ایوب آقاخانی در خصوص ویژگی‌ها و مختصات نمایش‌های رادیویی به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: من درباره نمایش‌هایی رادیویی اعتقاد دارم که ویژگی‌های ساختاری‌اش با ضرورت‌های رسانه رادیو بایستی کاملاً منطبق باشد. مثلاً نمی‌توانیم اگر با دوربین از یک اجرای صحنه‌ای فیلمبرداری کنیم آن را تلویزیونی و یا صرفاً نمایشی را فقط به دلیل اینکه از رادیو پخش می‌شود نمایش رادیویی بخوانیم. زیرا حتماً گونه‌های نمایشی به طریقه و تعریف ساخت و پدیدارشناسی رسانه‌ای‌شان برمی‌گردند. زیرا هرکدام از گونه‌های نمایشی ویژگی‌ها و کارکردهای خاص خودش را دارد.
وی با اشاره به اینکه تنها راه ارتباطی مخاطب با نمایش رادیویی همان صداست، افزود: در سینما، تئاتر و تلویزیون مخاطب به واسطه دیدن و شنیدن با اثر ارتباط برقرار می‌کند اما در نمایش رادیویی تنها پل ارتباطی همان صداست. به همین‌خاطر تخیل برای مخاطب نمایش رادیویی بسیار آزادتر و رهاتر اتفاق می‌افتد.
کارگردان رادیو و تئاتر با اشاره به اینکه سریال‌های تلویزیونی اساساً نمی‌توانند میزان تخیل‌انگیزی مخاطب را ارتقاء دهند، خاطرنشان کرد: باورم این است که نمایش رادیویی می‌تواند مرزهای باز نشده، اساساً تجربه نشده و نپیموده‌ای را در ارتباط با مخاطب ایجاد کند. به همین خاطر است که اعتقاد دارم سریال‌های تلویزیونی اساساً نمی‌توانند این کار را انجام دهند و همان حسِّ تخیل‌انگیزی را برای مخاطب ایجاد و میزان آن را ارتقاء دهند.
بیشتر بخوانید
وی درباره تفاوت میان سریال‌های تلویزیونی با نمایش‌های رادیویی، تأکید کرد: جالب است بدانید هر نمایش رادیویی را مثل نسخه‌ای به شنونده تجویز می‌کنیم و او تصویر نهایی‌اش را خودش می‌سازد. زیرا در نمایش رادیویی حتی تخیّل مخاطب را هم باید کارگردانی کرد. این هم یک تفاوت دیگر رادیو با تلویزیون و سینماست. در بسیاری از مواقع گفته‌ام که نمایشنامه رادیویی یک قرابت بیشتری با ادبیات داستانی دارد تا یک درام تلویزیونی و سینمایی!
