

تجمل گرایی، راهی به سوی نابودی فرهنگی

استعمارگران برای فراهم کردن زمینه های سقوط ملت ایران و نابودی فرهنگ ایرانی، از ترویج تجمل گرایی به روش های گوناگون کمک گرفتند و از آنجا که دشمنان اسلام، راه وابسته کردن ایران را از طریق رواج تجمل گرایی در آن تجربه کرده اند، بار دیگر در عصر حاضر این نقشه را به کار گرفته اند تا نیروی جوان و سرمایه های عظیم کشور را به مدپرستی و تجمل گرایی سرگرم کنند، با این تفاوت که این بار تبلیغ می کنند محصولات خارجی بهتر است واگر نقاب مرغوبیت یا استحکام جنس خارجی به کنار زده شود، چهره زشت وابستگی و ذلت و سرانجام، نابودی فرهنگ ایرانی در پس آن به چشم می خورد.

تجمل گرایی و وابستگی

وسایل رفاهی غیرضروری، در مقایسه با دیگر تولیدات مورد نیاز جامعه، تولید یا واردات چشمگیرتری دارند. در نتیجه، در پاسخ به تقاضای مردم برای خرید این گونه وسایل، سرمایه و ارز ملی فراوانی از کشور خارج می شود و به سرمایه هایی که غرب به وسیله آنها بر ضد اسلام توطئه می کنند، افزوده می شود.

با توجه به صدمات و آسیبهایی که این فرهنگ به غلط جا افتاده در کشور دارد جامعه را به سوی نابودی می کشاند و ثروتها و منابع آن را تباه و کشور را در تمام ابعاد وابسته به بیگانگان می کند و لازم است که مسئولین با بسیج عمومی و هر چه زودتر برای کاهش تجمل و مصرف گرایی در میان خانواده ها فرهنگسازی و مردم را متوجه منبابع داخلی نمایند.