تحریم واژه عجیبی برای جمهوری اسلامی ایران نیست. پس از پیروزی انقلاب اسلامی انواع تحریم‌های اقتصادی به‌کار گرفته شد که مسیری ۴۰ ساله را به همراه داشت
به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج از یزد، سید علی فراز مدرس دانشگاه- تحریم واژه عجیبی برای جمهوری اسلامی ایران نیست. پس از پیروزی انقلاب اسلامی انواع تحریم‌های اقتصادی به‌کار گرفته شد که مسیری ۴۰ ساله را به همراه داشت. اصولاً تحریم‌های اقتصادی به شیوه امروزی پس از جنگ جهانی اول و ایجاد نظم نوین اقتصادی و سیاسی و پس از آن در دوران جنگ سرد آغاز شد و هدف از آن، غلبه اراده یک قدرت سیاسی بر کشور و ملتی دیگر بود. طی نیم قرن اخیر، تحریم‌های اقتصادی نقش مهمی در سیاست‌های بین‌المللی امریکا ایفا کرد و به یک دستاورد خاص برای تحمیل اراده این کشور بر کشور‌هایی است که مخالف سیاست‌های منطقه‌ای این کشور هستند.
آخرین روز تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری بود؛ ۲۷ اردیبهشت ۹۶. آقای روحانی در اردبیل با طعنه و کنایه گفت: «بابا جمعه تموم میشه و شنبه میاد. چه جور آب و صابون بیاریم، رویتان را بشوریم؟... کاسبان تحریم! ناراحتید که تحریم‌ها رفت؟ تحریم‌ها دیگر بر نمی‌گردد. شما می‌خواهید مذاکره کنید؟ شما زبان مذاکره با دنیا را بلد نیستید». اما یک سال بعد، آمریکا بدون پرداخت کمترین هزینه، رسما زیر میز برجام زده و اکنون عوام و خواص می‌پرسند تیم آقای روحانی، چه‌قدر دست و رو شسته و بیدار، پای میز مذاکرات رفته بودند و چرا مفاد توافقی را پذیرفتند که تعهدات سنگین‌اش برای ما بود و خروج بی‌هزینه‌اش برای آمریکا؟!
کاسبی با تحریم، اصطلاحی است که رئیس دولت یازدهم و دوازدهم و حامیان دولت به‌شدت از آن استفاده می‌کنند. اما سوالی که پس از شنیدن عبارت “کاسبان تحریم” به وجود می‌آید، این است که کاسبان تحریم چه افرادی هستند؟
باید گفت، کاسبان تحریم آن‌کسانی هستند که در دوران بحران ارزی کشور صرافی تاسیس می‌کنند و ارز و طلا و نقره خریدوفروش می‌کنند...؟! زمانی که آقایان دلار هزاری تومانی را خریدند و آن را به قیمتی چند برابر فروختند؛ آن‌هم آقایانی که دستی بر آتش داشتند و از رابطه‌هایشان به نحو احسنت استفاده کرده‌اند.
بد عهدی آمریکا و کشور‌های اروپایی از عدم تحقق وعده‌های برجامی دولت حکایت کرده و نشان می‌دهد ذوق‌زدگی، تقسیم مدال، معجزه دانستن برجام، گنجاندن آن در نظام درسی مدارس، آفتاب تابان و ابر شتابان و باغ گلابی دانستن برجام، توهمی بیش نبوده و ذوق زدگی و اعتماد به دشمن ساده انگارانه و فاقد پشتوانه عقلی و تجربی بوده است.
در پسابرجام، نه دیوار تحریم‌ها فرو ریخته، نه پیروزی بدون جنگ حاصل شده و نه تغییر رفتاری در طرف مقابل نسبت به ایران حاصل شده، بلکه برعکس، ایران بنا به اذعان چند باره همه دستگاه‌های نظارتی بین‌المللی، به تمامی تعهداتش صد درصد پای‌بند بوده، اما دنیا شاهد زیاده خواهی بیشتر غرب از ایران است و این خاصیت جنگ دیپلماسی غربی است که پس از یک توافق ده‌ها سال پشت خاکریز آن توافقنامه سنگر گرفته و از کشورِ هدف شروع به امتیازگیری می‌کند؛ بلایی که با پیمان دنباله‌دار کمپ دیوید بر سر فلسطینیان آورده و پس از به زانو در آوردن یاسر عرفات، جرئت و جسارت انقلابی فلسطینیان را گرفته و مرحله به مرحله اهداف خود را پیش برده‌اند.
آری، آن‌هایی که واژه کاسبان تحریم را ساختند و تبدیل به چماقی علیه منتقدان به رفتار مشکوک وسوال برانگیز خود نمودند، خود بهتر این کاسبان تحریم را میشناسد …کاسبان واقعی تحریم‌ها همان‌هایی هستند که بعد از فتنه ۸۸، گرای نقاط ضعف سیستم اقتصادی و راه‌های تحریم ایران را به آمریکایی‌ها دادند و پیغام فرستادند که: ” حالا که در خیابان‌ها نشد، با تحریم‌ها فشار را تا خانه‌های تک تک مردم ایران بیاورید ”؟، سرمایه داران وبانکدارانی (خصوصا بانک‌های خصوصی) که عملا در فضای تحریم، رقبای دولتی را کنار میزنند و با توسل به انواع روش‌های غیرشفاف، پول بر پول هایشان میگذارند؟، ابر تجار و سرمایه دارانی که با سلام و صلوات، منتشان را کشیدند که: ” حالا که نهاد‌های دولتی تحریم شده اند، تروخدا شما بیایید با ارتباطاتتان نقل و انتقالات تجاری مملکت را انجام دهید و البته پورسانتتان راهم بگیرید ”؟، آن کسبه و بازاریانی که آنلاین قیمت اجناسشان را با افزایش دلار، افزایش می‌دهد و با کاهشش خیر؟، آن اغنیای همیشه ناراضی از جمهوری اسلامی ایران که با دلار ۴۲۰۰ تومانی کانتینر کانتینر جنس وارد می‌کند و به قیمت دلار روز می‌فروشد؟، آن دلال‌هایی که یکروز سرمایه شان در سکه و دلار است، روز دیگر مسکن، روز دیگر خودرو، روز دیگر آهن آلات، روز دیگر پسته و …. آن مسئول و مدیری است که بجای تدبیر و همت جهت رفع مشکلات جامعه همه چیز را منوط به وابستگی به غرب و رفع تحریم‌ها نموده است و کم کاری و بی عرضگی خود را با این حربه سرپوش می‌گذارد، آن غربزده‌ای است که بجای اینکه مردم را به خودباوری و اتحاد دعوت کند دائم بانگ وابستگی و خودباختگی سر می‌دهد و هر روز برای نظام و مردم مشکل ایجاد می‌کند تا شاید روزی بتواند در جامعه اغتشاش و آشوب ایجاد کند و برای اربابانش جاده صاف کنی باشد. آری کاسبان تحریم منفعت خود را در تاراج منابع و تسلیم ملت می‌بینند و در این راه برای رضایت اربابانشان از انجام هیچ کاری کوتاهی نمی‌کنند. به واقع کاسبان تحریم به اسم توسعه و پیشرفت جزء به منفعت گروه و باند خود نمی‌اندیشند و آینده کشور و مردم را فدای منافع زودگذر خود می‌کنند.
امروز ملت ایران شاهد است که در پسابرجام صد‌ها تحریم جدید علیه افراد حقیقی و حقوقی وضع شد، اموال و دارایی‌های ایران (ساختمان علوی به انضمام ۲ میلیارد دلار) مصادره شده، زیاده‌خواهی و خصومت‌ورزی غرب و شیطان بزرگ تشدید شده، و ترامپ رسماً علیه برجام و ایران اعلام جنگ کرده و دقیقاً در جنگ دیپلماسی به‌دنبال ادامه مذاکره و امتیازگیری بیشتر است.
آنچه که امروز با آن مواجهیم در واقع میوه شجره‌ای است که بذر آن در فتنه سال ۸۸ کاشته شد و متاسفانه در انتخابات ۹۲ به دشمن آدرس اشتباهی دادیم و برای لغو تحریم‌ها اظهار عجز کردیم و مذاکره با امریکا برای لغو تحریم‌ها را به رأی گذاشتیم و تبدیل به مطالبه ملی کردیم و در نتیجه گفتند و نوشتند: «ارزیابی غرب از دولت روحانی، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی می‌بیند. بر پایه این جمع بندی اگر خریدار صبور باشد شرایط فروشنده را دشوارتر می‌کند و در همان حال قیمت فروش را کمتر خواهد کرد.»
ایران در دوره پیش از امضای برجام و در حالی که تحریم‌های بسیار سخت و طاقت‌فرسایی را پشت‌سر می‌گذاشت، روزانه حدود ۸۰۰ هزار بشکه نفت به واسطه دلال‌ها و با قیمتی پایین‌تر از قیمت جهانی می‌فروخت. همین موضوع باعث شد، تا دولت مجبور به فراموش‌کردن درآمد‌های نفتی شود و با تمرکز بر تأمین بودجه کشور از حوزه‌های دیگر، همچون مالیات و واگذاری شرکت‌های بزرگ دولتی، به سمت اقتصاد غیرنفتی حرکت کند، اما این روند به یک‌باره پس از امضای برجام و آزادشدن بخشی از دارایی‌های کشور، به صورت کامل متوقف شد و دولت تجربیات تمام سال‌های سخت تحریم را به یک‌باره فراموش کرد و نه تنها بار دیگر به سمت اقتصاد وابسته به فروش نفت گردش کرد، بلکه سرمایه‌های آزادشده را صرف اقدامات غیرضروری نظیر واردات اجناس لوکس و مصرفی کرد. این در حالی بود که سرمایه‌های آزاد شده می‌توانست با ورود به زیرساخت‌های اقتصادی و تقویت آنها، روز‌های طلایی برای اقتصاد کشور رقم بزند.... و اینک در عین حالی که نمی‌توانیم دولت خود را در برابر گرگ‌های جهانی تنها بگذاریم و یک نهضت ملامتیه در کشور درست کنیم، همدلی و هماهنگی و یکپارچگی مسئولان، نمایندگان و دولتمردان در برخورد با عربده‌کشی و تهدیدات شیطان بزرگ را به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم مسئولین جمهوری اسلامی ایران به بهانه بدعهدی غرب و مشخصاً امریکا، موضعی مقتدرانه و متحد را اتخاذ نموده و در چارچوب حفظ لاشه بی‌خاصیت برجام نگاهی فرصت محور به وقایع موجود داشته و نسبت به رفع نقایص برجام و بازگشت به موضع اقتدار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران اقدام نمایند.
انتهای پیام/
آخرین روز تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری بود؛ ۲۷ اردیبهشت ۹۶. آقای روحانی در اردبیل با طعنه و کنایه گفت: «بابا جمعه تموم میشه و شنبه میاد. چه جور آب و صابون بیاریم، رویتان را بشوریم؟... کاسبان تحریم! ناراحتید که تحریم‌ها رفت؟ تحریم‌ها دیگر بر نمی‌گردد. شما می‌خواهید مذاکره کنید؟ شما زبان مذاکره با دنیا را بلد نیستید». اما یک سال بعد، آمریکا بدون پرداخت کمترین هزینه، رسما زیر میز برجام زده و اکنون عوام و خواص می‌پرسند تیم آقای روحانی، چه‌قدر دست و رو شسته و بیدار، پای میز مذاکرات رفته بودند و چرا مفاد توافقی را پذیرفتند که تعهدات سنگین‌اش برای ما بود و خروج بی‌هزینه‌اش برای آمریکا؟!
کاسبی با تحریم، اصطلاحی است که رئیس دولت یازدهم و دوازدهم و حامیان دولت به‌شدت از آن استفاده می‌کنند. اما سوالی که پس از شنیدن عبارت “کاسبان تحریم” به وجود می‌آید، این است که کاسبان تحریم چه افرادی هستند؟
باید گفت، کاسبان تحریم آن‌کسانی هستند که در دوران بحران ارزی کشور صرافی تاسیس می‌کنند و ارز و طلا و نقره خریدوفروش می‌کنند...؟! زمانی که آقایان دلار هزاری تومانی را خریدند و آن را به قیمتی چند برابر فروختند؛ آن‌هم آقایانی که دستی بر آتش داشتند و از رابطه‌هایشان به نحو احسنت استفاده کرده‌اند.
بد عهدی آمریکا و کشور‌های اروپایی از عدم تحقق وعده‌های برجامی دولت حکایت کرده و نشان می‌دهد ذوق‌زدگی، تقسیم مدال، معجزه دانستن برجام، گنجاندن آن در نظام درسی مدارس، آفتاب تابان و ابر شتابان و باغ گلابی دانستن برجام، توهمی بیش نبوده و ذوق زدگی و اعتماد به دشمن ساده انگارانه و فاقد پشتوانه عقلی و تجربی بوده است.
در پسابرجام، نه دیوار تحریم‌ها فرو ریخته، نه پیروزی بدون جنگ حاصل شده و نه تغییر رفتاری در طرف مقابل نسبت به ایران حاصل شده، بلکه برعکس، ایران بنا به اذعان چند باره همه دستگاه‌های نظارتی بین‌المللی، به تمامی تعهداتش صد درصد پای‌بند بوده، اما دنیا شاهد زیاده خواهی بیشتر غرب از ایران است و این خاصیت جنگ دیپلماسی غربی است که پس از یک توافق ده‌ها سال پشت خاکریز آن توافقنامه سنگر گرفته و از کشورِ هدف شروع به امتیازگیری می‌کند؛ بلایی که با پیمان دنباله‌دار کمپ دیوید بر سر فلسطینیان آورده و پس از به زانو در آوردن یاسر عرفات، جرئت و جسارت انقلابی فلسطینیان را گرفته و مرحله به مرحله اهداف خود را پیش برده‌اند.
آری، آن‌هایی که واژه کاسبان تحریم را ساختند و تبدیل به چماقی علیه منتقدان به رفتار مشکوک وسوال برانگیز خود نمودند، خود بهتر این کاسبان تحریم را میشناسد …کاسبان واقعی تحریم‌ها همان‌هایی هستند که بعد از فتنه ۸۸، گرای نقاط ضعف سیستم اقتصادی و راه‌های تحریم ایران را به آمریکایی‌ها دادند و پیغام فرستادند که: ” حالا که در خیابان‌ها نشد، با تحریم‌ها فشار را تا خانه‌های تک تک مردم ایران بیاورید ”؟، سرمایه داران وبانکدارانی (خصوصا بانک‌های خصوصی) که عملا در فضای تحریم، رقبای دولتی را کنار میزنند و با توسل به انواع روش‌های غیرشفاف، پول بر پول هایشان میگذارند؟، ابر تجار و سرمایه دارانی که با سلام و صلوات، منتشان را کشیدند که: ” حالا که نهاد‌های دولتی تحریم شده اند، تروخدا شما بیایید با ارتباطاتتان نقل و انتقالات تجاری مملکت را انجام دهید و البته پورسانتتان راهم بگیرید ”؟، آن کسبه و بازاریانی که آنلاین قیمت اجناسشان را با افزایش دلار، افزایش می‌دهد و با کاهشش خیر؟، آن اغنیای همیشه ناراضی از جمهوری اسلامی ایران که با دلار ۴۲۰۰ تومانی کانتینر کانتینر جنس وارد می‌کند و به قیمت دلار روز می‌فروشد؟، آن دلال‌هایی که یکروز سرمایه شان در سکه و دلار است، روز دیگر مسکن، روز دیگر خودرو، روز دیگر آهن آلات، روز دیگر پسته و …. آن مسئول و مدیری است که بجای تدبیر و همت جهت رفع مشکلات جامعه همه چیز را منوط به وابستگی به غرب و رفع تحریم‌ها نموده است و کم کاری و بی عرضگی خود را با این حربه سرپوش می‌گذارد، آن غربزده‌ای است که بجای اینکه مردم را به خودباوری و اتحاد دعوت کند دائم بانگ وابستگی و خودباختگی سر می‌دهد و هر روز برای نظام و مردم مشکل ایجاد می‌کند تا شاید روزی بتواند در جامعه اغتشاش و آشوب ایجاد کند و برای اربابانش جاده صاف کنی باشد. آری کاسبان تحریم منفعت خود را در تاراج منابع و تسلیم ملت می‌بینند و در این راه برای رضایت اربابانشان از انجام هیچ کاری کوتاهی نمی‌کنند. به واقع کاسبان تحریم به اسم توسعه و پیشرفت جزء به منفعت گروه و باند خود نمی‌اندیشند و آینده کشور و مردم را فدای منافع زودگذر خود می‌کنند.
امروز ملت ایران شاهد است که در پسابرجام صد‌ها تحریم جدید علیه افراد حقیقی و حقوقی وضع شد، اموال و دارایی‌های ایران (ساختمان علوی به انضمام ۲ میلیارد دلار) مصادره شده، زیاده‌خواهی و خصومت‌ورزی غرب و شیطان بزرگ تشدید شده، و ترامپ رسماً علیه برجام و ایران اعلام جنگ کرده و دقیقاً در جنگ دیپلماسی به‌دنبال ادامه مذاکره و امتیازگیری بیشتر است.
آنچه که امروز با آن مواجهیم در واقع میوه شجره‌ای است که بذر آن در فتنه سال ۸۸ کاشته شد و متاسفانه در انتخابات ۹۲ به دشمن آدرس اشتباهی دادیم و برای لغو تحریم‌ها اظهار عجز کردیم و مذاکره با امریکا برای لغو تحریم‌ها را به رأی گذاشتیم و تبدیل به مطالبه ملی کردیم و در نتیجه گفتند و نوشتند: «ارزیابی غرب از دولت روحانی، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی می‌بیند. بر پایه این جمع بندی اگر خریدار صبور باشد شرایط فروشنده را دشوارتر می‌کند و در همان حال قیمت فروش را کمتر خواهد کرد.»
ایران در دوره پیش از امضای برجام و در حالی که تحریم‌های بسیار سخت و طاقت‌فرسایی را پشت‌سر می‌گذاشت، روزانه حدود ۸۰۰ هزار بشکه نفت به واسطه دلال‌ها و با قیمتی پایین‌تر از قیمت جهانی می‌فروخت. همین موضوع باعث شد، تا دولت مجبور به فراموش‌کردن درآمد‌های نفتی شود و با تمرکز بر تأمین بودجه کشور از حوزه‌های دیگر، همچون مالیات و واگذاری شرکت‌های بزرگ دولتی، به سمت اقتصاد غیرنفتی حرکت کند، اما این روند به یک‌باره پس از امضای برجام و آزادشدن بخشی از دارایی‌های کشور، به صورت کامل متوقف شد و دولت تجربیات تمام سال‌های سخت تحریم را به یک‌باره فراموش کرد و نه تنها بار دیگر به سمت اقتصاد وابسته به فروش نفت گردش کرد، بلکه سرمایه‌های آزادشده را صرف اقدامات غیرضروری نظیر واردات اجناس لوکس و مصرفی کرد. این در حالی بود که سرمایه‌های آزاد شده می‌توانست با ورود به زیرساخت‌های اقتصادی و تقویت آنها، روز‌های طلایی برای اقتصاد کشور رقم بزند.... و اینک در عین حالی که نمی‌توانیم دولت خود را در برابر گرگ‌های جهانی تنها بگذاریم و یک نهضت ملامتیه در کشور درست کنیم، همدلی و هماهنگی و یکپارچگی مسئولان، نمایندگان و دولتمردان در برخورد با عربده‌کشی و تهدیدات شیطان بزرگ را به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم مسئولین جمهوری اسلامی ایران به بهانه بدعهدی غرب و مشخصاً امریکا، موضعی مقتدرانه و متحد را اتخاذ نموده و در چارچوب حفظ لاشه بی‌خاصیت برجام نگاهی فرصت محور به وقایع موجود داشته و نسبت به رفع نقایص برجام و بازگشت به موضع اقتدار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران اقدام نمایند.
انتهای پیام/
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
