دعوتی متفاوت؛ عزاداران حسینی را مهمان سفره امام حسین می کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از ابرکوه، حاج عنایت عزیزی ساکن ابرکوه در گفتگویی از انگیزه خود در مورد دعوت متفاوت و دادن سفره نذری سخن گفت که شنیدنی است.
وی از گذشته ای تعریف نمود که هر کس قربانی که روز عاشورا جلوی هیئت عزاداری انجام می داد، و برای تهیه غذا جهت دعوت اقوام خود به منزل می برد و تعدادی عزاداران از غذای نذری محروم می ماندند، این امر، مرا بر این تصمیم واداشت که به اندازه وسع خود بتوانم سفره نذری بدهم به همین منظور در سال 1354 اولین سفره را در منزلی که در آن هم مراسم روضه خوانی امام حسین (ع) برگزار می شد با کمبودهای موجود سفره نذری در ظهر روز عاشورا انداخته شد و با وجود اینکه به مقدار 50 کیلو برنج طبخ شد و جمعیت هم اندک بود همه از این سفره با برکت استفاده کردند.
از کمبود امکانات برای دادن سفره نذری و کمبود جا برای عزاداران من در فکر فرو رفتم تا برای سال بعد محیطی بزرگتر و وسایلی بیشتر تهیه نمایم و چند روزی مانده بود به محرم از محل کار که به خانه برگشتم، دست خودم نبود حسابی دل گرفته بودم و بغض گلوی مرا فشار می داد همسرم به محض دیدن من از حال و روزم پرسید و من حرفی نزدم و اصرار ایشان که آیا با کسی دعوا کردم و نگرانی وی بغض من را شکست و با جاری شدن اشک ماجرا را برای همسرم تعریف کردم.
همسرم سریع پیشنهاد فروش قالی ارثیه خود را داد و گفت : از این پول هر مقدار که می شود وسایل بخرید، و من به بازار وکیل شیراز رفتم و 7 عدد قابلمه، 200 عدد بشقاب و قاشق و چنگال خریدم و عملا سال 1355 در محیطی بزرگتر و با وسایلی بیشتر و مجهز تر سفره نذری انجام شد. که 50 سال است که این روند ادامه دارد و عزاداران حسینی ظهر روز عاشورا مهمان سفره امام حسین (ع) هستند و از این طعام تبرک می جویند.
هر ساله به علت زیاد شدن جمعیت، امکانات بیشتری را به این مجموعه اضافه کردم و وسایل را در اتاقی که بنام امام حسین (ع) نامیده می شود قرار می دهم و هر سال اگر جمعیت اضافه شود من هم وسایل را اضافه می کنم.
از حاجی پرسیدم با وجود اینکه جمعیت زیاد است آیا شده کمبودی در پخش غذا برای مهمانان امام حسین (ع) بوجود آید؟!
حاجی با لحنی که همراه با تاکید بر این موضوع که آیا مگر ما صاحب این مجلس هستیم که ناراحت باشیم و یا استرس داشته باشیم که آیا غذا کم باشد یا نه؟! هرگز صاحب مجلس نمی گذارد غذا کم باشد و هر چه مهمان باشد سیر می شود.
از ادامه صحبت های حاجی میشه متوجه شد که گویا چند روزی همه عوامل که دست اندرکار این مراسم هستند مهمان امام حسین ( ع) هستند و هیچ منتی ندارند. و همه با اشتیاق و افتخار نوکری آقا می کند.
با هر یک از عوامل دست اندرکار صحبت کردم همه اشک ریختند و گفتند جانمان فدای امام حسین(ع). همه با شوق اینکه نوکری امام حسین (ع)،افتخار دنیوی و اخروی دارد زمان را نمی شناسندو شبانه روز هر یک مشغول انجام وظیفه هستند.
خانم ها مشغول شستن ظروف و پوست کردن سیب زمینی و ... هستند. شب عاشورا هیجانی دارد در آن مکان گویا برای عوامل خواب معنایی نداردو شب زنده داری و خواندن زیارت عاشورا و دایم صلوات فرستادن یک عادت است.
صبح عاشورا و صاحبخانه باید از عزاداران به رسم عادت دعوتی متفاوت انجام دهد. حاج عنایت با چشمانی پر از اشک و زمزمه وای حسین کشته شد کوچه پس کوچه هایی را طی می نماید تا بر سر راه عبور هیئت ها برسد و از کوچک و بزرگ برای خوردن نذری دعوت می نماید و به همه میگوید: ظهر تشریف بیاورید در خدمتتان هستیم. گویا همه می دانند آدرس مهامانخانه حسینی (ع) کجاست و دیدم کودکی گفت حاجی آدرس کجاست در حالی که ایشان از عزاداران دعوت می نمودند به آن کودک هم آدرس را نشان دادند.
ایشان جمعیت حدود 4000 نفری را دعوت نمودند و ظهر عاشورا عزاداران برای صرف ناهار وارد منزل میشدند و ایشان برعکس اینکه باید صاحبخانه جلو درب بایستد و خوش آمد بگوید حاجی در اتاقی با ریختن اشک نظاره گر ماجرا است و نظر به این دارد که امام حسین (ع) صاحب این مجلس است و خود مهمانان را دعوت بر خان نعمت الهی می نماید.
من شاهد بودم دسته دسته عزاداران هر کسی با همان لباس و حال پریشان بر سر سفره می نشستند و طعام صرف می کردند و تعدادی هم قابلمه برای غذا آورده و نذری را برای تبرک می بردند و با وجود این همه جمعیت غذا زیاد آمد.
از حاجی پرسیدم مراسم تمام شد چه حسی دارید؟! در دلم گفتم الان جوابی جز این نمی شنوم که خدا رو شکر تمام شد خیلی خسته شدیم.
باورم نمیشد که حاجی با ریختن اشک جواب داد خیلی زود گذشت من از فردا منتظر محرم بعدی هستم .
در پایان گفت این را بدانید که عشق به حسین توصیفی ندارد. برای امام حسین (ع) چه خدمت کنی و چه خدمت نکنی هر دو پاداش می گیری بخشش در این خاندان توصیفی ندارد.
السلام علیک یا ابا عبد الله الحسین (ع)

تحقیق و گزارش: حامد اکرمی