به گزارش سرویس خبری سازمان بسیج حقوق دانان خبرگزاری بسیج؛ دکتر مومنی راد عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در رابطه با اهانت رئیس جمهور فرانسه به ساحت مقدس نبی مکرم اسلام افزود :رئیس جمهور فرانسه با حمایت از توهین به پیامبر اعظم اسلام ص علاوه بر اینکه اسناد حقوق بشر را نقض کرده است ماده ۳۲ قانون آزادی مطبوعات فرانسه را نیز زیر پا گذاشته است
آزادی بیان در مجموعه اسناد حقوق بین الملل و حقوق بشر بدون حد و مرز نیست ازادی بیان در حقوق بین الملل موضوع مسئولیت ها و تکالیف است و محدودیت‌هایی را متحمل می شود.
همانگونه که دربالا اشاره شد بند ۳ ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی به صراحت توهین به مقدسات را ممنوع اعلام می کند در بند ۲ این ماده آزادی بیان را مستلزم تکالیف و مسئولیت های خاص بیان می کند تابع محدودیت‌های معین
می داند و آن را برای برای امور مهمی چون احترام به حقوق یا حیثیت دیگران حفظ امنیت یا نظم عمومی یا سلامت یا اخلاق عمومی لازم میداند
بند۲ ماده ۲۰ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز برای آزادی بیان محدودیت‌هایی را ذکر کرده است و مقرر داشته هرگونه تبلیغ برای جنگ به موجب قانون ممنوع است هرگونه دعوت و ترغیب به کینه و تنفر ملی یا نژادی یا مذهبی که باعث تحریک و خشونت گردد به موجب قانون ممنوع است.
ماده‌ی 20 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، حوزه‌های جدیدی از محدودیت بر آزادی بیان را معرفی میکند که هدف آن تا حدود زیادی با زمینه‌های محدودیت بر اساس بند 3 ماده‌ی 19 میثاق و سایر محدودیت‌های قانونی مشابه در دیگر اسناد حقوق بشری که معمولاً حول 3 محور نظم عمومی، اخلاق و آزادی‌های دیگران می‌باشد متفاوت است. بدین معنا که از یک سو تبلیغ علیه جنگ را ممنوع اعلام میکند و از سوی دیگر، در حمایت از اقشار آسیب‌پذیر، که هدف اظهارات تنفرآمیز قرار داشتند، دولت‌ها را مکلف میکند که علیه آزادی بیان به اقدامات ایجابی که همانا تصویب قوانین در محدودیت آزادی بیان است متوسل گردند لذا بسیاری از کشورها در قوانین خود در جهت حمایت از حقوق مذهبی دیگران یا حفاظت از نظم و اخلاق عمومی توهین بعدی آن را جرم انگاری کرده اند
مواد ۱۸ تا ۲۰ اعلامیه حقوق بشر به آزادی بیان و عقیده می‌پردازد و محدودیت‌های آن را در ماده ۲۹ بیان می کند علاوه بر آن بند اول ماده ۵ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی اجتماعی فرهنگی نیز به این موضوع اشاره دارد
مواد ۲ و ۳ قطعنامه شماره ۶۰/۱۵۰ مجمع عمومی سازمان ملل نگرانی خود را نسبت به تشدید حملات توهین آمیز به ادیان و اینکه اقلیت مسلمانان را بعد از وقایع ۱۱ سپتامبر به عنوان یک نژاد و مذهب معرفی کنند همچنین نگرانی عمیق خود را نسبت به برنامه هایی که گروه ها یا سازمان‌های افراطی در جهت توهین و افترا به مذاهب تعقیب می شود به ویژه هنگامی که این اقدامات به وسیله حکومت ها حمایت می گردد اعلام می دارد بر اساس اسناد حقوق بین الملل هرگونه تحریک مذهبی ایا عمل غیر قانونی علیه اشخاص و گروه ها به واسطه مذهب ممنوع است.همچنین قططعنامه های متعدد دیگری از مجمع عمومی به این موضوع اشاره دارد
همچنین قطعنامه های شماره ۴/۹ ونیز ۷/۱۹ شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز توهین را محکوم کرده است مواد ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ کنوانسیون حقوق کودک نیز به این موضوع اشاره دارد ماده ۴ کنوانسیون منع کلیه اشکال تبعیض نژادی نیز به این موضوع پرداخته است آن را رد کرده است.
حدود دو سال پیش دادگاه اروپایی حقوق بشر در تایید حکم یک دادگاه اتریشی تاکید کرد توهین به پیامبر اکرم اسلام ص در چهارچوب آزادی بیان قرار نمی گیرد این تصمیم دادگاه در واقع در تایید حکم یکی از دادگاه های محلی در اتریش علیه یک زن ۴۷ ساله شهروند این کشور اتخاذ شد که وی را به اتهام توهین به پیامبر اکرم ص در سال ۲۰۰۹ میلادی به پرداخت ۴۸۰ جریمه نقدی و هزینه های دادرسی محکوم کرده بود صادر شد
در رای دادگاه آمده است که دادگاه محلی در اتریش تعادل دقیقی میان حق زن مذکور در آزادی بیان و حق دیگران در حفاظت از احساسات مذهبی خود و محافظت از صلح مذهبی در اتریش برقرار کرده است و توهین به پیامبر عظیم الشأن اسلام در چارچوب حق برخورداری از آزادی بیان قرار نمی گیرد.
اجرای حقوق بشر متاسفانه در غرب دچار استاندارد دوگانه است فرانسه که خود را مهد ازادی وحقوق بشر میداند در موضوعات یکسان مواضع گوناگونی اتخاذ کرده است که به چند نمونه ان باختصار اشاره میشود :
1-درحالیکه دولت فرانسه انتشار و بازنشر کاریکاتورهای موهن علیه پیامبر اکرم ص توسط نشریه شارلی ابدو حمایت میکند و یا اقدام سخیف یک معلم را به عنوان آزادی بیان نام می برد که صدها فرانسوی به خاطر حجاب از مدارس و موسسات آموزشی و دانشگاههای فرانسه اخراج شده‌اند فرانسه از یک سو نمی‌تواند روسری دختران در مدارس را تحمل کند ولی اینگونه از توهین به مقدسات ادیان الهی به نام آزادی بیان دم می زند
دولتمردان فرانسوی سالهای سال با تبلیغات گسترده مسلمانان این کشور را مورد تحقیر و توهین قرار داده و شدیدترین محدودیت ها را برای مسلمانان اعمال نموده اند. و با تبلیغ خطر اسلام گرایی توسط رسانه های فرانسوی، ممنوعیت نشریات اسلامی، ممنوعیت احکام اسلامی خصوصا حجاب، معادل قرار دادن اسلام با افراطی گری، گسترش حملات نژادپرستانه علیه مسلمانان و...، دست به یک تبعیض مذهبی وسیع علیه مسلمانان زده اند.در این کشور دانش آموز یهودی با عرق چین و دانش آموزی مسیحی با صلیب به مدرسه می روند؛ اما دختران مسلمان با حجاب را از مدرسه اخراج می نمایند.
. دولتمردان فرانسوی به خوبی دریافته اند که احکام اسلام ذاتا دارای هویت سیاسی و اجتماعی است و برخلاف مسیحیت و یهودیت تحریف شده، قادر نیستند این هویت را از آن جدا نمایند. برای نمونه، حجاب صرفا روی سرانداختن پارچه ای بنام روسری یا چادر نیست بلکه در بطن آن یک چالش جدی نسبت به مبانی سکولاریسم وجود دارد؛ زیرا حجاب مظهر تقید زن به عفت،پاکدامنی و حیا است؛ و این مستلزم نفی اباحیگری، ولنگاری ، تجدد گرایی و در تضاد با لائیسیته است
2-فرانسه در حالی که توهین به پیامبر اکرم را آزادی بیان میداند نه تنها انکار هولوکاست را جرم میداند بلکه حتی اظهار نظر درباره این موضوع را منع میکند بالاتر از آن حتی تحقیق و بررسی در مورد هولوکاست را که حق ابتدایی هر پرسشگر و محققی است را ممنوع می کند و برای آن مجازات تعیین می نماید تعدادی از اندیشمندان و انسانهای آزاده همچون روژه گارودی روبر فوریسون ودیوید اروینگ در این رابطه محکوم شده اند
3-دنیا شاهد بود که دولت فرانسه چگونه با جلیقه زردها برخورد کرد و اعتراض هزاران هزار فرانسوی را که بیش از یکسال طول کشید منتقد سرمایه داری بودند به شدت سرکوب کرد بگونه ای که این اعتراضات دهها کشته و بیش از ۴۰۰۰ زخمی بر جای گذاشته است انجا اینگونه با مردم خویش برخورد میکند ولی از این سو توهین به برترین انسان عالم هستی را نماد آزادی بیان تلقی میکند
4-دولت فرانسه هم اکنون صدها نفر از اعضای سازمان منافقین را به عنوان پناهنده پذیرفته و از آنها حمایت می کند در حالیکه رای دیوان دادگستری بین‌المللی در پرونده پرو علیه کلمبیا صراحتا اعطای پناهندگی به تروریست‌ها را رد میکند و واین اقدام را ناقض حقوق بشر میداند.
گروهک تروریستی منافقین 17 هزار شهیدی که از رئیس‌جمهور تا کاسب ساده بین انها وجود دارد را به شهادت رسیده‌اند، یک سوال بزرگ در ذهن ایجاد میشود که چرا دولت فرانسه بخشی از خاک کشورش را برای پناه دادن، در اختیار این تروریست‌های فراری قرار داده است؟ در حالی که از جنایات انها بخوبی اگاه است.
5- شایسته است دولت فرانسه به جای حمایت از توهین به مقدسات به این سوال پاسخ بدهد که چرا سالهای سال در الجزایر میلیون ها انسان را قتل عام کرد سالهای سال در مقابل اراده یک ملت ایستاد و با وحشیگری میلیون ها انسان را به خاک و خون کشید
استعمار فرانسه طی ۱۲۳ سال (۱۸۳۰-۱۹۶۲) یعنی تا پیش از استقلال الجزایر نیمی از جمعیت کشور را در جریان «جنایاتی که مشمول مرور زمان نخواهد شد»، به قتل رساند
شمار قربانیان جنایات استعمار، بیش از پنج و نیم میلیون نفر بود و به بیان دیگر شامل نیمی از جمعیت آن زمان الجزایر شد.
6- همچنین دولت فرانسه باید بجای حمایت از توهین به مقدسات ادیان الهی در مورد نقشش در بزگترین نقض حقوق بشری تاریخ توضیح دهد نقش این کشور در نسل کشی روآندا در سال 1994 که از آن به عنوان بزرگترین قتل عام تاریخ بشریت یاد میشود، روشن است.
فرانسه 23 ژوئن به منظور تامین منطقه امن برای پناهجویان در جنوب غربی روآندا «عملیات تورکوآز» را آغاز کرد اما به جای جلوگیری از وقوع نسل‌کشی، تجهیزات نظامی و اطلاعات در اختیار دولت هوتو قرار داد.
افشای دروغ‌های فرانسه» به استناد گزارش‌های اداره کل امنیت خارجی این کشور اعلام کرد که فرانسه مقصر اصلی نسل کشی روآندا که منجر به کشتار 800 هزار توتسی به دست شبه نظامیان هوتو شد، است. پرونده‌های حقوقی بین المللی متعددی در این خصوص علیه فرانسه همچنان در جریان است.
اگر بخواهیم به موارد نقض حقوق بشر توسط کشوری که خود را سردمدار حقوق بشر می نامد اشاره بکنیم مثنوی هفتاد من کاغذ میشود
قطعا توهین به مقدسات ادیان الهی مغایر با حقوق بشر است حقوق بشری که هم اکنون ابزاری شده است در دست برخی دولتهای غربی تا بوسیله آن به منافع نامشروع خود برسند .
از سویی دیگر وحشت دولت های غربی از گسترش اسلام باعث شده است که آنها با حربه اسلام هراسی و اسلام ستیزی مستقیماً به جنگ مسلمانان بیایند و با تبلیغ اسلام تحریف شده به جنگ اسلام واقعی و اسلام ناب محمدی بپردازند در حالیکه با اراده خداوند اسلام بعنوان آخرین و کاملترین دین الهی قلب همه جهانیان را تسخیر خواهد کرد و حکومت عدل بدست مهدی موعود عج در دنیا تشکیل خواهد شد انسان ها عدالت واقعی را خواهند چشید.
دکتر احمد مومنی راد عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
