روز جمعه برای پوشش خبر نماز جمعه قزوین با برخی از دوستان در حال گپ زدن بودم که مهندس احدچگینی عضو شورای شهر بنده را صدا زد و پس از احوال پرسی چند دقیقه ای در خصوص سیل اخیر در لرستان و کمک مردم استان و ایل چگینی به مردم سیل زده صحبت کردیم.
همزمان ارباب رجوع با آوردن نامه ها و درخواست های مختلف به دنبال مرتفع بودن کار خویش بودند، بیشترین حوزه کاری به فصیحی رامندی و احدچگینی مرتبط می شد.
میزان مراجعه کنندگان این دو عضو شورا بیشتر از سایر اعضا و شهردار یا نماینده آنان بود.
در حین پرسش پاسخ از شورا ، جوانی وارد شد و درخواست کار داشت. با عصبانیت می گفت؛ برای چه شورا شده اید؟ من الان کار نیاز دارم و اینقدر هم گفتند خدا کریمه پدرم درآمد!
آقای فصیحی گفت؛ خدا کریم است و به همه لطف می کند جوان گفت: من دوست دارم از آن لطفی که به شما می کند در حق ما هم‌بکند.
دو دختر بچه زیبا به همراه مادر برای کمک مالی وارد شدند و فصیحی رامندی نامه ای برای آنها نوشت وآنان را به سازمانی معرفی کرد.
دو مادر جوان که از بیماری رنج می بردند آنها را می شناختم. اما دریغ از بیداری مسئولان که اگر یک نفر سر گرسنه زمین بگذارد باید جواب خدا را بدههیم.
پس از مدتی محسن حق شناس وارد شد و چند ارباب رجوع هم وی را محاصره کردند که با لبخندهای همیشگی به آنان پاسخ می داد.
در محوطه مسجدالنبی با سایر دوستان همکلام شدم، بسیج جامعه پزشکی در حال ارائه خدمت به مردم و نمازگزاران بود با خمسه از پرسنل حاضر در محل نمازجمعه صحبت می کردم گفت؛ اگر هزاران زخم را ببندیم به اندازه یک زخم کوچک شهدا ثواب ندارد.
جوان و با انگیزه بود. محمد کشاورز و محمدعلی خلج درحال گرفتن فشارخون بودند که با دوربین موبایل من طرف شدند و جایی برای گریختن نداشتند.
نمازجمعه هرچه بود گذشت تا اگر عمری بود دوباره برپا شود و میزخدمتی دیگر که نامه های سرگردان را با لب خندان پاسخ دهند.
1002/ت30/ب
