دخترانی که از نخستین درس کلاس زنان عاشورایی، رد شده اند

به گزارش سرویس بسیج جامعه  زنان کشور خبرگزاری بسیج  فردا، نخستین روز از ماه محرم است. ماهی که در آن شیعیان در عزاداری شهادت امام حسین علیه السلام و یاران وفادارش نه تنها مشکی می پوشند بلکه چهره در و دیوار شهر را نیز با کتبه های سیاه و پرچم های عزا، در خور ماه حسینی می کنند.
آداب و آیین عزاداری را همه شیعیان از کودکی آموخته اند و به قولی عشق به امام حسین (ع) با شیر مادر در تار و پودمان، ریشه دوانده است. از آداب عزاداری یکی پوشیدن لباس مشکی است که نماد ظاهری فرد عزادار محسوب می شود و قطعا این یک نماد اگر لازم است اما کافی نیست! اگر به سیره ائمه اطهار علیهم السلام نگاه بندازیم، سبک و الگوی عزاداری مکتب جعفری را خواهیم شناخت.
روایات بسیاری داریم که دلالت بر اهتمام ائمه اطهار علیم السلام در برگزاری مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام دارد و حتی امام محمدباقر علیه السلام در وصیت خود مبلغی را برای برگزاری مراسم عزاداری جد خویش برای مدت ۱۰ سال قرار داد. همچنین ائمه اطهار علیهم السلام در روایات متعددی شیعه را بر گرستین برای امام حسین علیه السلام و برگزاری مجالس عزاداری خانگی تشویق و ترغیب می کردند.
از این رو بنابر گفته حجت الاسلام غلامحسن محرمی محقق و پژوهشگر حوزه پیشینیه عزاداری و شیوه ائمه اطهارعلیم السلام ؛ «عزاداری علاوه بر اینکه یکی از رسوم مهم شیعه می باشد، یکی از مهمترین عبادت دینی نیز محسوب می گردد و جنبه عبادی بودن آن ناشی از توصیه های معصومین و شارع مقدس نسبت به آن است، لذا می توان در عزاداری به قصد قربت آن عمل را انجام داد.»
توصیه ائمه اطهار علیهم السلام در عزاداری برای امام حسین علیه السلام بر سه وجه استوار است « نخست روایاتی که درباره ثواب گریستن و اشک ریختن بر امام حسین(ع) وارد شده است. دوم: روایاتی که درباره ثواب سرودن شعر و گریاندن مردم در مصیبت امام حسین(ع)وارد شده است و سوم: توصیه ائمه اطهار(ع) جهت برپا کردن مجلس عزای امام حسین(علیه السلام( در منازل شیعیان می‌باشد.»
د ر روایتی از امام صادق(علیه السلام) آمده است که به" مسمع بن عبدالملک" فرمود: «آیا [در خانه ات] مصیبت امام حسین(ع) را به یاد می آوری؟ گفتم: آری، فرمود: ناراحت می شوی، گفتم: آری به خدا سوگند، به طوری که خانواده ام اثر غم و اندوه را در من مشاهده می کنند و از خوردن امتناع می کنم، به طوری که آثار حزن در من ظاهر می‌شود، آن حضرت فرمود: خدا اشک چشم تو را رحمت کند. آگاه باش که تو از کسانی به حساب می آیی که در شادی ما شاد می شوند و در غم ما غمگین می‌گردند و به هنگام خوف ما خوفناک می گردند».».
در کنار مسلمانان شیعه به علی بن ابی طالب علیه السلام، جامعه مسلمین نیز باید در ایام محرم چهره ای عزادار داشته باشد. اهمیت این قضیه آنقدر بالاست که ائمه اطهار علیه السلام توصیه های زیادی در زمینه رویکرد اجتماعی عزاداری داشته اند:
به طور کلی ائمه اطهار(ع)به شیعیان سفارش می کردند که در روز عاشورا از کسب و کار دست بکشند و حالت غم و عزا به خود بگیرند; چنانکه امام رضا(ع) فرموده است: هر کس در روز عاشورا در برآوردن حوائج خود نکوشد، خدا در دنیا و آخرت حوائج او را برآورده می کند و هر کس روز عاشورا را روز اندوه و گریه خود قرار دهد، خدای تعالی روز قیامت را روز شادی و سرور او قرار می دهد و هر کس روز عاشورا را روز برکت (کسب و بدست آوردن پول) نماید و در این روز مالِ دنیا ذخیره کند، خدا برکت را از او بر می دارد».
اما متأسفانه با وجود « سبک عزاداری اسلامی برگرفته از سیره ائمه اطهار (ع)» شاهد برخی از هنجارشکنی های فردی و اجتماعی و حتی در نوحه سرایی در عزای امام حسین (ع) هستیم!. ابتدا در بحث فردی باید به « بدحجابی و بدپوششی و بدآرایشی» زنان و دخترانی اشاره کرد که بنابر رسم همراهی با مردان عزادار در کوچه و خیابان به جلوه گری و تبرج می پردازند. میزان استقبال از این نوع حضور غیراسلامی در محفل کسی که ثارالله شد تا اسلام حقیقی پاربرجا ماند، خود نوعی « ستمگری» است که با کمال تأسف با تبلغ و تهییج آرایشگاه ها و موزون های لباس در آماده سازی دختران و تهیه لباس های عزا هر ساله بروز و نمود بیشتری پیدا می کند.
این حرکت ضد فرهنگ عاشورای برخی از دختران و زنان در حقیقت بخاطر عدم تبیین درست فرهنگ عاشورایی و شناساندن زنان باحیای حاضر در صحنه عاشوراست. ضعفی که به عدم کارکرد درست « مبلغان دینی، نوحه سرایان، مداحان، محققان علوم انسانی در حوزه زنان و کم رنگ شدن محفل های زنانه عزاداری اهل بیت علیه السلام» بر می گردد.
محمدرضا سنگری، عاشوراپژوه و نویسنده کتاب آیینه‌داران آفتاب که مطالب مستند، با ارزش و مهمی را درباره رعایت عفاف و حجاب در عرصه کربلا توسط زنان و مردان عاشورایی دارد در این زمینه گفته است « در حرکت حضرت سیدالشهدا (ع) ۸۴ زن و دختر حضور دارند که نقش‌آفرین در طول حرکت، در صحنه و ماجراهای پس از آن هستند.
به گفته وی زنان عاشورای در آن واقعه مهم دینی – تاریخی نقش های چون « حمایتی و انگیزاننده برای جهاد و دفاع از امام حسین(ع)، مرتفع کردن نیازهایی درمانی، ‌تهیه غذا و .. » را بر عهده داشتند اما برعهده گرفتن این نقش ها آنها را از مسئله همهی که امام حسین(ع) نیز بر آن تأکید داشتند، غافل نکرد. این مسئله مهم « حفظ حریم‌ها و ارزش‌ها از جمله عفاف و حجاب است.»
اهمیت مسئله تا جایی است که در روایت داریم، امام حسین(ع) به زنان فرمودند: « چادرهایتان را محکم بر کمر گره بزنید تا در افت و خیز و فرار کردن و آتش زدن خیمه‌ها، حجاب‌ها را حفظ کنید.» آنچه این مسئله را از بعد زنانه خود خارج کرده و به مردان نیز تعمیم می دهد، عملی است که شخص امام سوم در لحظات آخر رفتن به میدان جنگ انجام دادند: « امام حسین (ع) در لحظه‌های آخری که در میان اهل خیمه خود بود، فرمود تا لباس کهن را برای ایشان بیاورند و بنابر روایت عتیق آن لباس دست بافته حضرت زهرا(س) بود یعنی قریب ۵۰ سال قدمت و کهنگی داشت. زیرا امام حسین(ع) برای حفظ حریم حجاب خود لباسی را طلب کردند که چشم حریص یزدیان به دنبال آن نباشد!. آن حضرت در بهبوبه جنگ و به شهادت رسیدن عزیزان و یاران وفدارش درس حیا، عفاف و حجاب را به مردان و زنان کاروان و شیعیان دادند: « ابتدا لباسی برای ایشان آوردند، چون تنگ بوده، ‌امام حسین (ع)فرمودند «این، لباس ذلت است.» چون آن لباس کوتاه و تنگ بود!
بعد از ظهر عاشورا حالا نوبت زنان و دختران حرم امام حسین علیه السلام است که در کنار رسانیدن پیام عاشورا، درس « حیا و عفاف و حجاب» را سر لوحه کلاس خود کنند. تاریخ گواهی می دهد که چگونه حضرت سکینه(س) در مجلس یزید نه برای سختی راه کربلا تا شام، نه برای کشته شدن پدر و برادران و نزدیکانش، نه برای گرسنگی و خستگی بلکه بخاطر حجاب و عفاف بر یزید، تاخت و فرمود: «آیا این عدالت است که زنان و دختران و کنیزکان تو در پس پرده عزت بشینند و تو دختران پیغمبر صلی‌الله علیه و آله را اسیر کنی و پرده حرمت آنان را بدری و آنان را بر پشت شتران از این شهر به آن شهر بدون سرپرست و محرمی بگردانی؟»
در تمام مسیر کربلا به شام که بدترین روزها را اسرای عاشورایی در شام گذراندن، کودکان، خردسالان، دختران و زنان، هیچ صدقه ای را قبول نمی کردند و از اطعام شدن، سیراب شدن حذر می کردند و می گفتند «اگر قصد کمک به ما را دارید، چادر و پارچه‌ای بیاورید تا خود را با آن بپوشانیم.» به این ترتیب ابتدا مردم پیمان شکن کوفه برای آن‌ها لباس و پارچه می‌آوردند. یعنی، از همان نزدیکی های صحنه کربلا زنان و دخترانی که چادرهای شان سوخته یا به یغما رفته بود، سعی در تأمین حجاب و عفاف خود داشتند!
و حال یک سؤال باقی می ماند که آیا برازنده است دختران شیعه کسانی که به قصد تقرب و همدردی با خاندان امام حسین علیه السلام در ماه محرم به تکایا و هیأت می روند اینگونه ظاهری مخالف اهل بیت علیه السلام داشته و نخستین درس زنان عاشورا یعنی داشتن حیا و حفظ عفاف و رعایت حجاب را نادیده بگیرند! .

پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس - میترا خسروبیک
انتهای پیام/*