به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج، بسیج جامعه زنان در یادداشتی منتشر کرد:دهه شصتی ها؛ نسلی که خود را متفاوت از سایر دهه های می دانند چرا که آنها از نظر سبک زندگی، نوع بازی ها، خاطراتی دوران کودکی و حتی مدرسه رفتن با بچه های دهه هفتاد و دهه هشتاد تفاوت زیادی دارند.
این متفاوت بودن تا جایی است که در تعریف دهه شصتی بودن نیز مناقشاتی در بین متولدین دهه شصت و دهه پنجاه به وجود آمده است. افراد متولد دهه شصت فکر می کنند که چون در سال های ۶۰ تا ۶۹ متولد شده اند پس دهه شصتی محسوب می شوند و این در حالی است که متولدین اواخر نیمه دوم دهه پنجاه و نیمه اول دهه شصت +۲ بر این باور هستند که چون کودکی خود را در دهه شصت سپری کرده اند از نگاهی دیگر دهه شصتی محسوب می شوند. به واقع تعریف گروه دوم از دهه شصتی بودن – از منظر تفاوت در سبک زندگی و اتفاقات سیاسی و پدیده های اجتماعی و ارتباطات اجتماعی- درست تر و معقولانه تر است.
با توجه به تعریف گروه دوم از دهه شصتی بودن -یعنی گذراندن دوران کودکی در دهه شصت-! با نگاهی هر چند کوتاه می توان به چرایی تفاوت این گروه با سایر گروه های دیگر پی برد. دهه شصتی های مذکور جنگ تحمیلی و تأثیرگذاری آن بر اقتصاد و فرهنگ و حتی اجتماع را تجربه کرده اند، ورود سخت به دانشگاه و تحصیلاتی که تا کنون نتوانسته است شغل مناسبی را برای شان به ارمغان بیاورد، تأخیر در ازدواج و .. را تجربه کرده اند در حالی که متولدین سال های ۶۷ تا ۷۰ کمتر درگیر این دست مسائل می باشند.
امروزه نیز بحث چالش سالمندی این قشر بر سر زبان ها افتاده است! گویی همه کارها و رسیدگی به همه امور دهه شصتی ها انجام شده و چالش سالمندی این گروه که هنوز دوران جوانی را سپری می کنند؛ پیش روست و باید برای آن برنامه ریزی کرد.
این در حالی است که آمارها از مسائل مهم تری خبر می دهند که باید بیشتر مورد توجه و حل و فصل قرار بگیرد. مسائلی چون رسیدن به مرحله تجرد قطعی که بحث های زیادی جمعیت شناسی و جامعه شناسی را در بر داشته است. کاظمی پور جمعیت شناس در این زمینه می گوید: در رده سنی ۳۰ تا ۳۴ سال که مربوط به دختران متولد نیمه اول دهه ۶۰ هستند، هنوز ۶۴۵ هزار دختر مجرد وجود دارد که در میان آنها شانس ازدواج به حداقل رسیده است. در مجموع دختران ازدواج نکرده زیر ۵۰ سال به بیش از یک میلیون نفر می‌رسد. این ارقام نشان می‌دهد دخترانی که به سن تجرد قطعی رسیده‌اند شانس و فرصت ازدواج آنها به حداقل می‌رسد و بیش از یک میلیون نفر از دختران بالای ۳۵ سال به سن تجرد قطعی رسیده‌اند و فرصت ازدواج برای آنها به حداقل رسیده است.
مرکز آمار ایران نیز شش ماه گذشته اعلام کرد: «دهه شصتی‌ها با ۱۶ میلیون و ۸۰۲ هزار و ۴۶ نفر بیشترین سهم از جمعیت کشور را دارند و یک سوم مردهای دهه شصتی هنوز ازدواج نکرده‌اند.»
دهه شصتی ها تعریف شده در این گزارش ما همانگونه که از سن ازدواج شان گذشته است و در مرز ۴۰ سالگی یا دو – سه سالی بالاتر از آن هستند در حال گذر از سن باروری نیز می باشند در این باره برکاتی، مدیرکل دفتر سلامت جمعیت، خانواده و مدارس وزارت بهداشت فرودین امسال گفت که از سال ۹۵ به بعد میزان تولدهایمان در کشور سالانه ۴۰ هزار مورد کمتر شده است. همچنین درسال ۸۹ نزدیک به ۸۹۰ هزار ازدواج داشتیم که این عدد در سال ۹۶ به ۶۸۰ هزار ازدواج و هم‌اکنون به ۶۵۰ هزار ازدواج رسیده است.
به اعتقاد وی چالش دهه شصتی‌هایمان این است که دارند از سن باروری می‌گذرند. به‌عنوان مثال دختران متولد ۶۰ در آستانه ۳۸ و ۴۰ سالگی هستند و اگر شرایط مناسب برای ازدواج‌شان ایجاد نشود، از چرخه فرزندآوری خارج می‌شوند. باید توجه کرد که معضل اصلی ازدواج در کشور، مسائل فرهنگی است و امیدواریم این مشکل با کمک رسانه تقلیل پیدا کند. بعد از این موارد، درآمد و مسائل اقتصادی نیز نقش دارند.
مسئله بیکاری تؤامان با سختی های ورود به دانشگاه برای متولدین اواخر نیمه دوم سال پنجاه تا دهه اول سال شصت یکی دیگر از چالش های پیش روی دهه شصتی هاست .
فاطمه ذوالقدر نماینده مجلس شورای اسلامی در این باره می گوید: متولدین این سال‌ها به‌سختی وارد دانشگاه شدند و پس از اتمام تحصیل هم با معضل بیکاری روبه‌رو بوده و هستند. تحصیلات، پیدا کردن شغل و استقلال مالی، سال‌های زیادی از عمر جوان ایرانی را برای فراهم کردن یک زندگی مناسب، می‌گیرد و اضطراب رویارویی با موقعیت‌های مختلف زندگی را افزایش می‌دهد.
ذوالقدر توضیح می‌دهد: این موضوع در حالی است که معمولاً آموزش‌های ارائه شده نیز چه از طرف والدین و چه از طرف نهادهای آموزشی چندان در بر گیرنده مهارت‌های لازم برای زندگی نبوده است. به نظر می‌رسد در کنار موانع اقتصادی، علت نرخ پائین ازدواج دهه شصتی‌ها را باید در این مسائل هم جست‌و‌جو کرد.
به هر حال ساختن چالش هایی مانند چالش سالمندی برای دهه شصتی ها در صورتی که هنوز مرز ۴۰ سالگی را رد نکرده اند و با توجه به شرایط پیش رو مسائل و مشکلات بسیاری را یا پشت سر نهاده یا با آن گریبانگیر هستند کاری نادرست و بدور از انصاف است. چرا که نگرانی برای چالش های بسیاری چون تأخیر در ازدواج، بی کاری و کم شدن شانس باروری برای این گروه بسیار مهم تر و عاقلانه تر است.
نویسنده: منیره غلامی توکلی
