سینمای ایران برای رشد و توسعه همه‌جانبه و راه‌یابی به بازارهای صادراتی نیازمند فیلمنامه و کارگردانی قوی و توجه به همه استعدادهایی است که در اقصی‌نقاط این مملکت وجود دارند؛ با باندبازی و فامیل‌بازی نمی‌توان وارد بازارهای صادراتی دنیا شد. بازارهای صادراتی فیلم دنیا طالب هنر ناب سینمای ایران هستند.
کد خبر: ۹۱۶۱۶۸۹
|
۱۲ مرداد ۱۳۹۸ - ۰۸:۰۹

به گزارش خبرگزاری بسیج وبه نقل ازگروه هنر و ادبیات فرهنگ سدیدـ اکبر صفرزاده: صنعتی که صادرات نداشته باشد به طور حتم محکوم به شکست و زوال است و صنعت سینما که از تمامی قواعد تجاری و اقتصادی مدرن دنیا پیروی می‌کند نیز از این قاعده جدا نیست.

 

سینمای هالیوود تقریباً یکصد سال است که با محور قرار دادن صادرات فعالیت می‌کند و برای رشد و توسعه این مهم پدیده‌ای مانند سوپراستار، کارگردان مولف و مشهور را تا جایی که توانسته و قدرت داشته بسط و گسترش داده است. امروزه بازیگرانی مانند تام هنکس یا تام کروز یا کارگردان‌هایی مانند اسپیلبرگ را تقریباً تمامی سینمادوستان دنیا می‌شناسند. این شناخت و آگاهی تقریبی تمامی سینمادوستان دنیا از بازیگران و کارگردانان سینمای هالیوود نشان دهنده این امر مهم است که هالیوود امور مربوط به رشد و توسعه صادرات فیلم را به خوبی انجام داده است.

 

الزام تهیه کننده‌های سینمای هالیوود بر رعایت استانداردهای صادراتی تا بدانجا پیش رفته که حتی فیلم‌های ارزان قیمت و بدون سوپراستار این سینما نیز قواعد و اصول صادرات و استانداردهای بازارهای بین‌المللی را تا جایی که می‌توانند رعایت می‌کنند. بسیاری از فیلم‌های ارزان سینمای هالیوود که راهی بازارهای بین‌المللی می‌شوند بازیگران شناخته شده‌ای ندارند اما فیلم‌نامه و کارگردانی این فیلم‌ها به حدی قوی است که بیننده را ازابتدا تا انتها پای فیلم می‌نشاند.

 

سینمای ایران تقریبا فاقد سوپراستاراست. تقریبا هیچ بازیگری در سینمای ایران وجود ندارد که مرزهای بین‌المللی را درنوردیده و آنسوی آب‌ها اعتباری را از آن خود کرده باشد. بازیگران سینمای ایران اغلب در داخل کشور کاربرد دارند و تقریبا می‌توان گفت در کشورهای همسایه نیز جایگاهی برای آنها تعریف نشده است.

 

برخی بازیگران سینمای ایران که در فضای مجازی حضور دارند تقریبا هیچ دنبال کننده بین‌المللی ندارند و اکثر دنبال کننده‌های آنها وطنی هستند. با توجه به نکات فوق می‌توان به این نتیجه رسید که اگر قرار باشد یک فیلم صادراتی در ایران تولید شود بودن یا نبودن بسیاری از بازیگران مطرح موجود هیچ کمکی به فروش بین‌المللی آن نمی‌کند و اساساً هیچ نیازی نیست بابت حضور آنها در فیلم‌های صادراتی دستمزدهای آنچنانی پرداخت کرد. برای تولید فیلم‌های صادراتی می‌توان از بازیگران تئاتر استفاده کرد؛ چرا که سینمای امروز دنیا بر پایه فیلمنامه و کارگردانی قوی استوار است.

 

سینمای ایران در وضعیت آرمانی خود می‌تواند با محور قرار دادن صادرات، از تمرکزگرایی در تهران دست بردارد و تمامی ظرفیت‌های کشور در حوزه بازیگری، فیلمنامه و کارگرانی را به کار گیرد.

 

اگر محوریت سینمای ایران صادرات باشد می‌توان این فیلم را در هر شهر یا استانی از کشور و با استفاده از نیروهای همان شهر یا استان تولید و راهی بازارها یا جشنواره‌های سینمایی معتبر دنیا کرد. مهمترین فیلم‌های ایرانی که تاکنون توانسته‌اند جشنواره‌ها و برخی بازارهای دنیا را از آن خود کنند اغلب دارای بازیگران ناشناخته بوده‌اند؛ فیلم‌هایی مانند بچه‌های آسمان، مهاجر، دیده بان، باشو غریبه‌ای کوچک، رنگ خدا، زیر نور ماه، خانه دوست کجاست، دونده و...

 

دستمزدهایی که امروزه برخی بازیگران و سوپراستارهای سینمای هالیوود دریافت می‌کنند کاملاً درست و بجا است چون این بازیگران به مدد تبلیغات رسانه‌ای هالیوود به چهره‌هایی جهانی تبدیل شده و با حضور در هر پروژه سینمایی موفقیت مالی و صادرات آن فیلم را تضمین می‌کنند اما دستمزدهای بالایی که برخی بازیگران سینمای ایران دریافت می‌کنند برای چیست؟ حضور این بازیگران در فیلم چه کمکی به صادرات فیلم می‌کند؟ در کدام کشور خارجی این بازیگران را می‌شناسند و حاضر هستند برای دیدن آن‌ها پول پرداخت کنند؟ برای تماشاگر خارجی چه فرقی است بین استارهای سینمای ایران و یک بازیگر تئاتر؟

 

اگر رویکرد سینمای ایران صنعتی و صادراتی باشد می‌توان امیدوار بود که تمرکزگرایی سینمای ایران در تهران به تدریج از بین برود و هنرمندان ناب و گمنامی که در اقصی نقاط این مملکت هستند بسیار بهتر و بیشتر دیده شوند.

 

سینمای ایران برای رشد و توسعه همه جانبه و راه‌یابی به بازارهای صادراتی نیازمند فیلمنامه و کارگردانی قوی و توجه به همه استعدادهایی است که در اقصی نقاط این مملکت وجود دارند؛ با باند بازی و فامیل بازی نمی‌توان وارد بازارهای صادراتی دنیا شد. بازارهای صادراتی فیلم دنیا طالب هنرناب است نه آقازاده‌ها و خاله‌زاده‌ها.

 

خوشبختانه طی سالهای اخیر و با رشد و توسعه علم و تکنولوژی و فن آوری امکان تولید فیلم در همه استانها و شهرهای ایران به وجود آمده و می‌توان با اجرای سیاست‌های درست و نگاه به تمامی استانهای کشور و حمایت از آنها بسترهای لازم برای تولید فیلم‌هایی که نماینده همه استعدادهای موجود در ایران باشند را فراهم کرد.

 

اگر سیاست های وزارت ارشاد به سمت حمایت همه جانبه از صادرات فیلم حرکت کند و این مهم را در اولویت تمامی امور سینمایی خود قرار دهد بدون شک سینمای ایران موفقیت‌های بیشماری را در بازارهای بین‌المللی از آن خود خواهد کرد.

ارسال نظرات