خبرهای داغ:
مادر شهید جاوید اثر مصیب پسرکلو از مینودشت شهیدی که حتی نامش هم برای خیلی ها آشنا نیست شهید جاویدالاثر مصیب پسرکلو سالهاست که مادرش چشم به راه اوست. مادرشهید 33 سال است که به انتظار یوسف گم گشته اش در کلبه ای محقر و نامناسب زندگی می کند سالهاست که کسی و یا نهادی از آن سراغ نگرفته است. شان شهید و شهادت این نیست که مادرش در این کلبه محقر زندگی کند.
کد خبر: ۹۱۸۸۸۴۲
|
۱۶ آبان ۱۳۹۸ - ۲۳:۰۱

به گزارش خبرگزاری بسیج گلستان ،اعضای جامعه در قبال خانواده شهید به خصوص مادر شهید بسیار مسئول هستند. شناخت، احترام به خانواده شهدا و خبر گیری از مشکلات آنان عین ثواب است. شهید مانند شمع می سوزد تا دیگران در پرتوی سوختنش آسایش یابند. اگر نبود سوختن شهید در مقابل ظلمت ها بشر ره به جایی نمی برد و این چنین است که شهید در اذهان ملت های مسلمان مفهومی مقدس است .

غربت و محرومیت این شهید و خانواده اش دل هر انسانی را می لرزاند

با مادر شهیدی آشنا شدیم که سال هاست در غربت تنهایی با یاد فرزندش نفس می کشد. مادر شهید جاوید اثر مصیب پسرکلو از مینودشت شهیدی که حتی نامش هم برای خیلی ها آشنا نیست شهید جاویدالاثر مصیب پسرکلو سالهاست که مادرش چشم به راه اوست. مادرشهید 33 سال است که به انتظار یوسف گم گشته اش در کلبه ای محقر و نامناسب زندگی می کند سالهاست که کسی و یا نهادی از آن سراغ نگرفته است. شان شهید و شهادت این نیست که مادرش در این کلبه محقر زندگی کند.

غربت ومحرومیت این شهید و خانواده اش دل هر انسانی را می لرزاند

اين شهيد جاويد الاثر به عنوان سرباز ارتش در جبهه هاي جنگ حق و باطل حضور يافت و در 21 فروردين سال 1365 در منطقه سومار در پاسداري از انقلاب و ميهن اسلامي توسط نيروهاي بعثي به درجه رفيع شهادت نائل گشت.

مصيب پسركلو متولد دهم تير 1345 در شهرستان مينودشت از پدري كشاورز و مادري خانه دار بود. غربت ومحرومیت این شهید خانواده اش دل هر انسانی را می لرزاند.

به کلبه محقرش رفتیم تا معاشرتی داشته باشیم و پای حرف های و غم های بیش از 30 ساله اش بنشنیم.

بانو تازه گل الیاسی 71 ساله و مادر 2 فرزند پسر و2 فرزند دختر، وقتی نگاهش می کنی درد سال ها تنهایی و انتظار را در چهره اش نمایان است صورتش ده برابر سالهای انتظارش چین و چروک گرفته ، او می گوید: مصیب پسر بزرگم بود و در اولیل انقلاب 12 سال بیشتر نداشت عضو بسیج بود و شب ها ی زیادی با دیگر دوستانش پاسداری از شهر را بعهده داشت. وقتی از تاریخ تولد فرزندش می پرسیم می گوید من سواد ندارم و شناسنامه اش را باید جستجو کنم با دیدن شناسنامه متوجه شدیم که شهید در دهم تير 1345 در شهرستان مينودشت به دنیا آمده است.

در ادامه گفتگو مادر شهید مصیب پسرکلو بیان کرد: مصیب در اوایل جنگ به عنوان بسیجی به جبهه می رفت. هنوز 18 سالش کامل نشده بود که بعنوان داوطلب خودش را به ارتش برای خدمت سربازی معرفی کرد.

وی می افزاید: فرزندم وقتی به جبهه برای خدمت سربازی رفت تا قبل شهادتش 6 ماهه از وی بی خبر بودیم تا اینکه گفتند شهید شده اما هرگز پیکرش برنگشت. پدرش بهمراه یکی از اقوام یک هفته در منطقه جنگی بویژه منطقه سومار برای یافتن پیکرش تلاش کرد اما بی نتیجه بود پدرش 10 سال است که وفات یافته و با رفتن پدرش من تنهاتر شده ام.

ما فرزندمان را برای رضای خدا دادیم پس گله نکن!!

مادر شهید جاویدالاثر مصیب پسرکلو گله مندی هایی دارد. وی می گوید: 33 سال هست که فرزندم شهید شده و من در این دواتاق کوچک با عروسم و پسرم و دو تا نوه پسریم زندگی می کنیم هیچ کس سراغی از ما نگرفته من دو دختر هم دارم که ازدواج کرداند البته یکی از دخترانم از همسرش جدا شده بخاطروضعیتی که داشتیم مجبور شد برای کار به تهران برود و الان هم در تهران کار می کند. هر بار به پدرش که زنده بود می گفتم مردم به من می گویند که چه خانواده شهیدی هستید که خانه درست و حسابی ندارید پدرش می گفت ما فرزندمان را برای رضای خدا دادیم پس گله نکن!!

این بانوی داغ دیده از بیکاری پسرش می گوید و می افزاید: تنها پسرم بیکار است و ما به سختی زندگی می کنیم حقوقی هم که بنیاد به حساب من می ریزد تا چند وقت پیش 500 هزار تومان بیشتر نبود به تازگی به 700 و دوماه هست که یک میلیون شده که با کسری بیمه و... به دستم 800 هزار تومان می رسد.

وی در ادامه صحبت هایش به مریضی قلبش اشاره دارد و توضیح می دهد که خرج داروهای قلبم و آنژو و... بالاست حتی داروها خارجی هستند و آزادحساب می شود حقوق من از خرج بیماری ام بیشتر نمی شود بارها تقاضا کردم به پسرم کاری بدید تا بتوانیم سختی کمتری بکشیم کسی جواب نداده است هر بار که میرویم با خستگی برمی گردیم چندین بار به جاهای مختلف مراجعه کردیم و من با چشم گریان برگشتم تنها بهانه ای که دارند این هست که پسر شما سواد ندارد آخر من مگر برای پسرم پست و میز و صندلی خواستم؟. به چشمان مادر که می نگریم چشمانش بارانیست .

من حاضرم حتی باغبانی، کارگری، آبدارچی، پاکبانی و... انجام دهم

از پسرش درباره سوادش پرسیدیم، وی گفت: من تا راهنمایی درس خوانده ام بخاطر اینکه تنها پسر خانواده بودم با پدرم نزدیک به یک هکتار زمینی که داشتیم کشاورزی می کردیم بعد فوت پدرم زمین ما از نیم هکتار هم کمتر شد چون ارث خواهرانم را دادم الان هم بیکار هستم من کار آنچنانی نخواستم من حاضرم حتی باغبانی، کارگری، آبدارچی، پاکبانی و... هر چی که باشد انجام دهم، زندگی با داشتن دو فرزند واقعا برایم سخت شده است این وضع زندگی ماست که در دو اتاق زندگی می کنیم دو ماه پیش فرماندار شهرمان سیدرضا طباطبایی رییس بنیاد شهید را برای دیدن ما آورد و با دیدن وضعیت ما اظهار تاسف کرد.

فرماندار از رییس بنیاد شهید قول گرفت تا برای ما خانه ای در شان مادر شهید بسازند. هم اکنون از طرف بنیاد شهید آمده اند بنیاد ساختمان 80 متری را زده اند اما نمی دانم تا کی طول خواهد کشید. حتی یکی از آنان از ما خواسته بود که این کلبه محقر را خراب کنیم تا آجرهایش را برای ساخت ساختمان جدید مصرف شود به نظر شما این عاقلانه هست که ما بریم مستاجر بشیم تا زمانی که ساختمان کامل شود. اجاره خانه مان را چطور بدهیم؟

آیا تمام دانش آموزان که در مدرسه شاهد تحصیل می کنند فرزند شهید هستند؟

عروس خانواده هم می گوید: من دو تا دختر دارم و پرستاری از مادر شهید که سالمند هست را هم بعهده دارم اگر غیر از این بود خودم کارگری می کردم تا وضع مالیمان بهتر شود.

وی در ادامه گله هایی هم داشت و افزود: برای ثبت نام دخترانم به مدرسه شاهد مراجعه کردم مدیر مدرسه گفت فرزندان شما دختر شهید که نیستند شما نمی توانید ثبت نام کنید سوال من این است آیا تمام دانش آموزان که در مدرسه شاهد تحصیل می کنند فرزند شهید هستند؟

زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا و تقدیر از خانواده های آنان، کمترین کاری است که می توان انجام داد

در احادیث چنین آمده است که خداوند شفاعت سه طبقه را در روز قیامت می پذیرد. که یکی از آنان شـهید است. این شفاعت، شفاعت هدایت است. این شهدا هستند که گروه، گروه مردم را از ظلمات و گمراهی نجات داده و به شاه راه روشن هدایت رسانده اند .

همه دلسوزان و خدمت گذاران اعم از معلمان، مخترعان، پزشکان و... بر بشریت حق دارند. اما هستند کسانی که حقی عظیم بر گردن حق داران جامعه داشته اند . آری این معلمان و... خود مدیون شهید هستند. زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا و تقدیر از خانواده های آنان، کمترین کاری است که می توان انجام داد.

گزارش از رقیه بشارت نیا

انتهاي پيام/

ارسال نظرات
پر بیننده ها