به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج تبيين حقيقت قيام: قيام و مسافرت امام حسين از مکه به سوي کوفه،براي جنگ با بني اميه نبود، بلکه براي نهي از منکر، تغيير بدعت‌ها، اصلاح کار امت وآشکار ساختن حق و حقيقت بود.
نقش اول ـ همراه آوردن بانوان، نظر به اوضاع و احوال و عوامل طبيعي آن روز اين مطلب راتأييد مي‌کند که حرکت امام حسين از حجاز به سوي عراق به سبب دعوت‌نامه‌هايي بود که رجال بزرگ اهل کوفه به او نوشته بودند و خواستار سفر امام به کوفه بودند بر حسب وظيفة ديني به دستياري و تشريک مساعي اهل کوفه، احکام و حقايق اسلام را ترويج کنند. وجود بانوان در اين مسافرت حاکي از آن بود که حضرت، دعوت کوفيان را از صميم دل قبول کرده و با زن و فرزند به طرف آنها رهسپار گرديده است و خيال حيله و دورنگي و فرار در کار نبوده است. اين معني در تهييج اشخاصي که به وعده‌هاي خود وفا نکردند، اثر مهمي داشت.
نقش دوم ـ تعيين حد فداکاري در راه دين: طبق آيات و روايات مختلف، مسلمان در راه دين و حفظ آن بايد از مال و جان خويش بگذرد. امام حسين عملاً اين مطلب را به عموم مردم تعليم داد. براي اين که فطرت بشري طوري آفريده شده که در بيشتر وقت‌ها از جانبازي و کشته شدن خود چندان وحشتي ندارد، اما هنگامي که متوجه شد در صورت تسليم نشدن، زن و بچه‌اش گرفتار خواهند شد، در برابر دشمن تسليم مي گردد و اعتذارمي نمايد.
امام حسين در کربلا در شرايط سختي قرار گرفته بود. او و خانواده‌اش، با ياران کم ونبودن آب و آذوقه، در ميان سي هزار دشمن محاصره شده بودند. ناله و پريشاني خواهران و دخترانش او را متأثر مي‌سازد و مکرر از طرف دشمن به او تسليم شدن در برابر يزيد پيشنهاد مي‌شود. با اين همه تا آخرين لحظه، عزت و شهامت خود را حفظ کرد، به خواري و ننگ ، تن نداد و در برابر ستمکاران سر تسليم فرود نياورد.
روز عاشورا که به تدريج نشانه‌هاي گرفتاري بانوان ظاهر مي‌شد، آنان را به صبر دعوت مي‌کرد و به ثواب اجرهاي پروردگار اميدوارمي ساخت. امام حسين با اين رفتار وگفتار، ارزش و اهميت دين را بيان نمود و به تمامي مسلمانان درس دينداري داد.
نقش سوم ـ گريه و ناله: خاندان امام حسين در جاهاي مختلف و حساس طوري ناله و گريه نموده‌اند که حتي دشمنان را هم منقلب و متأثر ساخته‌اند. اين گريه‌ها آن روزمانند شعله سوزاني بود که بر خرمن هستي و کاخ‌هاي بيداد حکومت بني اميه مي‌افتاد ونابودش مي‌کرد. شهادت امام حسين و ياران وي با آن وضع رقت بار، آنقدر مردم را متاثرنمي‌کرد که ناله‌ها و گريه‌هاي بانوان، مردم را تحت تاثير قرار مي‌داد. ناله و گرية بانوان درروز عاشورا، مجلس ابن زياد و يزيد و ساير جاها پس از واقعه کربلا گوياي يک نسيم جان‌افزا و حيات بخشي بود که هر ساعت بر پيکره اين نهضت عظم مي‌دميد، بر افروخته‌تر مي‌کرد و درهمه جا آن را زنده نگه مي‌داشت و نمي‌گذاشت نفوذ بني اميه آن را از بين ببردوبي اثر نمايد. در شهر کوفه، شام، مدينه وبين راه‌ها با گريه‌ها و ناله‌هاي جان سوزخود، طوري شهادت و واقعة عاشورا را مجسم مي‌ساختند، گويا مردم‌آن واقعة اسف بار راديدند.
نقش چهارم ـ اسيري بانوان: موضوع اسيري آل پيامبر پس از کشتن عزيزانشان‌آ ن روز نظر تمامي مسلمانان کاري بود برخلاف منطق دين و قرآن، مخصوصاً با آن وضع‌رقت بار. شکنجه و فشاري که در کربلا در راه‌ها و در شهر شام به آنان روا داشتند. ديگربني اميه نتوانست روي اين عمل خلاف دين و قرآن خود، پرده‌پوشي کند در نتيجه،دشمني آنان با پيامبر و فرزندانش، قرآن و اسلام، جلوي چشم همه مردم آشکار شد. مسلمانان به تدريج حساب آنها را از اسلام و قرآن جدا کردند.
بانوان هم موضوع اسيري خود را با لحن انکار و اعتراض به کارهاي بني اميه درجاهاي متعدد ذکر مي‌نمودند و مردم را منقلب مي‌کردند. هنگامي‌که اهل شام از اهل‌بيت عصمت پرسيدند: شما کيستيد؟ سکينه دختر امام حسين(ع) فرمود: «ما اسيران آل محمد (ص)هستيم.»
در مجلس يزيد، فاطمه دختر امام حسين صدا زد: اي يزيد دختران رسول خدا اسير باشند؟
بر اثر اين سخن حاضران و خانوادة يزيد در پس پرده صدايشان به گريه بلند شد.
شکي نيست اين نوع تأثّرات براي اسيري آل پيامبر، خشم و نفرت مردم را برامويان برانگيخت و حکومت آنها را در نظر مردم منفور و متزلزل ساخت و آنچه در کربلا،در کوفه و در مسير شام به وقوع پيوست، سودمندترين تبليغ بر ضد بني اميه بود.
شيخ بهايي مي‌نويسد: هنگامي که زنان اسير وارد منزل شدند، زن‌هاي آل ابي‌سفيان با چشمان پر از اشک از آنان استقبال کردند و دست‌هاي آنان را بوسيدند و سه روزهمراه آنان به سوگواري پرداختند.
پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - پریا مشهدی
انتهای پیام/*
