گزارشی از حضور والدین شهدا در گلزار شهدا؛
گلزار شهدای وادی رحمت تبریز سیاه‌پوش عزای حسین(ع) است و پدر و مادران، غریب کوچه‌هایی که عطر فرزندانشان را دارد.
به گزارش خبرگزاری بسیح از آذربایجان شرقی، پنجشنبه‌های گلزار شهدا، محفل کسانی است که غربت علی‌اکبر کربلا را دیدند و تا شهادت در جبهه‌ها ماندند و پدران و مادرانی که در دنیای سرد و ساکت این روزها، سرشار از ایستادگی و عزت هستند.
خنکای غروب گلزار مطهر شهدا و آخرین بارقه‌های خورشید و تلألؤ نور و رنگ پرچم مقدس کشور بر مزار شهیدان، حس و حالی سرشار از معنویت را در روح هر انسانی می‌دمد.
حاج محمدابراهیم غریبانی مقدم نژاد تنها و غریب کنار «علیرضا»یش نشسته، قدم‌هایم را تند‌تند می‌کنم، شاید دقیقه‌ای بیشتر در سایه این سرو استوار بنشینم. با همان چهره خندان همیشگی، صبورانه درد فراغ فرزند را تحمل می‌کند و با روی گشاده پذیرای میهمانان پسرش است.
لحظه‌ای بعد، مادر می‌رسد، امان از تجدیددیدار مادر و فرزند... پس از گذشت این‌همه سال از دل‌تنگی مادر به فرزند شهیدش ذره‌ای کم نشده؛ این را از نگاه حسرت‌بار این مادر شهید به سنگ مزار فرزندش به‌خوبی می‌توان دید. چنان با عشق برای پاک کردن غبار چهره علیرضا زانو می‌زند که گویا تمام دردهای سن و سال، پر کشیده و به آسمان رفته‌اند.
.jpg)
اینجا کربلایی دیگر است، کربلایی که عاشقان و یاران سیدالشهدا(ع) در محضر خداوند خلق کردند و فروغ شعله عشقش در دل جوانان غیور ایران اسلامی همچون علیرضاها روشن ماند؛ همین بود که صدها و هزاران چون او قدم در راه علی‌اکبر(ع) گذاشتند و در راه حفظ میهن، شهادت را به سید و سرور شهیدان امام حسین(ع) اقتدا کردند و آزاده ماندند. تا اسلام بماند، تا ایران بماند، تا عزت و شرف و آزادگی نمودی از جنس خون جوانان داشته باشد.
خوشا به حال آنان که پروازشان اسیر هیچ قفسی نشد و پر گشودند و تا آسمان بلند خدا، تا آغوش سیدالشهدا پر کشیدند و به قول خداوند در قرآن پیوستند؛ «وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ».
شهادت، راهی ابدی است به سوی دشت آرامش؛ فانی می‌دهی و باقی می‌گیری، جسم می‌دهی و جان می‌گیری، جان می‌دهی و جانان می‌گیری...
عباس پورحسن
خوشا به حال آنان که پروازشان اسیر هیچ قفسی نشد و پر گشودند و تا آسمان بلند خدا، تا آغوش سیدالشهدا پر کشیدند و به قول خداوند در قرآن پیوستند؛ «وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ».
شهادت، راهی ابدی است به سوی دشت آرامش؛ فانی می‌دهی و باقی می‌گیری، جسم می‌دهی و جان می‌گیری، جان می‌دهی و جانان می‌گیری...
عباس پورحسن
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
