به گزارش خبرگزاری بسیج از کرج، خبرنگار بسیجی، الناز رحمت نژاد به مناسبت میلاد با سعادت حضرت زینب(س) در یادداشتی نوشت: وقارش به مادربزرگش خدیجه(س)می‌ماند،حیایش به مادرش فاطمه(س)، حرف زدن و فصاحتش به پدرش علی(ع)، صبرش به برادرش حسن(ع) و شجاعت و قوت قلبش به برادر دیگرش حسین(ع). انگار همه خانواده را جمع کرده باشند یک‌جا کنار هم. زینب کبری(س)، سومین فرزند حضرت امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) است که در روز پنجم جمادی الاول سال پنجم یا ششم هجری، در مدینه ی طیبه دیده به جهان گشود و پیامبر خدا(ص) نام《زینب》 را برای وی برگزید که معنایش《زینت پدر》 است. حضرت زینب(س) یکی از بافضيلت ترينِ زنان جهان، دارای جلالت شأن، منزلت والا، قوّت استدلال، برترى عقل، استوارى قلب، فصاحت زبان و بلاغت بيان، بانویی شجاع و با شهامت، سخنور و مفسر بود. حیات آن حضرت با صبر و شکیبایی و مقاومت در برابر مصائب فراوان همراه بود. منزلت و جايگاه ایشان در خاندان پیامبر بسیار رفیع است. خَبَرِ تولدِ نوزادِ عزیز، به گوشِ رسول خدا(ص) رسید. رسول خدا(ص) برایِ دیدارِ او به منزلِ دخترش فاطمه(س) آمد و به دخترِ خود فاطمه(س) فرمود:" دخترم، فاطمه جان، نوزادت را برایم بیاور تا او را ببینم". فاطمه(س) نوزادِ کوچکش را به سینه فشرد، بر گونه هایِ دوست داشتنیِ او بوسه زد، و آن گاه پدرِ بزرگوارَش داد. پیامبر(ص) فرزندِ دلبندِ زهرایِ عزیزش را در آغوش کشیده، صورتِ خود را به صورتِ او گذاشت و شروع به اشک ریختن کرد. فاطمه(س) ناگهان متوجه این صحنه شد و در حالی که شدیداً ناراحت بود از پدر پرسید:" پدرم، چرا گریه می کنی؟!" رسول خدا(ص) فرمود:" گریه ام به این علت است که پس از مرگِ من و تو، این دخترِ دوست داشتنیِ من سرنوشتِ غَمباری خواهد داشت، در نظرم مجسم گشت که او با چه مشکلاتِ دردناکی رو به رو می شود و چه مصیبت هایِ بزرگی را به خاطرِ رضایِ خداوند با آغوشِ باز استقبال می کند". در آن دقایقی که آرام اشک می ریخت و نَوه یِ عَزیزش را می بوسید، گاهی نیز چهره از رخسارِ او برداشته به چهره یِ معصومی که بعدها رسالتی بزرگ را عهده دار می گشت خیره خیره می نگریست و در همین جا بود که خطاب به دخترش فاطمه(س) فرمود:" ای پاره یِ تَنِ من و روشنیِ چَشمانَم، فاطمه جان، هر کسی که بر زینب و مصایبِ او بگرید ثَوابِ گریستنِ کسی را به او می دهند که بر دو برادرِ او حسن و حسین گریه کند". این بانوی بزرگ اسلام دارای ویژگی‌های بسیار برجسته و مهمی است که برخی از آنها گمشدۀ انسان امروز است و جامعه ی ما در چند محور می‌تواند از حضرت زینب(س) درس بیاموزد که نخستین محور، عبادت وی است که حتی در بحرانی‌ترین شرایط نیز ترک نشد. نقل شده که حضرت زینب(س) آنقدر به نماز شب عشق می‌ورزید که حتی در شب یازدهم محرم با همه سختی‌هایی که در روز عاشورا به او وارد شده بود، نماز شب خود را ترک نکرد. بنابراین تعبد و تحجد حضرت زینب(س) یکی از بارزترین ویژگی‌های این شخصیت بزرگوار است که برای مرد و زن می‌تواند الگو باشد. ویژگی دیگر حضرت زینب(س) شجاعت و شهامت وی است که در میان زنان این ویژگی زینب(س) بسیار شاخص و بارز بود. حضرت زینب(س) در مقام ایستادگی در برابر ظلم و ستم بسیار پایدار و استوار بود و تعداد زیاد دشمنان نتوانست او را از پیروی از ولایت منصرف کند. حضرت زینب(س) با استقامت و نشان دادن صبر بی‌بدیل در برابر دشمن در مسیری که امام حسین(ع) آغاز کرد، جریان کربلا را به یک مکتب جاوید و اثرگذار در تاریخ تبدیل کرد. حضرت زینب(س) با پیام‌رسانی واقعه عاشورا این واقعه را برای همیشه زنده نگه داشت و پیام شهیدان را به جامعه بشری منتقل کرد. اگر تلاش‌های حضرت زینب(س) برای پیام‌رسانی واقعه عاشورا نبود، شاید امروز ما اطلاعات بسیار کمی از واقعه عاشورا داشتیم و این آثار و برکات برای این حادثه اتفاق نمی‌افتاد."سِرِّ نِی در کربلا می ماند اگر زینب نبود، کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود"
