لزوم فعالیت و حضور بیشتر مشاوران درمانی در مراکز قضائی

به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،  ماجرای خودسوزی یک دختر که جنجال‌های سیاسی زیادی پشت سر آن به وجود آمد و خوراک خبری ضدانقلاب علیه کشورمان را سبب شد دارای ابعاد مختلفی است. اما اگر به عنوان یک ماجرای تلخ اجتماعی به بررسی این موضوع بپردازیم و در پی راه حلی برای عدم بروز این موارد تاسف بار باشیم، بایستی به علت وقوع و چرایی این رویداد توجه کنیم. دختری که خودسوزی کرد به گفته پدرش دارای مشکلات روحی و روانی بود و حتی طول درمان در این حوزه داشت. البته بدون در نظر گرفتن سخنان پدر این دختر نیز با توجه به اینکه خودکشی از نوع خودسوزی انجام شده است، خود به خود این نتیجه حاصل می شود که وی دارای مشکلات روحی و روانی بوده است.

دادگاه‌ها محیط هایی هستند که افراد با حضور در این مراکز به دنبال قضاوت و رسیدن به حق و حقوق خود هستند. لزوما این حق و حقوق هم مادی نیست و بسیاری برای رسیدن به عدالت و رسیدن به منافع معنوی خود در دادگاه ها حضور می یابند و اغلب این دو موضوع در یک پرونده وجود دارد. در بسیاری از موارد ناهنجاری که در جامعه اتفاق افتاده پای افراد را به دادگاه کشانده است. ناهنجاری که نشان از مشکلات روحی و روانی و بعضا تربیتی در افراد دارد که به جامعه کشیده شده و متاسفانه با اخلال اجتماعی و جرم همراه شده است. بنابراین دادگاه ها محیط مستعد مشکلات روحی، روانی و تربیتی است.

از سوی دیگر دادگاه به سبب اینکه دو سوی حق و باطل در آن وجود دارد یک مرکز تنش و برخورد است. افرادی که حضور در مراکز قضائی را تجربه کرده اند، شاهد نزاع و تنش های لفظی و بعضا فیزیکی میان دو سوی محاکمه بوده اند. بنا براین به نظر می رسد که در کنار دادگاه‌ها بایستی مراکز مشاوره و درمانی روانی مستقر باشند. بخصوص در دعاوی خانوادگی که ممکن است تنش روحی و روانی در یک خانواده سبب ایجاد مشکل و کشانده شدن ماجرا به دادگاه ها شده است.

درواقع ممکن است اصلا ماجرای تنش و دعوای برخی از افراد با مراجعه به این مراکز مشاوره به خوبی حل شود. البته این مراکز مشاوره در قوه قضائیه وجود دارد. خصوصا در مسائل مربوط به خانواده ها و مسئله طلاق این مراکز قضائی فعال هستند اما به نظر می رسد که این موضوع بایستی بیشتر از این موارد فعال باشد و آنرا در حوزه های دیگر تعمیم داد.

در بسیاری از این موارد یک مشکل روحی و روانی وجود دارد که مشاوران زبده و کارشناسان باسواد و با تجربه به راحتی می توانند آنرا حل و فصل کنند. همچنین مواردی خاص افراد بیشتر از اینکه به دادگاهی برای احقاق حقوق شان نیاز داشته باشند به گوش شنوایی برای شنیدن حرف هایشان نیاز دارند. این کار هم بیشتر از اینکه در دادگاه و مراکز قضائی قابل تحقق باشد در مراکز درمانی و روان پزشکی قابل حل است. درواقع این مراکز هستند که با حوصله و وقت کافی ساعت ها برای درمان این افراد وقت گذاشته و زمان دارند.

مراکز بهداشتی درمانی در موارد حادتر هم قطعا بهتر می توانند افراد را مدیریت کنند. ممکن است برای آرامش فردی در جایی نیاز به قرص و دارو و طول درمان باشد. درواقع اگر فردی مشکل روانی داشته باشد نباید وی را با انسان عادی اشتباه گرفت و همان رفتار را با وی انجام داد و از این نظر اتاق های آرامش روانی بایستی در کنار دادگاه‌ها تشکیل شود تا افراد با آرامش و کم شدن تنش های فکری و روحی شان به ادامه روند رسیدگی به پرونده شان اقدام کنند.

با این اوصاف به نظر می رسد بسیاری از پرونده ها در مسیری دیگری قابل حل باشند. البته مراکز و کارشناسان نیز بایستی بسیار زبده و با تجربه و باسواد باشند، تا بیشتر بر روی مشکلات مشکلی دیگری بوجود نیاید. هرچند که نبایستی انتظار داشت که همه مشکلات مراکز بهداشت درمانی روانی حل شود اما به نظر می رسد ابزارهای مختلفی برای اینکه مشکلات حل و فصل شود بایستی بکار برده شود. مانند یک جعبه ابزار که برای راه انداختن کارهای فنی از همه ابزار در آن استفاده می شود.