به گزارش خبرگزاری بسیج،
وی در ادامه با بیان اینکه حسین آهی بسیار متواضع و فروتن بود، ابراز داشت: مرحوم آهی اهل اندیشه و ذوق بود. علاقه‌اش به ادبیات و شعر به جایی رسید که کم کم آثار او در مطبوعات منتشر شد، اما از همان دوران هم نوع رفتار و کردارش با سایر شعرا متفاوت بود.
عبداللهی «حسین آهی» را با این جملات که «از یک حوالی دیگر بود» معرفی کرد و افزود: حسین آهی از مقوله دیگر بود. زمانی که به ۱۸ سالگی رسید در عروض و بدیع و بیان سرآمد شد. شعر را به خوبی می‌شناخت و در عروض ـ که شاید بسیاری از شعرا به آن آگاه نبودند ـ سرآمد شد. او از جنس دیگری بود، حتی نوع رفتار و منشش هم متفاوت بود.
به گفته این شاعر، حسین آهی در تصحیح متون سرآمد بود و اشراف فراوانی به مباحث ادبی داشت. او حتی شعر کمتر می‌سرود، اما به بحث‌های ادبی اشراف عجیبی داشت. او در ۲۴ سالگی به وفور شعر داشت که اشعار متفاوت او باید همگی در یک مجموعه منتشر شود.
وی ادامه داد: مرحوم آهی اغلب به نقد آثار می‌‌پرداخت و اندیشه او اندیشه معاصر بود. عرفانش به سهروردی و عطار نزدیک بود و از دوران جوانی ساکن کوی عرفان، ادب و فرهنگ بود و تا انتهای عمر این منش را حفظ کرد.
عبداللهی بیان داشت: «حسین آهی» دست به خیر بود. شاید کسی متوجه نمی‌شد، اما بسیار به مردم کمک می‌کرد، او به راستی از جنس دیگری بود. این دست اخلاقیات او بود که موجب شد او را همیشه متفاوت ببینم.
وی در خاتمه بیان کرد: اغلب آثار مرحوم آهی در مطبوعات منتشر می‌شد. او علاقه بسیار به استاد شفیعی کدکنی داشت و این علاقه از دوران جوانی در مرحوم آهی دیده می‌شد. دیدیم که استاد شفیعی نیز در روز تشییع مرحوم آهی برای خداحافظی با او آمده بود و در گوشه‌ای آرام می‌گریست. این مسایل باید برای جوان‌ترها نیز درس آموز باشد. جوان‌ها باید شرح احوال بزرگان را بخوانند و سراغ پیشکسوتان بروند؛ چرا که بسیاری از آنها در بستر بیماری هستند.
