آیا حادثه ی کربلا؛ تکرارشدنی است؟!

ازجمله: چراباید از تکرار حادثه ی کربلا جلوگیری کرد؟
تکرار حادثه ی کربلا با توجه به شرایط ومقتضیات زمان ما، به نفع مااست یا به ضر مااست؟
نگاه دشمنان اسلام واهل بیت علیهم السلام در این خصوص چیست؟ از تکرار آن خشنودند یا هراسان؟
برای پاسخ به این پرسش ها، ابتدا باید چند پیش فرض به عنوان مبانی مورد اتفاق یاد آوری گردد ،

تردیدی نیست، سنت های الهی نه تغییر پذیرند ونه قابل تبدیل! (به عبارت ساده وعامیانه؛ خدا عقد اخوت با هیچ کس وهیچ قومی نبسته است وب هیچ کسانی هم رابطه ی قوم وخویشی ندارد!! رابطه ی حبیب و محبوب ، عابد ومعبود ؛ با این متفاوت است ونباید مغالطه ای صورت پذیرد)

2)هیچ فردی وهیچ قومی ازدایره ی امتحان الهی خارج نیست!
۳)هدف متعالی خداوند حکیم از بیان وآشکار نمودن برخی حوادث برای درس آموزی وعبرت پذیری مباشران، هم نسلان وآیندگان است!
براین اساس همان گونه حقیقت وجودی آقا امام حسین علیه السلام مانع از حادثه ی کربلا نشد، اگر وجود نازنین امام عصر(عج) از پس پرده ی غیب آشکار شود وزمام حکومت اسلامی را بر عهده بگیرند از تکراروقوع حادثه‌ای مانند آنچه در سال 61هجری قمری در کربلا اتفاق افتاد، نخواهند گرفت!
واین دلیل محکمی است ، اولا چون زمین خدا هیچ گاه از حجت او خالی نمی شود و همواره شرایط برای ابتلاء امام وپیشوا ورهبر مسلمین به چنین امتحان وابتلائی فراهم است!

ثانیا" در این نوع امتحان وابتلاء خطر وتهدید متوجه امت است نه امام! زیرا امام به دلیل رابطه ی محکم با خدا وهدایت ربوبی، همواره مطیع محض اوامر الهی است واز انجام تکلیف تخطی نمی کند!

امت اگر دچارانحراف ، فساد و انحطاط شود، بصیرت نداشته باشد، گرفتار جریان های فاسد شده وبا آنان همراه گردد، از امام و ولی امر وحجت خدا پیروی نکنند وپشت او را خالی کنند؛ از هیچ ابتلاء وامتحانی مصون نخواهد بود!

تا اینجا تقریبا"به بخشی ازپرسش پاسخ داده شد، اما پاسخ سایر پرسش ها! با همه ی این اوصاف اگرچه امکان تکرار حادثه ی کربلا در هیچ عصری بعید وغیر ممکن نیست لیکن به نظر می رسد" در شرایط فعلی"به دلایلی که اجمالا" در ادامه بیان خواهد شد، امکان تکرار حادثه ی کربلا متصور نیست!
ره آورد ودستاورد منحصربفرد قیام امام حسین علیه السلام وحادثه ی کربلا به تنهایی برای جلوگیری ازتکرار حوادث مشابه" کافی"است ، زیرا اساسا"فلسفه ی قیام امام حسین(ع) این بود که اسلام وسیره ی جدش رسول الله (ص) وپدرش علی بن ابیطالب (ع) " باقی وزنده "بماند! (إنّی لم أخرج اشرا" ولا بطرا"ولا مفسدا" ولاظالما"، إنّماخرجت لطلب الاصلاح فی امّة جدّی، أرید ان آمربالمعروف وانهی عن المنکر وأسیربسیرةِجدّی وأبی) وبه قول شاعر شیعه ابوالحب حویزی: "إن کان دین محمّد لم یستقم إلّا بقتلی یاسیوف خذینی " وهمواره خون حسین (ع) گرمابخش قلوب همه‌ی شیعیان وهمه ی حرکت ها وقیام ها و مقاومت ها برای پاسداری وصیانت از دین محمد(ص) ومکتب اهل بیت علیهم السلام خواهدبود! (إنّ لِقتل الحسین حرارة فی قلوب المؤمنین لا تبرُدُ ابداً/رسول خدا(ص) :شهادت امام حسین (ع) یک داغ سوزانی است در دل مؤمنان که هرگز به سردی نمی گراید(ازبین نمیرود).
وهمیشه برای اولیاء دین وپیروان مکتب آل الله این الگو ومنش راهبردی وسرنوشت ساز موجود ومجسم است که درصورت تعدّی وتجاوز هر ظالمی وهر قدرتی، راهبرد مقابله راهبرد حسینی(ع) خواهد بود.
(من به شما عرض می کنم که امروز دشمن قادر نیست ، امروز به برکت ملت هوشیاری مثل ملت ایران وبه برکت انقلاب بزرگی مثل انقلاب اسلامي ايران، نه آمریکا ونه بزرگتر از آمریکا قادر نیستند حادثه ای مثل صلح امام حسن(ع) رابر دنیای اسلام تحمیل کنند

"این جا اگردشمن زیاد فشار بیاورد، حادثه ی کربلا اتفاق خواهد افتاد!" امام خامنه ای در دیداربا جوانان در مصلای بزرگ تهران)

و دشمنان اسلام وظالمان دوران نیز (بهتر از خود ما) می دانند که پاسخ تعدّی وتجاوز، تسلیم نیست بلکه تعدّی وتقابل است ازهمان جنس تقابل حسینی(ع) [فمن اعتدی علیکم فاعتدوا علیه بمثل مااعتدی علیکم... بقره/آیه 194-هرکه به شما تعدّی وستم کرد شماهم به مثل آن بر او تعدّی کنید....] وچه روشن وقاطع امام خمینی "ره" فرمود:"من به تمام دنیا با قاطعیت اعلام می کنم که اگر جهانخواران بخواهند در مقابل دین ما بایستند ما در مقابل همه ی دنیای آنان خواهیم ایستاد وتا نابودی تمام آنان ازپای نخواهیم نشست! یا همه آزاد میشویم و یا به آزادی بزرگتر که شهادت است می رسیم!صحیفه نور/ج20/ص325

بنابراین نه بی دلیل است که اولیاء الهی در مقابل هر ظالم ومتجاوز قدرتمندی وهر هتاک متحجری وهر فریب خورده ی خائن ویا غافلی کالجبل الراسخ می ایستند وبه کربلا وعاشورا متوجّه و متمسک میشوند، و نه بی دلیل است که اولیاءکفر وایادی آنان به محض آنکه حادثه ی کربلا را وارد محاسبات خود می کنند"تمام محاسبات ونقشه های" آنان را نقش بر آب می کند، ومستأصل ودرمانده می شوند!
به قلم حسین عمو زاده